Read Biblia Brzeska, 1563 Ewangelia wg św. Marka 9 Bible Online

Ewangelia wg św. Marka 9 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Ewangelia wg św. Marka 9

¹Potym rzekł do nich: Zaprawdę powiedam wam, iż niektórzy są z tych, co tu stoją, którzy nigdy nie ukuszą śmierci, aż gdy ujzrą królestwo Boże przychodzące z mocą.

²A szóstego dnia potym wziął Jezus Piotra i Jakuba i Jana, a wwiódł je na górę wysoką samy osobno i przemienił się przed nimi.

³A szaty jego stały się lśniące, barzo białe jako śnieg, jakich nie może blecharz na świecie wybielić.

⁴I ujzreli Eliasza z Mojżeszem, którzy rozmawiali z Jezusem.

⁵Tedy począł Piotr mówić, a rzekł Jezusowi: Mistrzu! Dobrzeć nam tu być, postawmyż tedy tu trzy namioty, tobie jeden, Mojżeszowi jeden, a Heliaszowi jeden.

⁶Abowiem nie wiedział, co mówił, gdyż byli w strachu.

⁷I nastał obłok, który je zaćmił, a pochodził głos z obłoku mówiąc: Ten ci jest namilszy Syn mój, tegoż słuchajcie.

⁸A wnet gdy się obejzreli, żadnego więcej nie widzieli, jedno iż tylko Jezus był z nimi.

⁹Tedy gdy zeszli z góry, rozkazał im, aby tego nikomu nie powiedali, co widzieli, jedno ażby Syn człowieczy wstał z martwych.

¹⁰A tak oni zatrzymawali to u siebie, pytając się spólnie, coby to było zmartwychwstać.

¹¹I pytali go mówiąc: Przeczże doktorowie powiedają, iż pierwej potrzeba, aby przyszedł Heliasz?

¹²A on im odpowiedział mówiąc: Naprzód gdy Heliasz przyjdzie, naprawi wszytko, a jako jest napisano o Synu człowieczym, potrzeba, aby wiele ucierpiał i aby go nizacz nie miano.

¹³Ale wam powiedam, żeć przyszedł Heliasz i czynili mu co chcieli, jako o nim jest napisano.

¹⁴A gdy przyszedł do swych zwolenników, ujzrał lud wielki około nich i doktory swarzące się z nimi.

¹⁵Tedy wnet ujzrawszy go lud wszytek, lękli się, a przyszedszy, przywitali go.

¹⁶I pytali doktorów: Cóż się swarzycie miedzy sobą?

¹⁷A jeden z onego zgromadzenia ludu rzekł: Mistrzu! Przywiodłem do ciebie syna swego, który ma niemego ducha.

¹⁸Który gdzie go kolwiek napadnie, rozdziera go, a on się slini i zgrzyta zębami swemi, a schnie. I mówiłem twym zwolennikom, aby go wyrzucili, ale nie mogli.

¹⁹Tedy mu on odpowiedziawszy rzekł: O narodzie niewierny! I dokądże z wami będę? I dokądże was cierpieć mam? Przywiedźcież go do mnie.

²⁰I przywiedli go k niemu, a gdy on go ujzrał, natychmiast go duch roztargnął, a on gdy padł na ziemię, przewracał się sliniąc.

²¹Tedy pytał ojca jego: Jako dawno to się przydało jemu? A on powiedział: Jeszcze od dzieciństwa.

²²I często miotał go do ognia i do wody, aby go stracił, ale możeszli co, pomóż nam, ruszywszy się przeciw nam miłosierdziem.

²³Tedy mu rzekł Jezus: Jesliż to wierzyć możesz,? Tedyć wszytko wierzącemu stać się może.

²⁴A gdy natychmiast zawołał ociec onego dziecięcia, ze łzami rzekł: Wierzę Panie! Podpomóżże niedowiarstwa mego.

