Read Biblia Brzeska, 1563 Ewangelia wg św. Jana 7 Bible Online

Ewangelia wg św. Jana 7 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Ewangelia wg św. Jana 7

¹Tedy Jezus przemieszkawał potym w Galilejej; bo nie chciał w Żydostwie przebywać, iż nań czyhali Żydowie, jakoby go zabić.

²I było blisko święto kuczek żydowskie.

³A przetoż rzekli k niemu bracia jego: Wynidź stąd, a idź do Judy, żeby i zwolennicy twoi oglądali sprawy twe, które czynisz.

⁴Abowiemci żaden nic w skrytości nie czyni, owszem tego szuka, jakoby sławnym był. Jesliż to czynisz, objawże się sam światu.

⁵Bo ani bracia jego weń nie wierzyli.

⁶Ale im rzekł Jezus: Jeszczeć nie masz mego czasu, lecz czas wasz zawżdy jest pogotowiu.

⁷Nie możeć was świat mieć w nienawiści, aleć mnie ma w nienawiści, bo ja oświadczam o nim, iż sprawy jego są złe.

⁸Idźcież wy na to święto, jać jeszcze na nie nie pójdę, bo mój czas jeszcze się nie wypełnił.

⁹A tak im to powiedziawszy, został w Galilejej.

¹⁰Potym gdy szli bracia jego, tedy też i on szedł na święto, nie jawnie, ale jakoby potajemnie.

¹¹Szukali go tedy Żydowie w święto a mówili: A on gdzież jest?

¹²I było o nim wielkie szemranie miedzy ludem; bo jedni powiedali: Że jest dobry człowiek; drudzy zasię mówili: Nie tak jest, ale zwodzi lud.

¹³Wszakoż o nim żaden jawnie nie mówił, dla bojaźni żydowskiej.

¹⁴A gdy już było w pół dnia świętego, wszedł Jezus do kościoła i uczył.

¹⁵Dziwowali się tedy Żydowie mówiąc: Jakoż wżdy ten umie Pismo, gdyż się nie uczył?

¹⁶Lecz Jezus odpowiedziawszy im rzekł: Nauka moja nie jestci moja, ale tego, który mię posłał.

¹⁷Jesliż kto będzie chciał czynić wolą jego, rozeznać o nauce jesliż jest z Boga, abo jesliż ja też sam z siebie mówię.

¹⁸Ktoć z samego siebie mówi, chwałyć własnej szuka. Ale ten, co szuka chwały tego, który go posłał, tenci jest prawdziwy, a nie masz w nim niesprawiedliwości.

¹⁹Izali wam Mojżesz nie dał zakonu, a wżdy żaden z was nie czyni dosyć zakonowi? Przeczże tego szukacie, abyście mię zamordowali?

²⁰Odpowiedział lud i rzekł: Masz diabelstwo i któż tego szuka, aby cię zamordował?

²¹Ale Jezus dawszy odpowiedź rzekł: Jedenżem uczynek uczynił, a wszyscy się dziwujecie.

²²A wszak wam Mojżesz podał obrzezanie (nie iżby było od Mojżesza, ale iż było od ojców) i obrzezujecie w szabat człowieka.

²³Jesliż człowiek przyjmuje obrzezanie w szabat, a nie łamie się zakon Mojżeszów, na mię będziecież się gniewać, żem wszytkiego człowieka uzdrowił w szabat?

²⁴Nie sądzcież według postawy, ale sądzcie sądem sprawiedliwym.

²⁵A tak rzekł niektóry z Jerozolimczyków: Izali nie ten jest, którego Żydowie zamordować szukają.

²⁶I oto jawnie mówi, a nic mu nie rzeką? Zali prawdziwie poznali książęta, iż ten jest prawdziwie on Krystus?

²⁷Lecz my wiemy, skąd ten jest; a gdyć przydzie Krystus, żaden nie wzwie, skądby był.

²⁸Wołał tedy Jezus w kościele ucząc a mówiąc: I mnie znacie i skąd jestem, wiecie; a nie przyszedłciem sam od siebie, ale jest prawdziwy, który mię posłał, którego wy nie znacie.

²⁹Leczci go ja znam, bom od niego jest, a on mię posłał.

³⁰I szukali tego, jakoby go pojmać, ale żaden nie targnął się nań ręką, bo była nie przyszła godzina jego.

³¹A wiele ich z ludu uwierzyli weń i mówili: Gdy Krystus przyjdzie, azaż więcej cudów uczyni nad ty, które ten uczynił?

³²Tedy słysząc faryzeuszowie, iż to o nim lud pospolity szemrał, posłali ciż to faryzeuszowie i książęta kapłańskie służebniki, aby go pojmali.

³³A przetoż rzekł im Jezus: Jeszcze maluczko będę z wami, a potym odejdę do tego, który mię posłał.

³⁴Będziecie mię szukać, a nie znajdziecie i gdzie ja będę tam wy przyjdź nie możecie.

³⁵A przetoż Żydowie mówili miedzy sobą. I dokądże ten ma idź, iż my go nie znajdziemy? Czyli pójdzie do rozproszonych miedzy Greki a będzie uczyć pogany?

³⁶Coż to za słowa, które mówi: Szukać mię będziecie, a nie znajdziecie i gdzie ja jestem, tam wy przyjdź nie możecie?

³⁷A tak w on ostateczny dzień wielki święta, stanął Jezus i wołał mówiąc. Jesliż kto pragnie, niechżeć ku mnie przyjdzie, a pije.

³⁸Kto wierzy w mię, jako powieda Pismo, rzeki wody żywej popłyną z żywota jego.

³⁹(A toć mówił o duchu, którego wziąć mieli wierzący weń, abowiem jeszcze nie był Duch święty, bo Jezus jeszcze nie był uwielbion).

⁴⁰Wiele ich tedy z onego zgromadzenia, gdy usłyszeli ty słowa mówili: Zaprawdęć ten jest on prorok.

⁴¹A drudzy zasię mówili: Tenci jest Krystus on. A drudzy powiedali: Azaż Krystus przyjdzie od Galilejej?

⁴²Izaż Pismo nie powieda: Iż Krystus przyjdzie z nasienia Dawidowego i z miasteczka Betleem, gdzie był Dawid?

⁴³Stało się tedy rozerwanie o nim miedzy ludem.

⁴⁴I chcieli niektórzy z nich pojmać go, ale się nań żaden nie targnął ręką.

⁴⁵Zatym przyszli słudzy do nawyższych kapłanów i do faryzeuszów, którzy im rzekli: Przeczżeście go nie przywiedli?

⁴⁶Odpowiedzieli słudzy: Nigdy tak żaden nie mówił jako ten to człowiek.

⁴⁷Lecz im odpowiedzieli faryzeuszowie: Zaliście już i wy zwiedzieni?

⁴⁸Izaż który z książąt abo z faryzeuszów uwierzył weń?

⁴⁹Ale to pospólstwo, które nie zna zakonu, jest przeklęte.

⁵⁰Tedy do nich rzekł Nikodem, on który był w nocy przyszedł do niego, a był jeden z nich.

⁵¹Izali zakon nasz skazuje kogo, jesliżby pierwej nie słyszał od niego a nie wyrozumiał, co czyni?

⁵²A oni mu odpowiedziawszy rzekli: Zali i ty jesteś Galilejczyk? Dowieduj że się, a obacz, żeć od Galilejej prorok nie powstał.

⁵³A tak się rozeszli każdy do domu swego.