Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Liczb 16 Bible Online

Księga Liczb 16 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Liczb 16

¹I zbuntowali się Kore, syn Izaarów, syna Kahatowego z pokolenia Lewi i Datan i Abiron, synowie Eliabowi, z niemi też i Hon, syn Feletów z pokolenia Ruben.

²A powstali na Mojżesza, a społu z niemi półtrzecia sta mężów z synów Izraelskich, przedniejszy miedzy ludem, którzy do rady przypuszczani bywali, mężowie zacni.

³Ci zebrawszy się do Mojżesza i do Aarona rzekli jem: Wieleć to już na was, gdyż wszytek lud prawie jest święty, a Pan jest miedzy niemi. A przeczże się wy tak wynosicie nad zgromadzeniem Pańskiem?

⁴Co gdy usłyszał Mojżesz, upadł na oblicze swoje.

⁵A mówił do Kore i do towarzyszów jego tymi słowy: Jutroż rano okaże Pan, kto jest jego, a przypuści do siebie tego, który jest świętym i tego, co on go sobie obrał.

⁶A przetoż uczyńcie tak: Weźmiecie kadzielnice, ty Kore ze wszytkiem twym zebraniem.

⁷I nakładcież do nich ognia i rzeczy wonnych ku kadzeniu przed Panem jutro, a ten kogoć sobie Pan obierze, będzie świętem, wieleć to już na was synowie Lewi.

⁸I rzekł powtóre Mojżesz do Kore: Słuchajcie proszę was synowie Lewi

⁹Jeszczeż na tym mało macie, iż was Pan, Bóg izraelski wybrał spośrzódku zgromadzenia izraelskiego, aby was przypuścił do siebie ku posłudze w przybytku Pańskim, a iżbyście stali przed zgromadzeniem służąc za nie.

¹⁰Nad to, że przypuścił i ciebie i wszytkę twą bracią syny Lewi, a wy jeszcze żądacie i nawyższego kapłaństwa.

¹¹I dlategożeście się zbuntowali przeciw Panu, ty i ze wszytkiem swem zebraniem? Bo a cóż zacz jest Aaron, żebyście mieli szemrać przeciw jemu?

¹²Tedy rozkazał do siebie wezwać Mojżesz Datana i Abirona, synów Eliabowych, na co oni odpowiedzieli: Nie pójdziemy.

¹³Jeszczeż na tym mało masz, żeś nas wywiódł z ziemie opływającej mlekiem i miodem, abyś nas pomorzył na tej puszczy. A jeszczeż chcesz mieć nad nami zwierzchność a chcesz nas rzędzić?

¹⁴K temu nie dowiodłeś nas do ziemie obfitującej mlekiem i miodem, aniś nam dał za osiadłość pól i winnic. Abo chcesz oczy wyłupić ludowi temu? Nie pójdziemy.

¹⁵Tedy się barzo rozgniewał Mojżesz i rzekł do Pana: Nie obzieraj się na ich ofiary, gdyżem ja od nich ani osła nie wziął i niwczymem żadnego z nich nie ucisnął.

¹⁶Potym rzekł Mojżesz do Kore: Zejdźcie się jutro rano przed Pana, ty sam i wszytko twe zebranie, przydzie też i Aaron.

¹⁷A weźmiecie wszyscy swe kadzidlnice nakładszy kadzidła do nich, przyjdziesz każdy ze swą kadziedlnicą przed Pana, iż będzie wszytkich kadziedlnic półtrzecia sta, a ty też i Aaron przyjdziecie z swemi kadziedlnicami.

¹⁸Wzięli tedy każdy z nich kadziedlnice swoje, a nakładszy w nie ognia i kadzidła, stanęli przed drzwiami przybytku zgromadzenia, a także też Mojżesz i Aaron.

¹⁹Ale Kore już był zebrał wszytek lud przeciwko niem ku drzwiam przybytku zgromadzenia. A tedy chwała Pańska ukazała się wszemu ludowi.

²⁰I mówił Pan do Mojżesza i do Aarona temi słowy:

²¹Odstępcie z pośrzodku zebrania tego, abych je nagle potracił.

²²Tedy oni upadli na oblicza swe mówiąc: O Boże, Boże sprawujący Ducha w każdym ciele, jesliż jeden człowiek zgrzeszy, izali się rozgniewasz na wszytek lud?

²³A zaś tak rzekł Pan do Mojżesza:

²⁴Opowiedz ludowi wszytkiemu, aby precz odstąpili od namiotu Kore, Datana i Abirona.

²⁵A wstawszy Mojżesz, szedł ku Datanowi i Abironowi, a za nim szli starszy z ludu izraelskiego.