²⁵A gdy ujzrał Jezus, iż się lud społu zbiegał, sfukał onego ducha nieczystego mówiąc mu: Ty duchu niemy i głuchy, ja tobie rozkazuję, wynidź z niego, a nie wchodź więcej weń.

²⁶Zawoławszy tedy duch, a barzo go rozdarszy wyszedł; tak iż się on stał jako umarły, a wiele ich mówili, iż by umarł.

²⁷Ale Jezus wziąwszy go za rękę podniósł go, a on wstał.

²⁸A gdy sam wszedł do domu, zwolennicy jego pytali go osobno: Przecz żechmy my go wyrzucić nie mogli?

²⁹A on im rzekł: Ten rodzaj żadnym sposobem wynidź nie może, jedno modlitwą a postem.

³⁰I wyszedszy stamtąd, szli społu w drogę przez Galileją; a nie chciał, aby był to kto wiedział.

³¹Abowiem uczył zwolenniki swe mówiąc im: Syn człowieczy będzie wydan w ręce ludzkie, którzy go zamordują, ale zamordowany wstanie dnia trzeciego.

³²Ale oni tej powieści nie zrozumieli i bali się go spytać.

³³Zatym przyszedł do Kapernaum, a przyszedszy do domu pytał ich: Ocz żeście się swarzyli w drodze?

³⁴Lecz oni milczeli; abowiem jedni z drugimi poswarzyli się byli, ktoby był więczszy.

³⁵A gdy siadł, wezwał dwunaście i rzekł im: Jesliż kto chce być pierwszym, będzie ostatecznym po wszytkich i sługą wszytkim.

³⁶I wziąwszy dzieciątko postawił je wpośród ich, a wziąwszy go na ręce rzekł im.

³⁷Któżkolwiek jedno z takowych dziateczek przyjmie w imię moje, mnie przyjmuje; a ktokolwiek mnie przyjmuje, nie mnie przyjmuje, ale onego, który mię posłał.

³⁸Tedy mu Jan odpowiedział mówiąc: Mistrzu! Widzielichmy niektórego, co przez imię twe wyganiał diabelstwo, który nie chodzi za nami i zakazalichmy mu, bo za nami nie chodzi.

³⁹A Jezus rzekł: Nie zakazujcie mu; abowiemci żaden nie jest, który by czynił cuda przez imię moje, a mógł mi prędko złorzeczyć.

⁴⁰Bo ten który nie jest przeciw nam, za namić jest.

⁴¹Abowiem któżkolwiekby wam dał ku piciu kubek wody w imię moje, iżeście są Krystusowi, zaprawdę powiedam wam, żadnym sposobem nie utraci zapłaty swej.

⁴²A ktokolwiekby też obraził jednego z tych maluczkich, którzy w mię wierzą, lepiej aby mu był włożon młyński kamień około szyje jego, a iżby był wrzucon w morze.

⁴³A jesliż ręka twa przywodzi cię ku grzechowi, odetni ją. Bo lepiej jest tobie wnidź do żywota kliszawym, niż mając obie ręce, być wrzuconym do piekła w ogień nieugaszony.

⁴⁴Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.

⁴⁵A jesliż też noga twa przywodzi cię ku grzechowi, utnisz ją. Bo lepiej tobie wnidź chromym do żywota, niż mając obie nodze, być wrzuconym do piekła w ogień nieugaszony.

⁴⁶Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.

⁴⁷A jesliż oko twoje przywodzi cię ku grzechowi, wyrwisz je. Bo lepiej tobie wnidź do królestwa Bożego jednookim, niż mając obie oczy, wrzuconym być do piekła ognistego.

⁴⁸Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.

⁴⁹Abowiem każdy człowiek ogniem będzie posolon, a każda ofiara będzie solą osolona.

⁵⁰Dobrać jest sól, ale jesli sól smak straci, czymże ją naprawicie? Miejcież sami w sobie sól, zachowywając pokój jedni z drugimi.