Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Powtórzonego Prawa 22 Bible Online

Księga Powtórzonego Prawa 22 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Powtórzonego Prawa 22

¹Jesliżbyś ujzrał wołu abo owce brata twego błądzące, nie mijajże ich, ale je odprowadź do niego.

²Chociażby też nie był bliski brat twój anibyś go znał, tedy przedsię zapądź to do domu swego, a miej przy sobie, abyś oddał, gdy brat twój tego szukać będzie.

³A toż gdy osła, szatę i jaką jego rzecz zgubioną znajdziesz, czynić masz, abyś tego nie śmiał kryć.

⁴A jeslibyś też widział, że się czyj wół abo osieł na drodze powalił, nie mijaj go, ale go społu z nim podnieś.

⁵Niewiasta w męskiem ubierze niechaj nie chodzi, ani też mąż szat niewieścich na się obłóczy, abowiem to jest brzydliwym przed Panem, Bogiem twoim, ktoby jedno tak czynił.

⁶Jeślibyś idąc drogą nalazł gniazdo ptaków na jakiem drzewie abo na ziemi, w któremby abo ptaszęta abo jajcach były, na których ptaszętach abo jajcach siedziałaby matka, nie bierzże macierze z dziećmi.

⁷Ale wypuściwszy matkę, pozbieraj dzieci, jeśli chcesz by-ć się dobrze działo, a iżbyś długo żył.

⁸Gdy też dom nowy zbudujesz, tedy dach twój obwiedziesz blanki, abyś nie pomazał krwią domu twego, jeśliby z niego kto spadł.

⁹Na winnicy twej nie siej nasienia rozmaitego, abyś pospołu nie ofiarował pożytku zbóż twoich któreś siał i pożytków z winnice.

¹⁰Wołu z osłem ku oraniu nie sprzągaj.

¹¹Szaty też z różnych rzeczy, z wełny ze lnu, tkanej nie obłócz.

¹²Przyprawisz sobie bramy do czterech krajów szaty twej, którą się odziewasz.

¹³Gdyby kto żonę pojął, a po złączeniu z nią obmierził ją sobie.

¹⁴I spotwarzyłby ją, a naruszył sławy jej i śmiałby rzec: Gdym ją pojął, po złączeniu z nią, nie znalazłem jej panną.

¹⁵Tedy ociec i matka onej dzieweczki mają wziąć znaki panieństwa jej i przyniosą je na miejsce sądowe, przed starsze miasta onego.

¹⁶I rzecze do nich ociec onej dziewki: Dałem córkę swą w małżeństwo mężowi temu, a on ją ma w nienawiści.

¹⁷I spotwarzał ją powiedając, jakoby nie nalazł znaku panieństwa jej, ale oto znak jest panieństwa córki mojej. Tedy ony chusty okażą przed starszymi miasta onego.

¹⁸A tak starszy miasta tego, wziąwszy męża onego, dadzą go biczmi siec.

¹⁹I wezmą z niego winę sto srebrników, które oddadzą ojcu onej dziewki, abowiem panienki izraelskiej naruszył sławy i niechaj już ma onę za małżonkę sobie, której opuścić nie może dotąd, jedno żyw będzie.

²⁰Ale jesliż rzecz prawdziwą będzie a nie znalazłyby się znaki panieństwa przy onej dziewce.

²¹Tedy mają wieść dziewkę tę do drzwi domu ojca jej, a mieszczanie miasta onego ukamionują ją aż do śmierci, abowiem się niecnoty dopuściła w Izraelu, nierządnie się zachowując w domu ojca swego, a tak tę hańbę wygładzisz z pośrzód siebie.

²²Jesliby kto znalezion był na nierządnym uczynku z czyją żoną, tedy oba społem umrzeć mają, tak mąż, który niewiastę zelżył, jako i sama niewiasta. A tak ono złe odejmiesz z pośrzód siebie.

²³Jesliby też kto panienkę za mąż zmówioną w mieście potkawszy zgwałcił.

²⁴Tedy oboje wywiódszy przed bramę miasta ukamionujcie aż do śmierci. Panienkę przeto, iż nie wołała gwałtu w mieście, a męża przeto, iż cudzą żonę zgwałcił. A tak to złe odejmiesz sposzród siebie.

²⁵Ale kiedy by panienkę za mąż zmówioną potkawszy na polu kto zgwałcił i zelżył, tedy tylko on mąż umrzeć ma.

²⁶Ale panience nic nie uczynisz, bo nie jest winna śmierci, gdyż to nie jest insza rzecz, jedno jakoby kto powstawszy przeciw drugiemu zamordował go.

²⁷Abowiem ją znalazł na polu, a panienki zrękowanej, gdy wołała, nie był nikt, kto by ratował.

²⁸A gdyby też kto panienkę za mąż nie zmówioną gdzie znalawszy zgwałcił i zelżył, a iżby je zastano.

²⁹Tedy on mąż, który jej gwałt uczynił, ma dać jej ojcu śrebrników pięćdziesiąt i pojmie ją sobie za żonę, przeto iż ją zelżył, a już mu się jej nigdy porzucić nie godzi.

³⁰Żaden niech macochy swej nie pojmuje, a niechaj podołka ojca swego nie odkrywa.