Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Ezechiela 7 Bible Online

Księga Ezechiela 7 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Ezechiela 7

¹Słowo pańskie podane było do mnie w ten sposób:

²Tobie synu człowieczy tak mówi Pan Bóg o ziemi izraelskiej: Koniec, koniec przyszedł na wszytki cztyry części ziemie.

³Teraz jest koniec nad tobą, a puszczę na cię popędliwość moję i będę cię sądził według dróg twoich i nagrodzę tobie wszytki obrzydliwości twoje.

⁴Oko moje nie przepuści tobie i nie zmiłuję się nad tobą, ale pomszczę się nad tobą złości twych i sprośności twych, a poznacie, żem ja Pan.

⁵Tak mówi Pan Bóg: Oto nieszczęście jedno po drugim idzie.

⁶Przyszedł koniec, przyszedł koniec. Ocucił się przeciw tobie, oto już przyszedł.

⁷Dzień skazania przyszedł na cię, ty co mieszkasz na ziemi. Czas przyszedł, dzień zamieszania blisko jest, a nie tak jako gdy zaszumią góry.

⁸Teraz a wkrótce wyleję na cię popędliwość moję, a wykonam w tobie gniew mój i pomszczę się wszech obrzydłości twoich i złościwych dróg twoich.

⁹Oko moje nie przepuści tobie, a nie zmiłuje się nad tobą, ale się pomszczę nad tobą złości twoich i wszech obrzydliwości twoich. A poznacie, żem ja jest Pan, który bije.

¹⁰Oto dzień przychodzi, oto dzień skażenia przyszedł, rózga się rozkwitła, pycha się rozrosła.

¹¹Srogość przeciw rózdze niepobożności podniosła się, żaden z nich nie zostanie, ani bogactwa, ani powinowaci ich i nie będzie żadnego narzekania miedzy nimi.

¹²Czas przyszedł a dzień się przybliżył, iż ten co kupuje, nie rozraduje się, a ten co przedawa, nie będzie żałował, abowiem rozgniewanie zawisnęło nad wszytką ich wielkością.

¹³Ten co przedał, nie przyjdzie ku rzeczam przedanym choćby był żyw, abowiem takie skaranie zgotowane jest przeciwko wszytkiej wielkości jego, iż się nie nawrócą, owszem każdy z nich upornie trwać będzie w nieprawości swojej, ani się polepszy.

¹⁴Zatrąbili pobudkę, aby wszytko było pogotowiu, ano nie masz, kto by wyjechał ku bitwie, abowiem gniew mój poruszył się nad wszytką wielkością.

¹⁵Miecz jest około nich, a wewnątrz mór i głód; który będzie w polu, umrze od miecza; a który zostanie w mieście, pożrze go głód i mór.

¹⁶Ale którzy ucieką od nich, zachowani będą i będą po górach jako gołębie z dolin. Wszyscy będą narzekać na nieprawości swoje.

¹⁷Wszytki ręce zemdlone będą, a wszytki kolana zmiękną jako woda.

¹⁸Obloką się w wory, strach je ogarnie, a będzie zawstydzenie we wszytkich twarzach i obłysienie na wszytkich głowach ich.

¹⁹Wymiecą śrebra swe na ulice, a złoto ich będzie rozniesione; śrebro ich i złoto ich nie będzie ich mogło wybawić w dzień popędliwości Pańskiej. Nie nasycą dusz swoich, ani napełnią wnętrzności swoich, abowiem ten upad przyszedł na nie dla nieprawości ich.

²⁰On im był postanowił zacność kościoła swego ku wielkiej sławie, ale oni postawili tam obrazy przemierzłe i bałwany swoje. A przetoż jam je daleko przeniósł od niego.

²¹I podałem go w ręce obce ku łupowi i niepobożnikom ziemie ku rozerwaniu i splugawieniu jego.

²²Odwrócę twarz swą od nich, a zgwałcą święte miejsce moje, skażce wnidą do niego i oszpecą go.

²³Uczyń łańcuch, abowiem ziemia pełna jest krwawych sądów, a miasto pełne jest krzywd.

²⁴Przywiodę nagorsze narody i posiędą domy ich. Zawściągnę pychę mocarzów, a kościoły ich będą splugawione.

²⁵Porażka przychodzi, będą szukać pokoju, a nie będzie go.

²⁶Trapienie przyjdzie na trapienie, a wieść za wieścią przypadnie. Żądać będą proroctwa od proroka, ale zginie zakon od kapłana a rada od starców.

²⁷Narzekać będzie król, a książę wpadnie w rozpacz. Ręce ludu pospolitego zatrwożą się, a oddam im wedle spraw ich i osądzę je według zasług ich, i dowiedzą się, żem ja jest Pan.