Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Liczb 22 Bible Online

Księga Liczb 22 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Liczb 22

¹Stamtąd się ruszywszy Izraelczycy, położyli się z obozem na polach moabskich za Jordanem przeciw Jerychowi.

²To gdy ujzrał Balak, syn Seforów, co poczynili Izraelitowie nad Amorejczyki.

³A iż się barzo bali i sobą trwożyli Moabczycy przed oną wielkością izraelskiego wojska.

⁴I mówili do starszych ludu madiańskiego: Teraz już ta wielkość wygoli wszytko, cokolwiek jest około nas, tak jako wół wygala trawę na polu. A ten to Balak, syn Seforów, był na ten czas moabskiem królem.

⁵A tak posłał posły swe do Balaama, syna Beorowego, do Petor, które jest przy rzecze w ziemi tej, w której się on był urodził, aby go wezwali do niego mówiąc mu tak: Oto lud wyszedszy z Egiptu okrywa wszytkę ziemię, a już się i przeciwko mnie położył.

⁶A tak cię teraz proszę, abyś przyjechał, a ludowi temu, który jest mocniejszy niż ja, abyś złorzeczył. Owa snadź będę ji mógł porazić a wygnać precz z tej ziemie. Bo ja wiem, iż komu ty dobrorzeczyć będziesz, dobrze się mu stanie, a kogo złorzeczysz, będzie źle o nim.

⁷Tedy starszy z Moabczyków szli z starszemi z Madianitów, niosąc z sobą zapłatę za jego czary i przyszli do Balaama sprawując do niego poselstwo od Balaka.

⁸A on im odpowiedział: Potrwajcie tu przez noc, a ja wam dam odpowiedź, jako mi Pan oznajmi. A także zostali książęta moabskie u Balaama.

⁹Tedy przyszedł Bóg do Balaama i rzekł mu: Co to za mężowie są u ciebie?

¹⁰I odpowiedział Balaam Bogu: Posłał je ku mnie Balak, król moabski, syn Seforów.

¹¹Opowiedając, że lud wyszedł z Egiptu, który okrył ziemię. A przetoż prosi, abych szedł przeklinać ji, owa by ji mógł porazić i wygnać precz.

¹²Tedy rzekł Pan do Balaama: Nie chodź z niemi, ani przeklinaj ludu, bowiem jest błogosławiony.

¹³Wstawszy tedy rano Balaam powiedział książętom Balakowym: Wróczcie się do ziemie waszej, bo mi Pan nie chce dopuścić abych iść miał z wami.

¹⁴A tak książęta moabskie, wróciwszy się przyszli do Balaka opowiedając, że Balaam z niemi iść nie chciał.

¹⁵Powtóre tedy posłał Balak więcej książąt poważniejszych.

¹⁶Którzy przyszli do Balaama, a powiedzieli mu: Prosi cię Balak, syn Seforów, abyś nie odmawiał jechać do niego.

¹⁷Abowiem-ci chce uczynić wielką poczciwość, a cokolwiek mu rozkażesz, to uczyni; jedno cię tylko prosi, abyś przyszedł a przeklinał lud ten.

¹⁸Tedy Balaam odpowiedział a rzekł sługom Balakowym: By mi też Balak dał dom pełny swój śrebra i złota, tedy ja rozkazania Pana, Boga mego, przestąpić nie mogę, abych miał co abo więcej abo namniej czynić.

¹⁹Ale proszę zetrwajcie tu przez tę noc, abowiem się co mi jeszcze Pan powie.

²⁰Tamże onej nocy przyszedł Bóg do Balaama i rzekł do niego: Jesliż mężowie dlatego przyszli abyś z niemi szedł, tedy idź z niemi, a wszakoż to czyń, co ja tobie powiem.

²¹Wstawszy tedy rano Balaam osiodłał oślicę swoję i jechał z książęty moabskiemi.

²²I rozgniewał się Bóg, że jachał, a anioł Pański zastąpił mu drogę, aby go powściągnął, gdy jechał na oślicy ze dwiema sługami swemi.

²³Tedy oślica ujzrawszy anioła Pańskiego stojącego na drodze, a trzymającego w ręku miecz dobyty, pierzchnęła z drogi i ustąpiła na pole. A gdy ją bił Balaam, aby szła drogą.

²⁴Anioł Pański stanął na drodze miedzy dwiema winnicoma, które były ogrodzone murem po obu stron.

²⁵I widząc oślica anioła Pańskiego, przyciskała się ku murowi, tak iż nogę Balaamowę przyparła ku niemu, gdzie ją więc Balaam bił jeszcze tym więcej.

²⁶Tedy anioł przeszedł powtóre a stanął na miejscu ciasnem, gdzie już nigdziej z drogi ani na prawo, ani na lewo nie mógł ustąpić.

²⁷Tam oślica widząc anioła Pańskiego, padła pod Balaamem i rozgniewawszy się Balaam, bił kijem oślicę.

²⁸Potym Pan otworzył usta onej oślice, która rzekła do Balaama: Cóżem-ci winna, iż mię już po trzecie bijesz?

²⁹A Balaam rzekł do oślice: Iż ze mnie szydzisz, a pewnie bych miał miecz, zabił bych cię teraz.

³⁰Tedy mu ona oślica rzekła: Azażem ja nie jest oślica twoja, na którejś ty aż do tego czasu zwykł jeździć? Izalim-ci to kiedy przed tym czynić zwykła? A on jej odpowiedział: Nie czyniłaś nigdy.

³¹A gdy otworzył Pan oczy Balaamowe, ujzrał anioła Pańskiego stojącego na drodze, a trzymającego miecz dobyty w ręku, tedy się on pokłonił jemu aż prawie do ziemie.

³²Rzekł tedy do niego anioł Pański: Przecześ trzeci kroć bił oślicę swoję? Otom ja przyszedł, abych cię powściągnął, abowiemeś na tej drodze zgrzeszył przeciwko mnie.

³³A oślica widząc mię ustąpiła trzy kroć przede mną, a gdyby była nie ustąpiła przede mną, pewnieżebych ja był ciebie zabił zachowawszy ją.

³⁴Tedy rzekł Balaam do anioła Pańskiego: Zgrzeszyłem, abowiemem nie wiedział, byś mi był miał zastępić drogę, ale jesliż się to tobie nie podoba, tedy się ja wrócę.

³⁵Zatym rzekł anioł Pański do Balaama: Jedź za tymi ludźmi, ale co ja tobie powiem, tedy to mówić będziesz. A także jechał Balaam z książęty Balakowemi.

³⁶A gdy usłyszał Balak, iż przyjechał Balaam, tedy przeciwko niemu wyjechał do niektórego miasteczka moabskiego u Arnon, które było na samej granicy.

³⁷Tedy rzekł Balak do Balaama: Czemuś nie przyszedł do mnie, gdym po cię słał pierwsze posły? Azaż ja ciebie zacnie uczcić nie mogę?

³⁸Na to jemu opowiedział Balaam: A cóż mniemasz, żebych ja tobie miał co inego powiedać chociażem teraz przyszedł do ciebie, jedno to, co mi rozkazał Bóg abych mówił.

³⁹Tedy jechał Balaam z Balakiem, a przyjechali do miasta Husot.

⁴⁰A tak Balak dał nabić wołow i owiec i posłał je do Balaama i do książąt, którzy z niem byli.

⁴¹Nazajutrz tedy rano Balak wziął Balaama na miejsce wysokie, zbudowane ku czci Baalowi, z którego mógł obaczyć niejaką część ludu izraelskiego.