Read Biblia Brzeska, 1563 Ewangelia wg św. Łukasza 19 Bible Online

Ewangelia wg św. Łukasza 19 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Ewangelia wg św. Łukasza 19

¹Wszedszy potym Jezus do Jerycho, przechadzał się po nim.

²A oto niektóry imieniem Zacheusz, który był przedniejszym nad celniki, a był bogaty.

³Starał się, aby widział, który wżdy jest Jezus; ale nie mógł przed zgromadzeniem, bo był małego wzrostu.

⁴A tak wprzód bieżawszy, wstąpił na sykomor, aby go ujzrał; bowiem tamtędy idź miał.

⁵Ale gdy przyszedł ku onemu miejscu, pojzrawszy ku górze Jezus ujzrał go i rzekł ku niemu: Zacheuszu! Zstąp rychło; abowiem dziś potrzeba mi zostać w domu twym.

⁶Tedy on wnet zstąpił a przyjął go radując się.

⁷Co gdy widzieli wszyscy, szemrali mówiąc: Iż tam wszedł, a udał się do człowieka w grzechu żywiącego.

⁸I stanąwszy Zacheusz rzekł ku Panu: Oto Panie połowicę dóbr mych dawam ubogim, a jesliżem co komu z krzywdą wydarł, wracam w czwórnasób.

⁹I rzekł mu Jezus: Dziści się zbawienie stało domowi twemu, dlatego żeś i sam jest synem Abrahamowym.

¹⁰Bo przyszedł Syn człowieczy, aby szukał a zachował to, co było zginęło.

¹¹To gdy oni słyszeli, przydawszy dalej powiedział podobieństwo, dlatego że był blisko Jeruzalem, a iż mniemali, że się wnet królestwo Boże okazać miało.

¹²A przetoż rzekł: Człowiek niektóry rodu zacnego, jechał w daleką krainę dostawać sobie królestwa, a potym się wrócił.

¹³I przyzwawszy dziesiąci służebników swych, dał im dziesięć grzywien, a rzekł do nich: Kupczcież pokąd ja nie przyjdę.

¹⁴A mieszczanie jego mieli go w nienawiści i wyprawili za nim poselstwo mówiąc: Nie chcemy, aby ten królował nad nami.

¹⁵Potym, gdy się wrócił dostawszy królestwa, tedy rozkazał do siebie wezwać onych sług, którym był dał pieniądze, aby się dowiedział, coby który na kupi zyskał.

¹⁶A pierwszy przyszedszy rzekł: Grzywna twa dziesięć grzywien zyskała.

¹⁷Tedy mu on rzekł: Dobrze sługo dobry, bo gdyżeś był na tak małe wiernym, miejże zwierzchność nad dziesiącią miast.

¹⁸Przyszedł i drugi rzekąc: Panie! Grzywna twa pięć grzywien przyczyniła.

¹⁹A on też rzekł jemu: I ty też bądź nad dziesiącią miast.

²⁰Drugi potym przyszedł, mówiąc: Panie! Oto grzywna twa, którąm miał zachowaną w chustce.

²¹Bom się bał, wiedząc, żeś jest człowiek srogi i bierzesz, czegoś nie położył, a żniesz, czegoś nie siał.

²²Tedy on rzekł: Z ust twych cię sądzę, sługo zły! Wiedziałeś, żem ja jest człowiek srogi, biorąc, czegom nie położył, a żnąc, czegom nie siał.

²³Przeczżeś tedy nie dał pieniędzy moich na bank, a ja przyszedszy, wziąłbych je był z lichwą?

²⁴I rzekł tym, którzy tuż stali: Weźmicie od niego grzywnę, a dajcie ją temu, który ma ich dziesięć.

²⁵Ale mu oni rzekli: Panie! Mać dziesięć grzywien.

²⁶A on im zasię rzekł: Powiedamci wam, iż wszelkiemu, który ma, będzie dano, a od tego, który nie ma i to, co ma, wezmą mu.

²⁷K temu jeszcze i nieprzyjacioły moje, którzy nie chcieli, abych królował nad nimi, przywiedźcie tu, a pomordujcie przede mną.

²⁸A tak to rzekszy, szedł wprzód idąc do Jeruzalem.

²⁹I stało się, gdy był blisko Betfage i Betanijej, u góry, którą zową Oliwną, posłał dwu z zwolenników swych.

³⁰Mówiąc: Idźcie do wsi, która jest przeciw wam, do której wszedszy, najdziecie oslę uwiązane, na którym żaden człek nigdy nie siedział; odwiązawszy, przywiedźcież je.

³¹A jesliżby was kto spytał: Przecz odwięzujecie? Także mu powiedzcie: Iż tego Panu potrzeba.

³²A tak szedszy ci, którzy byli posłani, znaleźli tak, jako im powiedział.

³³Gdy tedy rozwięzowali oslę, rzekli panowie jego do nich: Przecz odwięzujecie oslę?

³⁴Ale im oni powiedzieli: Iż tego Panu potrzeba.

³⁵I wiedli je do Jezusa, a namiotawszy szat swych na ono oslę, wsadzili na nie Jezusa.

³⁶A tak gdy jechał, pościełali szaty swe na drodze.

³⁷I gdy był blisko już na końcu Góry Oliwnej, poczęła wszytka wielkość zwolenników weseląc się chwalić Boga głosem wielkim, ze wszytkich cudów, które widzieli.

³⁸Mówiąc: Błogosławiony on król, który idzie w imię Pańskie; pokój na niebie, a chwała na wysokości.

³⁹Tedy niektórzy faryzeuszowie z onego zgromadzenia rzekli do niego: Mistrzu! Pofukaj zwolenniki twoje.

⁴⁰Ale on odpowiedź dawszy rzekł im: Powiedam to wam, jesliżećby ci milczeli, wnet kamienie wołać będą.

⁴¹A gdy był blisko, ujzrawszy miasto, zapłakał nad nim.

⁴²Mówiąc: O gdybyżeś ty znało, abo tylko to dnia twego, co jest ku pokojowi twemu, aleć to zakryto jest od oczu twoich.

⁴³Abowiem ten czas na cię przyjdzie, kiedy cię obtoczą nieprzyjaciele twoi wałem i ścisną cię zewsząd.

⁴⁴A położą cię równą z ziemią i syny twe w tobie, ani zostawią kamienia na kamieniu, dlatego iżeś nie poznało onego czasu nawiedzenia twego.

⁴⁵Zatym wszedszy do kościoła począł wyrzucać ty, którzy przedawali w nim i kupowali.

⁴⁶Mówiąc im: Napisanoć jest: Dom mój, dom modlitwy jest, a wyście z niego uczynili jaskinią zbójców.

⁴⁷I uczył ustawicznie w kościele, lecz książęta kapłańskie, doktorowie i przedniejszy z ludu, szukali tego, jakoby go stracić.

⁴⁸Ale nie mogli znaleźć, coby mieli czynić, abowiem wszytek lud pospolity na tym przestawał, gdy co słyszał od niego.