Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jonasza 1 Bible Online

Księga Jonasza 1 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jonasza 1

¹Słowo Pańskie tak było podane Jonaszowi, synowi Amitajego.

²Powstań, a idź do Niniwe miasta wielkiego, a wołaj przeciw jemu, abowiem złość ich przyszła aż ku mnie.

³Ale Jonasz powstał, aby uciekł do Tarsis od obliczności Pańskiej i wstąpił do Joppen, a tamże znalazł okręt, który miał iść do Tarsis, a zapłaciwszy, wsiadł weń, aby jechał z nimi do Tarsis od oblicza Pańskiego.

⁴Ale Pan pobudził na morzu wiatr wielki i wzruszyło się morze nawałnością wielką, tak barzo, iż się zdało, jakoby się okręt rozbić miał.

⁵Zlękli się tedy marynarze, a wołali każdy do boga swego, a wymiotali statki swe, które mieli w okręcie, do morza, aby lżejszy był. Ale Jonasz wszedł był na dół ku jednej stronie okrętu, a tam był zasnął ciężkim snem ociążony.

⁶Potym sprawca okrętu przyszedł do niego, mówiąc mu: Czemuż wżdy ty tak spisz? Wstań, a wołaj też do Boga twego, owa snadź będzie nam miłościw, iżbychmy nie poginęli.

⁷Tedy każdy rzekł ku towarzyszowi swemu: Zejdźmy się, a miecmy losy, owa się dowiemy, dla kogo takowe nieszczęście przypada na nas? Miotali tedy losy, a los padł na Jonasza.

⁸Rzekli tedy do niego: Powiedz nam przecz to nieszczęście przyszło na nas? Coś za rzemieśnik? Z którejeś ziemie? Któregoś narodu?

⁹A on im odpowiedział: Jestem Hebrejczyk, a boję się Pana Boga niebieskiego, który stworzył morze i ziemię.

¹⁰Tedy mężowie oni wielkim strachem zatrwożeni byli i rzekli k niemu: Czemużeś to uczynił? Abowiem wnet poznali mężowie oni, iż uciekał od oblicza Pańskiego, gdyż im to był oznajmił.

¹¹Rzekli potym k niemu: Cóż z tobą czynić mamy, iżby się morze dla nas uspokoiło? Abowiem się tym więcej burzyło i srożyło morze.

¹²A on im rzekł: Weźmicie mię, a wrzućcie w morze, bo tak morze uspokoi się wam, gdyż ja wiem, iż dla mnie nawałności ty wzburzyły się na was.

¹³Ale oni mężnie pracowali wiosły, aby mogli okręt przypędzić ku brzegu, a wszakoż nie mogli, bo morze tym sroższej się burzyło nad nimi.

¹⁴Wołali tedy do Pana mówiąc: Panie! Prosimy, abychmy nie poginęli dla dusze męża oto tego, ani wkładaj na nas krwie niewinnej, abowiem, o Panie, czynisz coć się podoba.

¹⁵Tedy wzięli Jonasza, a wrzucili go w morze i natychmiast się morze uciszyło od zaburzenia swego.

¹⁶Bali się tedy Pana oni mężowie strachem wielkim i ofiarowali ofiarę Panu i uczynili śluby.

¹⁷A wszakoż Pan przygotował był rybę wielką, która połknęła Jonasza, a tam w żywocie onej ryby był przez trzy dni i przez trzy nocy.