Read Biblia Brzeska, 1563 Ewangelia wg św. Marka 10 Bible Online

Ewangelia wg św. Marka 10 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Ewangelia wg św. Marka 10

¹Stamtąd wstawszy, przyszedł w granice judzkie przez ziemicę, która jest za Jordanem, a zasię k niemu zeszło się niemało ludu, który on uczył tak jako był zwykł.

²Tedy przystąpiwszy faryzeuszowie pytali go: Jesliż się godzi mężowi żonę opuścić? Kusząc go.

³Na to im on odpowiedziawszy rzekł: Cóż wam rozkazał Mojżesz?

⁴A oni mu rzekli: Mojżesz dopuścił napisać list rozwodny i opuścić żonę.

⁵Tedy Jezus odpowiedziawszy im rzekł: Dla zatwardzenia serca waszego napisał wam to rozkazanie.

⁶Aleć od początku stworzenia mężczyznę i niewiastę uczynił je Bóg.

⁷A dla tegoż opuści człowiek ojca swego i matkę swą, a przyłączy się ku żenie swej.

⁸A którzy byli dwiema, będą jednem ciałem; a tak już dalej nie są dwa, ale jedno ciało.

⁹Co tedy Bóg złączył, niechżeć człowiek nie rozłącza.

¹⁰Tedy w domu zasię zwolennicy jego o tejże rzeczy pytali go.

¹¹A on im rzekł: Któżkolwiek opuści żonę swą, a pojmie iną, cudzołoży przeciw niej.

¹²A jesliż też niewiasta opuści męża swego, a pójdzie za drugiego, cudzołoży.

¹³Tedy mu przywiedziono dziateczki, aby się ich dotykał; ale zwolennicy fukali na ony, którzy je przywodzili.

¹⁴Co gdy obaczył Jezus, gniewał się mówiąc do nich: Dopuśćcie dziateczkam idź do mnie, a nie zakazujcie im; abowiemci takowych jest królestwo Boże.

¹⁵Zaprawdę wam powiedam: Któżkolwiek królestwa Bożego nie przyjmie jako dzieciątko, żadnym sposobem do niego nie wnidzie.

¹⁶I biorąc je na ręce, a wkładając na nie ręce, błogosławił im.

¹⁷A tak wyszedszy w drogę, niektóry gdy przybieżał a upadł mu u kolan, pytał go: Mistrzu dobry! Cóż czynić mam, abych otrzymał żywot wieczny?

¹⁸A Jezus mu rzekł: Czemuż mię nazywasz dobrym? Żadenci nie jest dobrym, jedno jeden, to jest Bóg.

¹⁹Umieszże przykazanie? Nie cudzołóż, nie zabijaj, nie kradni, nie powiedaj fałszywego świadectwa, nie czyń żadnemu szkody, czci ojca twego i matkę.

²⁰Tedy mu on odpowiedziawszy rzekł: Mistrzu! Jam tego wszytkiego strzegł od młodości mojej.

²¹A Jezus wejzrawszy nań, rozmiłował się go i rzekł mu: Jednegożci nie dostawa: Idźże a przedaj wszytko co masz i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, przydźże, a chodź za mną, wziąwszy krzyż na się.

²²Ale się on zasmucił dla onej powieści i odszedł frasowanym, abowiem miał wiele majętności.

²³A obejzrawszy się Jezus, rzekł do zwolenników swoich: Z jakąż trudnością ci, którzy bogactwa mają, wnidą do królestwa Bożego.

²⁴Ulękli się tedy zwolennicy dla tych słów jego. A Jezus im zasię odpowiedziawszy rzekł: Synowie! Jakoż jest trudno tym, co bogactwam ufają, wnidź do królestwa Bożego.

²⁵Łacwiej jest wielbłądowi wynidź przez ucho igielne, niż bogaczowi wnidź do królestwa Bożego.

²⁶A oni się tym więcej dziwowali, mówiąc sami ku sobie: I któż może być zbawion?

²⁷A Jezus pojzrawszy na nie rzekł: U ludzić to jest niepodobno, ale nie u Boga. Abowiem u Boga wszytko jest podobno.

²⁸I począł mu Piotr mówić: Otochmy my wszytko opuścili, a szlichmy za tobą.

