Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Liczb 15 Bible Online

Księga Liczb 15 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Liczb 15

¹I mówił Pan do Mojżesza tymi słowy.

²Opowiedz to Izraelitom: Gdy przyjdziecie do ziemie mieszkania waszego, którą ja wam dam.

³A gdy będziecie chcieć ofiarować ofiarę zapaloną Panu, abo też poślubioną, abo dobrowolną ofiarę, abo przy obchodzeniu świąt waszych, czyniąc wdzięczną wonność Panu z wołów abo z skopów.

⁴Ten który dar przyniesie, tedy ma oddać za ofiarę śniedną Panu dziesiątą część efa mąki przednieczystej nagniecionej z czwartą częścią hynu oliwy.

⁵Przy tym wina czwartą część hynu, ku pokropieniu ofiar palonych, abo ku ofierze jednego barana.

⁶Przy skopie też oddasz ofiarę twą śniedną: dwie części dziesiąci mąki czystej nagnietanej z trzecią częścią hynu oliwy.

⁷Oddasz też i wino ku pokropieniu za wdzięczną wonność Panu.

⁸Przytym ofiarując cielca ku paleniu, abo ku ofierze dla wypełnienia ślubu Panu, abo za pokój.

⁹Tedy masz ku cielcowi oddać ofiarę śniedną, troję dziesiątą część efa mąki przednieczystej nagniecionej z połowicą hynu oliwy.

¹⁰Oddasz też ku zakrapianiu połowicę hynu wina za ognistą ofiarę, dla wdzięcznej wonności Panu.

¹¹A toż ma być przy każdym wole i przy każdym skopie, abo baranie, tak z stada owiec jako z stada kóz.

¹²A ile kroć zarznione ofiary oddawać będziecie, tedy się tak przy każdej sprawować macie.

¹³Wszyscy tedy domowi tak czynić mają ofiarując zapaloną ofiarę ku wdzięcznej wonności Panu.

¹⁴A ktoby też gość będący miedzy wami, abo jaki przychodzień mieszkający miedzy potomstwem waszem, ofiarował ognistą ofiarę Panu ku wonności wdzięcznej, tedy jako się wy sprawować będziecie i on się też tak niechaj sprawuje.

¹⁵O ludu mój! Niechaj będzie jednakaż ustawa, tak wam, jako i przychodniom mieszkającym z wami, która niechaj trwa za wieczne prawo i miedzy potomstwem waszem, a jako wy, tak i przychodzień będzie przed Panem.

¹⁶W jednem prawie i pod jednem sądem bądźcie, tak wy, jako i przychodniowie mieszkający z wami.

¹⁷Tedy mówił Pan do Mojżesza tymi słowy.

¹⁸Powiedz tak synom Izraelskim: Gdy wnidziecie do ziemie, do której was wiodę.

¹⁹A poczniecie używać chleba onej ziemie, tedy z niego macie oddać ofiarę Panu.

²⁰Oddacie ku podnoszeniu placek z pierwszych ciast waszych, tak jako oddawacie ofiarę z pierwszego wymłocku.

²¹A tak z pierwszych swych ciast oddawać będziecie ofiarę Panu i w potomstwach waszych.

²²A jesliż niebacznie obłądzicie się, nie czyniąc dosyć wszytkiemu temu rozkazaniu, co Pan powiedział Mojżeszowi.

²³To jest wszytkiemu, co wam Pan rozkazał przez Mojżesza, od tego czasu jako wam naprzód dał rozkazanie i na potym potomstwom waszym.

²⁴A jesliżby się co miedzy ludem z omyłki a nieobacznie stało, tedy wszytko zgromadzenie ma ofiarować cielca ku ofierze palonej za wdzięczną wonność Panu, społu z śniedną i z mokrą ofiarą według zwyczaju i kozła z stada za grzech.

²⁵Tak potym kapłan ma się modlić za wszytko zgromadzenie synów Izraelskich, a będzie jem odpuszczono, bo jest grzech niewiadomości, a oni mają oddać dar ku ofierze palonej Panu i ofiarę za grzech swój przed Panem, iż się tak obłądzili.

²⁶Tedy będzie odpuszczono wszytkiemu zgromadzeniu synów Izraelskich i przychodniowi, który mieszka z wami, abowiem się obłądził wszytek lud.

²⁷A jesliżby kto sam tylko zgrzeszył z niewiadomości, tedy ma przynieść kozę rocznią ku ofierze za grzech.

²⁸I będzie się modlił kapłan za tym, który zgrzeszył, a upadł z niewiadomości przed Panem, a tak go oczyści i będzie mu odpuszczono.

²⁹Jako domowemu z synów Izraelskich, tak i przychodniowi który mieszka z niemi, jednakaż ustawa być ma, gdyby się kto czego dopuścił z niewiadomości.

³⁰Ale ktoby upornie zgrzeszył, tak domowy, jako i przychodzień, ten bluźnił Pana. A przetoż takowy ma być wykorzenion spośrzód ludu swego.

³¹Abowiem lekce poważył słowo Pańskie, a zgwałcił rozkazanie jego, a przetoż ten będzie wykorzenion, odnosząc na sobie pomstę za złość swoję.

³²A gdy synowie Izraelscy byli na puszczy, tedy znaleźli człowieka, który zbierał drwa w dzień sabatny.

³³Tedy oni, co go naleźli drwa zbierającego, przywiedli go przed Mojżesza, przed Aarona i przed wszytko zgromadzenie.

³⁴Którego oni dali do więzienia, abowiem jeszcze nie była ustawa, coby z takiem czynić miano.

³⁵Tedy Pan rzekł do Mojżesza: Człowiek ten niechaj umrze, a od wszytkiego zgromadzenia za namioty niechaj ukamionowan będzie.

³⁶A tak wszytko zgromadzenie wywiedli go za namioty i ukamionowali, tak że i umarł, jako był Pan rozkazał Mojżeszowi.

³⁷Potym tak mówił Pan do Mojżesza.

³⁸Opowiedz synom Izraelskiem a rozkaż jem, aby sobie poczynili bramy u nadołków szat swoich, a toż chowali i w potomstwach swoich. A do tych bramów niech pokładają strefy z jedwabiu modrego.

³⁹Będziecie tedy mieć bramy takie, iż gdy wejzrycie na nie, wspomniecie sobie na wszytki rozkazania Pańskie, abyście je pełnili, a nie udacie się za myślami ani za oczyma swemi, które was ku zcudzołożeniu wiodą.

⁴⁰A tak sobie przywodzić będziecie na pamięć wszytki rozkazania moje, abyście jem dosyć czynili, a byli świętemi Bogu waszemu.

⁴¹A jam-ci jest Pan, Bóg wasz, którym was wywiódł z ziemie egiptskiej, abych był Bogiem waszym, Ja Pan, Bóg wasz.