²⁶Tamże rzekł do wszytkiego zgromadzenia: Roztąpcie się proszę was od namiotów tych ludzi niepobożnych, ani się namniejszej ich rzeczy dotykajcie, abyście snadź nie poginęli dla wszytkich grzechów ich.

²⁷Odstąpili tedy zewsząd od namiotów Kore, Datana i Abirona, a wyszedszy Datan i Abiron stali przed swemi namioty z żonami i synmi i z maluczkiemi swymi.

²⁸Tedy rzekł Mojżesz: Stąd się dowiecie, żem-ci ja od Pana jest posłan ku takowym wszem sprawam, a nie samem się w to wdał.

²⁹Jesliż ci swą przyrodzoną śmiercią umrą, a jesliż tak będą nawiedzieni jako i ini ludzie, tedyć mnie Pan nie posłał.

³⁰Ale jesliż co nowego Pan okaże, a iżby się otworzyła ziemia i pożarła je ze wszytkiemi majętnościami ich, tak iżby żywo wstąpili w przepaść, tedy wiedzcie, iż mężowie ci wzruszyli ku gniewu Pana.

³¹To jako skoro wymówił, ziemia się pod niemi rostąpiła.

³²A otworzywszy paszczę swą pożarła je z domy ich i ze wszytkiemi ludźmi, którzy byli z domu Kore i ze wszytką ich majętnością.

³³A tak oni i ze wszytkiemi, którzy z niemi przestawali, wstąpili żywo w przepaść, a zawarła się o nich ziemia i także poginęli z pośrzodku zgromadzenia.

³⁴A wszyscy Izraelczykowie, którzy około nich byli, uciekli precz przed krzykiem ich, bojąc się, aby ich też ziemia nie pożarła.

³⁵Wyszedszy też ogień od Pana, popalił ony półtrzecia sta mężów, którzy sprawowali ofiary kadzenia.

³⁶Potym mówił Pan tymi słowy do Mojżesza:

³⁷Powiedz Eleazarowi kapłanowi, synowi Aaronowemu, aby pozbierał kadziedlnice z onego pogorzeliska, a ogień i tam i sam rozrucił, bo są poświęcone.

³⁸A z tych kadziedlnic co pozostały od tych złośników, którzy sami chcąc poginęli, niech podziałają blachy szerokie ku oprawianiu ołtarza. Bo iż w nich ofiarowali, Panu poświęcone są, a zostaną na pamiątkę synom Izraelskiem.

³⁹Tedy Eleazar kapłan pozbierał ony miedziane kadziedlnice, w których ofiarę sprawowali oni ludzie popaleni, a poczyniono z nich blachy ku powleczeniu ołtarza.

⁴⁰Aby ona rzecz była ku pamiątce Izraelitom, iżby nikt inny, coby nie był z pokolenia Aaronowego, nie śmiał sprawować kadzonej ofiary przed Panem, by go też toż nie potkało co Korego i z jego onym zebraniem, tak jako mu to był Pan opowiedział przez Mojżesza.

⁴¹Potym nazajutrz lud wszytek izraelski szemrał przeciw Mojżeszowi i Aaronowi mówiąc jem: Wyście pomordowali lud Boży.

⁴²A gdy się już wszytko zgromadzenie zbuntowało przeciw Mojżeszowi i Aaronowi, tedy patrząc ku przybytku zgromadzenia ujzreli, iż go okrył obłok, a okazała się chwała Pańska.

⁴³Tam gdy Mojżesz i Aaron weszli do przybytku zgromadzenia.

⁴⁴Tedy Pan mówił do Mojżesza tymi słowy.

⁴⁵Wynidźcie precz pośrzód ludu tego, a potracę je w oka mgnieniu. Ale oni upadli na oblicza swoje.

⁴⁶Potym rzekł Mojżesz do Aarona: Weźmi kadziedlnicę a włóż do niej ognia z ołtarza i rzeczy wonnych, a natychmiast bież do zgromadzenia a módl się za niemi, boć już wyszła popędliwość od Pana i już się karanie poczyna.

⁴⁷Aaron tedy wziął to, co mu rozkazał Mojżesz, a przybieżał w pośrzodek zgromadzenia gdy się już karanie poczynało szerzyć miedzy ludem, a wziąwszy ku kadzeniu rzeczy wonnych, modlił się za ludem.

⁴⁸A gdy stanął miedzy żywemi i umarłemi plaga ona przestała.

⁴⁹A w tym było pomordowanych czternaście tysięcy i siedm set, oprócz onych, którzy pomarli przy Korem.

⁵⁰Zatym się wrócił Aaron do Mojżesza ku drzwiam przybytku zgromadzenia, gdy się plaga uciszyła.