²⁹Na to Jezus odpowiedziawszy rzekł: Zaprawdę mówię wam: Żaden nie jest, który by opuścił dom, abo bracią, abo siostry, abo ojca, abo matkę, abo żonę, abo dzieci, abo rolę dla mnie i dla ewanjelijej,

³⁰Żeby nie miał wziąć stokroć więcej teraz za tego czasu domów i braciej, i sióstr, i matek, i braci, i ról z prześladowaniem, a w przyszłym wieku żywot wieczny.

³¹Abowiem wiele pirwszych będą poslednymi, a posledni pierwszemi.

³²I byli w drodze idąc ku Jeruzalem, a Jezus szedł przed nimi i lękali się, a idąc za nim bali się. I zasię wziąwszy z sobą ony dwanaście, począł im powiedać, co się z nim dziać miało.

³³Mówiąc: Oto idziemy do Jeruzalem, a Syn człowieczy będzie wydan książętam kapłańskim i doktorom, a skażą go na śmierć i podadzą go poganom.

³⁴A oni będą go nagrawać i ubiczują go i będą nań plwać, a zamordują go; wszakoż dnia trzeciego wstanie z martwych.

³⁵Ale do niego przyszli Jakub i Jan, synowie Zebedeuszowi, mówiąc: Mistrzu! Żądamy, abyś to, ocz prosić będziem, uczynił dla nas.

³⁶Tedy im on rzekł: Czegoż chcecie, abych dla was uczynił?

³⁷A oni mu powiedzieli: Daj nam to, abychmy siedzieli jeden po prawej, a drugi po lewej twej stronie w chwale twojej.

³⁸Ale im Jezus rzekł: Nie wiecie, ocz prosicie. Możecieli pić kubek, który ja piję? I być krzczeni krztem, którym bywam okrzczon?

³⁹A oni mu powiedzieli: Możemy! Tedy im rzekł Jezus: Kubek, który ja piję, pić będziecie i krztem, którym bywam okrzczon, krzczeni będziecie.

⁴⁰Ale siedzieć po prawej abo po lewej mej stronie, nie moja to rzecz dawać, ale dadzą tym, którym jest nagotowano.

⁴¹Co gdy dziesięć inych usłyszeli, poczęli za złe mieć Jakubowi i Janowi.

⁴²A tak Jezus wezwawszy ich, powiedział im: Wiecie, że onym, którym się podoba panować nad narody, panują nad nimi, a którzy są wielcy miedzy nimi, używają nad nimi zwierzchności swej.

⁴³Aleć miedzy wami tak nie będzie. Owszem kto będzie chciał być wielkim miedzy wami, niech będzie sługą waszym.

⁴⁴I któżkolwiek z was będzie chciał być pierwszym, ten będzie wszytkich służebnikiem.

⁴⁵Abowiem i Syn człowieczy nie przyszedł, aby mu służono, ale żeby służył i dał duszę swą zapłatę odkupienia za wiele ich.

⁴⁶Tedy przyszli ku Jerychu. A gdy wychadzał z zwolenniki swemi z Jerycha i z wielkim ludem, syn Tymeuszów, Bartymeusz slepy, siedział podle drogi żebrząc.

⁴⁷A gdy usłyszał, iż to był on Jezus Nazareński, począł wołać mówiąc: Jezusie, Synu Dawidów! Zmiłuj się nade mną.

⁴⁸I fukali nań wiele ich, aby milczał, ale on tym więcej wołał: Synu Dawidów! Zmiłuj się nade mną.

⁴⁹Tedy Jezus zastanowiwszy się, kazał go zawołać i zawołano ślepego mówiąc mu: Bądź dobrego serca a wstań, woła cię.

⁵⁰A on porzuciwszy płascz, gdy wstał, przyszedł ku Jezusowi.

⁵¹I odpowiedziawszy Jezus rzekł mu: Czego chcesz, abych ci uczynił? A slepy powiedział jemu: Mistrzu! Niechaj wzrok wezmę.

⁵²Rzekł mu tedy Jezus: Idź, wiara twa wybawiła cię, a tak natychmiast wziął wzrok i szedł za Jezusem w drogę.