Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Liczb 20 Bible Online

Księga Liczb 20 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Liczb 20

¹Tedy pierwszego miesiąca wszytko wojsko synów Izraelskich przyszło na puszczą Syn i mieszkał lud w Kades, a tamże umarła i pogrzebiona jest Maria.

²A gdy wszytko wojsko nie miało wody, zebrali się przeciw Mojżeszowi i Aaronowi.

³I poczęli ludzie targać się na Mojżesza takimi słowy: Obyśmy byli poginęli na on czas, gdy bracia naszy poginęli przed Panem.

⁴I przeczżeście zawiedli na tę puszczą to zgromadzenie Pańskie, abychmy tu oto pozdychali i z bydły naszemi?

⁵Dlaczegożeście wżdy nas wywiedli z Egiptu? Abyście nas wyprowadzali na to złe miejsce, gdzie się oto ani zboża, ani figi, ani winnice, ani pomagranaty nie rodzą, a nadto nie masz wody ku piciu.

⁶Tedy Mojżesz i Aaron odeszli od zgromadzenia, a przyszli do drzwi przybytku świadectwa i upadli na oblicza swoje, a tam się im ukazała chwała Pańska.

⁷I rzekł potym Pan do Mojżesza tymi słowy.

⁸Weźmi laskę, a zbierzcie wszytek lud do siebie ty i brat twój Aaron, a rozkaż tuż przed oczyma ich opoce, aby z siebie wypuściła wodę swoję i tak im wywiedziesz wodę z opoki, a dasz ją ku piciu wojsku i bydłu ich.

⁹A tak wziął Mojżesz laskę od obliczności Pańskiej, tak jako mu był rozkazał.

¹⁰Tamże Mojżesz z Aaronem zwołali wszytek lud do opoki i mówił do nich: Słuchajcież teraz ludzie uporni, izali z tej opoki możemy wam wywieść wodę?

¹¹A tak Mojżesz podnióższy rękę swą, uderzył dwa kroć laską swą w opokę, a natychmiast stamtąd wielka obfitość wody wypłynęła, z której piło wszytko zgromadzenie i z bydłem swym.

¹²Powtóre Pan rzekł do Mojżesza i do Aarona: Iżeście wy mnie wierzyć nie chcieli, abyście mie zacnie uczcili przed oczyma synów Izraelskich, a dlategoż nie wwiedziecie zgromadzenia tego do ziemie, którą im dać mam.

¹³A tyć wody są poswarku, o które synowie Izraelscy spór wiedli przeciw Panu, gdzie się im on chwalebnym okazał.

¹⁴Potym posłał Mojżesz z Kades posły do króla edomskiego mówiąc: Tak-ci dali powiedzieć Izraelczycy bracia twoi: Ty wiesz wszytki trudności, które nas potykały.

¹⁵A jako byli ojcowie naszy zaszli do Egiptu, gdziechmy tam barzo długo mieszkali. Przy tym jako nas tam Egiptczycy z ojczy naszymi trapili.

¹⁶Ale gdyśmy do Pana wołali, wysłuchał głosu naszego i posłał anioła, który nas z Egiptu wywiódł. A tak wiedz, żechmy są teraz w Kades które miasto jest ostateczne na granicach twoich.

¹⁷A przetoż prosimy cię, abyś nam dopuścił przyść przez twą ziemię, my-ć nie pójdziemy przez pola, ani przez winnice, ani wód z studzien pić nie będziemy, ale pójdziemy gościńcem, tak iż ani na prawo ani na lewo nie uchylemy się, aż wynidziemy z granic twych.

¹⁸Na to im odpowiedział Edom: Nie pójdziecie przez moję ziemię, bo bych pewnie przeciw wam ruszył się zbrojnie.

¹⁹Tedy mu powiedzieli synowie Izraelscy: Gościńcem-ci my pójdziemy, a jeslibychmy my abo bydła nasze mieli pić wody twoje, tedyć je zapłacimy, tylko abychmy oprócz twej szkody mogli przyjdź wolnie.

²⁰Ale on im powtóre powiedział: Nie pójdziecie. I potym się Edom ruszył z wojskiem wielkiem, a z ręką zbrojną przeciwko im.

²¹A także zabronił Edom prześcia Izraelowi przez granice swoje, a przetoż też Izrael inędy się obrócił od niego.

²²A gdy synowie Izraelscy ruszyli się z Kades, przyszli do góry Hor.

²³Potym mówił Pan z Mojżeszem i z Aaronem na górze Hor, na granicach ziemie edomskiej tymi słowy:

²⁴Aaron będzie przyłączon do ludu swego, abowiem nie wnidzie do ziemie, któram dał synom Izraelskiem, przeto iżeście odpornemi byli słowu mojemu przy wodach poswarku.

²⁵Weźmisz tedy ku sobie Aarona i Eleazara, syna jego, a rozkasz jem wniść na górę Hor.

²⁶Potym się każ zewlec Aaronowi z szat jego, a oblecz w nie Eleazara, syna jego; a tam Aaron przyłączon będzie do ludu swego i umrze.

²⁷A tak uczynił Mojżesz, jako mu Pan rozkazał i weszli na górę Hor, na co patrzało wszytko zgromadzenie.

²⁸Tedy Mojżesz rozkazał się Aaronowi zewlec z szat jego, w które oblókł Eleazara, syna jego, a potym tam Aaron umarł na wierzchu góry, a Mojżesz z Eleazarem zeszli z góry.

²⁹Wszytko tedy zgromadzenie, widząc iż Aaron umarł, płakali go przez trzydzieści dni każdy w swym pokoleniu.