Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Joela 1 Bible Online

Księga Joela 1 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Joela 1

¹Słowo Pańskie, które podane jest Joelowi, synowi Petuelowemu.

²Wy starcy słuchajcie tego, a wszytcy mieszkający na ziemi pojmujcie to uszyma. Izali się kiedy co takowego stało za waszych czasów, abo za czasów przodków waszych?

³Powiedajcież o tym i synom waszym, a synowie waszy synom swoim, a synowie ich narodom inym.

⁴Szarańcza pojadła co pozostało od gąsienic, a chrząszcz pojadł co pozostało od szarańczej, czerw zasię pojadł to, co od chrząszcza pozostało.

⁵Ocućcież się wy pijanice i płaczcie, a wszytcy co się opijacie winem, rozkwilcie się dla moszczu, abowiem wydarto to od ust waszych.

⁶Abowiem przydzie naród na ziemię mocny a niezliczony, który ma zęby jako lew, a kły ma jako wielki lew.

⁷Uczyni macicę moję pustynią, a obłupi figę moję do szczątka, iż ją obnaży a rozrzuci tak, iż pobieleją gałązki jej.

⁸Narzekaj jako panienka obleczona w wór, dla małżonka młodości swej.

⁹Śniedna i mokra ofiara odjęta jest od domu Pańskiego, a kapłani, słudzy Pańscy, zażalili się.

¹⁰Poborzone są pola i żałowała ziemia, abowiem pszenica spustoszona jest, wino poschło, a oleju nie stało.

¹¹Zawstydajcie się oracze, wy winarze rozkwilcie się dla zboża i jęczmienia, abowiem żniwo z pól wyginęło.

¹²Macica uschła, a figa zniszczała, pomagranaty, palmy i jabłoni, a wszytki drzewa polne poschły, abowiem wszystko wesele zginęło od synów ludzkich.

¹³O kapłani! Ubierzcie się w wory, a narzekajcie, a którzy służycie u ołtarza, rozkwilcie się; słudzy Boga mojego wnidźcie a przenocujcie w worzech, abowiem śniedna i mokra ofiara odjęta jest od domu Boga waszego.

¹⁴Poświęćcie post, zwołajcie zgromadzenia, zbierzcie starce i wszytki mieszkające na ziemi, do domu Pana, Boga waszego, a wołajcie do Pana.

¹⁵Biada domowi temu, bo oto dzień Pański bliski jest, a przyjdzie jako spustoszenie od wszechmocnego.

¹⁶Izali żywności nie poginęły przed naszymi oczyma, radość i wesele od domu Boga naszego?

¹⁷Ziarna spróchniały pod skibami, spiżarnie spustoszały, gumna pokażone, abowiem pszenice poschły.

¹⁸Czemuż bydlę jęczy? Czemuż się błąkają stada wołów? Abowiem pastwisk nie mają, gdzie i trzody owiec poginęły.

¹⁹Panie! Wołać będę ku tobie, bo ogień wypalił pastwiska wdzięczne w puszczach, a pożarem wygorzały wszytki drzewa polne.

²⁰Zwierzęta też polne będą ryczeć do ciebie, abowiem rzeki wód wyschły, a ogień pastwiska w pustyniach wypalił.