Read Biblia Brzeska, 1563 Ewangelia wg św. Jana 12 Bible Online

Ewangelia wg św. Jana 12 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Ewangelia wg św. Jana 12

¹Potym Jezus dnia szóstego przed wielką nocą przyszedł do Betanijej, kędy był Łazarz umarł, którego on wzbudził od umarłych.

²Tamże tedy sprawili mu wieczerzą, a Marta służyła i był też Łazarz jednym z onych, którzy z nim społu siedzieli.

³Tedy Maria, wziąwszy funt olejku spikanardowego, barzo drogiego, natarła nogi Jezusowe i ucierała nogi jego włosami swoimi tak, iż dom pełen był wonności maści onej.

⁴I rzekł niektóry z zwolenników jego Judasz, Szymonów syn, Iskariot, który go miał zdradzić.

⁵Przeczże tego olejku nie przedano za trzysta groszy, a nie dano ubogim?

⁶A toć mówił, nie iżby miał pieczą o ubogich, ale iż był złodziej i mieszek miał, a cokolwiek tam włożono, to nosił.

⁷A przetoż rzekł Jezus: Zaniechaj jej, na dzieńci pogrzebu mego zachowała to.

⁸Abowiem ubogie zawżdy z sobą mieć będziecie, lecz mnie nie zawżdy będziecie mieli.

⁹Dowiedziało się tedy wielkie zgromadzenie Żydów, iż tam był i przyszli nie tylko dla Jezusa, ale żeby też byli ujzreli Łazarza, którego wzbudził od umarłych.

¹⁰I radziły się książęta kapłańskie, żeby i Łazarza zabili.

¹¹Bo wiele ich z Żydów dla niego odstali i wierzyli w Jezusa.

¹²Nazajutrz zgromadzenie wielkie, które się było zeszło na święto, gdy usłyszeli, że Jezus szedł do Jeruzalem.

¹³Nabrali rózdżek palmowych i wyszli w drogę przeciw jemu, a wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przyszedł w imię Pańskie, król on izraelski.

¹⁴A nalazszy Jezus oślątko, wsiadł na nie, jako napisano jest:

¹⁵Nie bój się córko syońska, otoć król on twój idzie, siedząc na oślęciu oslice.

¹⁶A temuć z przodku nie rozumieli zwolennicy jego, ale gdy był uwielbion Jezus, tedy wspomnieli, iż to było o nim napisano, a iż mu to czynili.

¹⁷I poświadczał lud, który był przy nim, iż Łazarza wyzwał z grobu a wzbudził go od umarłych.

¹⁸A dlategoż też wyszło mnóstwo ludzi przeciwko jemu w drogę, bo o nim słyszeli, iż ten cud uczynił.

¹⁹Mówili tedy faryzeuszowie miedzy sobą: Widzicie, że nic uczynić nie możecie; oto lud za nim poszedł.

²⁰Byli też niektórzy Grekowie z tych, którzy zwykli chodzić, aby się modlili w święto.

²¹A tak oni przyszli do Filipa, który był z Betsajdy Galilejskiej i prosili go mówiąc: Panie! Chcemy Jezusa widzieć.

²²I przyszedszy Filip powiedział Andrzejowi, Andrzej zasię i Filip powiedzieli Jezusowi.

²³Tedy im Jezus odpowiedział mówiąc: Przyszedł ci czas, aby był uwielbion Syn człowieczy.

²⁴Zaprawdę, zaprawdę wam powiedam, jesli ziarno pszeniczne upadszy w ziemię nie obmartwieje, samo tak zostanie, lecz jesli obmartwieje, wielki owoc przyniesie.

²⁵Ktoć miłuje duszę swą, utraci ją, a kto nienawidzi dusze swojej na tym świecie, ku wiecznemu żywotowi zachowa ją.

²⁶Jesli mnie kto służy, niechżeć za mną idzie, abowiem gdzie ja będę, tam i sługa mój będzie. A jesli mnie kto służyć będzie, uczci go Ociec mój.

²⁷Terazci dusza moja zatrwożona jest i cóż rzekę? Ojcze zachowaj mię od tej godziny, leczciem dlatego przyszedł na tę godzinę.

²⁸Ojcze! Uwielbi imię twoje. A tak przyszedł głos z nieba mówiąc: I uwielbiłem i jeszcze uwielbię.

²⁹A tak lud, który stał i słyszał powiedał, iż zagrzmiało, a drudzy mówili: Anioł mówił do niego.

³⁰I odpowiedziawszy Jezus rzekł: Nie dla mnieć się ten głos stał, ale dla was.

³¹Terazci jest sąd świata tego. Terazci książę tego świata precz wyrzucone będzie.

³²A ja, jesli będę podwyższon od ziemię, pociągnę wszytki za sobą.

³³(I mówił to oznajmując, jakową śmiercią miał umrzeć).

³⁴Tedy mu odpowiedziało zgromadzenie: My słyszelichmy z zakonu, że Krystus trwa wiecznie. Jakoż ty tedy powiedasz, iż potrzeba, aby był powyższon Syn człowieczy? I któryż to jest Syn człowieczy?

³⁵A przetoż im rzekł Jezus: Jeszcze do małego czasu jest w was światłość. Chodźcież tedy póki światłość macie, żeby was ciemności nie ogarnęły, bo kto w pociemku chodzi, nie wie gdzie idzie.

³⁶Gdy światłość macie, wierzcież w światłość, abyście synmi światłości byli. A to powiedziawszy Jezus, wyszedł i schronił się od nich.

³⁷I gdy tak wiele cudów czynił przed nimi, przedsię weń nie wierzyli.

³⁸Aby się wypełniło słowo Ezajasza proroka, które powiedział: Panie! I któż wierzył powieści naszej? A ramię Pańskie komuż jest objawione?

³⁹I dlategoć wierzyć nie mogli, bo też jeszcze powiedział Ezajasz:

⁴⁰Zaslepił oczy ich i zatwardził serca ich, aby nie widzieli oczyma, a nie zrozumieli sercem, żeby się nie nawrócili, a nie uleczyłbych je.

⁴¹Toć powiedał Ezajasz, gdy widział chwałę jego, a mówił o nim.

⁴²Wiele też z książąt uwierzyli weń, lecz dla faryzeuszów nie uznawali, aby z bożnice ruszeni nie byli.

⁴³Bo umiłowali byli chwałę ludzką radszej niżli chwałę Bożą.

⁴⁴I wołał Jezus głosem wielkim a mówił: Kto w mię wierzy, nie w mię wierzy, ale w onego, który mię posłał.

⁴⁵A ktoć na mię patrza, patrza na onego, który mię posłał.

⁴⁶Ja światłość przyszedłem na świat, aby żaden, który wierzy w mię w ciemnościach nie został.

⁴⁷Abowiem jesli kto słuchać będzie słów moich, a nie uwierzy, jać go nie potępiam, bom nie przyszedł, żebych miał potępiać świat, ale żebych świat zachował.

⁴⁸Kto mię odmiata, a nie przyjmuje słów moich, ma tego, który go potępi. Słowo, któreciem ja powiedał, onoż go osądzi w on ostateczny dzień.

⁴⁹Gdyżem ja nic z siebie samego nie mówił, lecz ten, który mię posłał, Ociec; ten mi rozkazał, co mam mówić i powiedać.

⁵⁰I wiem, że rozkazanie jego jest żywot wieczny. A przetoż to, co ja powiedam, jako mi powiedział Ociec, tak powiedam.