Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Powtórzonego Prawa 31 Bible Online

Księga Powtórzonego Prawa 31 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Powtórzonego Prawa 31

¹Przyszedwszy tedy Mojżesz, opowiedał wszytki ty słowa do wszego ludu izraelskiego.

²Tak mówiąc: Dziś mi już dochodzi sto i dwadzieścia lat i już się dalej żadnemi sprawami parać nie mogę, a też mi Pan powiedział: Nie przejdziesz za ten Jordan.

³Pan, Bóg twój, sam przed tobą pójdzie, a onci jest, który wygładzi narody ty przed oblicznością twoją, iż weźmiesz dziedzicznie osiadłości ich. A ten oto Jozue pójdzie przed tobą, jakoć to Pan obiecał.

⁴I uczyni tak Pan ziemi, jako uczynił z Sehonem i Ogiem, królmi amorejskimi i z królestwy ich, które wykorzenił.

⁵A gdy je Pan da pod moc waszę, uczynicie jem wedle rozkazania, którem wam opowiedział.

⁶Bądźciesz tedy stałymi a serca dobrego, nie bójcie się ich, ani się trwóżcie przed nimi. Abowiem Pan, Bóg wasz, idzie z wami i nie zostanie was, ani was opuści.

⁷Tedy Mojżesz przyzwawszy Jozuego przed oblicznością wszego ludu izraelskiego rzekł k niemu: Bądź stałym, a serca dobrego, abowiem ty wnidziesz z ludem tym do ziemie onej, którą Pan zaprzysiągł ojcom ich, że im dać miał, a ty ją miedzy nie podzielisz.

⁸Pan jest sam, który idzie przed tobą, a onci jest, który będzie przy tobie, on cię nie zostawi ani opuści. A przetoż się nie bój, ani sobie kaź serca.

⁹Tedy Mojżesz spisał ten zakon, a oddał kapłanom, synom Lewi, którzy nosili skrzynię przymierza Pańskiego i wszytkim starszym izraelskim.

¹⁰Przytym Mojżesz rozkazał im w ty słowa, przy dokończeniu roku siódmego, czasu obchodu święta odpuszczania, w święto kuczek.

¹¹Gdzie się wszytek lud izraelski zejdzie, aby się okazał przed Panem, Bogiem twoim, na miejscu, które obierze sobie, tedy czytać będziesz zakon ten przed wszemi Izraelczyki, gdzieby wszyscy słyszeli.

¹²I rozkażesz się zejdź ludowi tak mężom jako i niewiastom, maluczkim i gościom, którzy z tobą mieszkają, aby słuchali i uczyli się bać Pana, Boga naszego, i starać się, aby czynili dosyć wszytkim słowom zakonu tego.

¹³Także i synowie ich, którzy go nie umieją, niech słuchają a uczą się bać Pana, Boga naszego, pokąd jedno będziecie żyć w ziemi, do której idziecie przeprawiwszy się za Jordan, abyście ją posiedli.

¹⁴Potym rzekł Pan Mojżeszowi: Oto już bliski jest dzień twej śmierci, przyzówże tedy Jozuego, a stańcie w przybytku zgromadzenia, abych mu rozkazał. Zatymże przyszedł Mojżesz i Jozue, a stanęli w przybytki zgromadzenia.

¹⁵Tedy się ukazał Pan w przybytku pod słupem obłokowem, a stanął on obłokowy słup nad drzwiami przybytku zgromadzenia.

¹⁶I rzekł Pan do Mojżesza: Oto ty zaśniesz z ojcy swojemi, a lud ten przyjdzie k temu, iż się scudzołoży z bogi cudzymi w onej ziemi, do której idzie i odstąpi mię, a złamie przymierze, którem z nim postanowił.

¹⁷A przetoż onego czasu zapali się nań gniew mój, a opuszczę ji i zakryję od niego oblicze swe, aby był podan na łup, a wiele złego i utrapienie nań przypadnie, tak iż rzecze dnia onego: Azaż nie dlatego, iż Boga mego ze mną nie masz potkały mię nieszczęścia ty?

¹⁸Ale ja czasu onego zakryję oblicze swe dla złości ich, których się dopuścili, odstępując do bogów cudzych.

¹⁹A tak teraz napiszcie sobie tę pieśń, a nauczcie jej synów Izraelskich i podajcie ją do ust ich, aby to ta piosnka była mnie świadectwem przeciw synom Izraelskim.

²⁰Abowiem je przywiodę do ziemie, którąm zaprzysiągł przodkom ich, obfitującej mlekiem i miodem. A oni gdy jedząc, będą nasyceni i utyją, odwrócą się a pójdą za bogi cudzymi i będą je chwalić, a obrusza mię ku gniewu łamiąc przymierze moje.

²¹Lecz gdy wiele złego i utrapienia przypadnie na nie, tedy ta pieśń będzie świadczyć przeciwko niem, abowiem nie wynidzie z pamięci i z ust potomstwa ich, gdyż ja znam myśli serca ich i to co dziś czynią, chociażem ich nie wwiódł jeszcze do ziemie, którąm im zaprzysiągł.

²²A tak Mojżesz onegoż dnia napisał tę pieśń i nauczył jej synów Izraelskich.

²³Potym rozkazał Pan Jozuemu, synowi Nunowemu: Bądźże stałym, a serca dobrego, abowiem ty wywiedziesz lud do ziemie, którąm im dać przysiągł, a ja będę z tobą.

²⁴A gdy spisał Mojżesz słowa zakonu tego w księgi i dokończył ich.

²⁵Tedy rozkazał Lewitom, którzy nosili skrzynię przymierza Pańskiego tak mówiąc:

²⁶Weźmicie księgi zakonu tego i włóżcie przy jednej stronie do skrzynie przymierza Pana, Boga waszego, aby tam były ku świadectwu przeciwko wam.

²⁷Abowiem ja znam upór twój i zatwardziałość szyje twej, bo oto póki jeszcze jestem żyw z wami, tedyście Panu przeciwnemi, a cóż po śmierci mojej daleko więcej tego będziecie.

²⁸Rozkażcież się zejdź do mnie wszytkim starszym z każdego pokolenia waszego i przełożonym waszym, aby słuchali wszytkich tych słów, które do nich mówić będę, a iżbych się oświadczył niebem i ziemią przeciw nim.

²⁹Abowiemem tego pewien, iż po śmierci mej popsujecie się prawie, a odstąpicie z drogi, którąm ja wam rozkazał, a na ostatek źle będzie z wami, przeto iżeście się złości takowej dopuścili przed oczyma Pańskimi, poruszając go ku gniewu sprawami rąk waszych.

³⁰A tak Mojżesz słowa tej pieśni opowiedał kędy słyszało wszytko zgromadzenie izraelskie aż do końca.