Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 10 Bible Online

Dzieje Apostolskie 10 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 10

¹Był też w Cezarei niektóry imieniem Korneliusz, setnik z roty, którą zwano włoska.

²Człowiek pobożny i bojący się Boga, ze wszytkim domem swym, dawając jałmużny wielkie ludziam.

³Który gdy się modlił Bogu po wszytek czas, widział jawnie w widzeniu, jakoby o dziewiątej godzinie na dzień, anioła Bożego wchodzącego do siebie i mówiącego jemu: Korneli!

⁴A on nań pilnie patrząc oczyma swoimi, lęknąwszy się rzekł: Ktoś jest mój Panie? Tedy mu on rzekł: Modlitwy twe i jałmużny twoje wstąpiły ku pamiątce przed Bogiem.

⁵A przetoż teraz posli kogo do Joppen, a wzów Szymona, którego nazywają Piotrem.

⁶Tenci mieszka u niektórego Szymona garbarza, co ma dom nad morzem, a tenci tobie powie, coć będzie czynić potrzeba.

⁷I jako skoro odszedł anioł, który mówił z Korneliuszem, wezwał dwu z służebników swoich i żołnierza bogobojnego z tych, którzy przy nim ustawicznie byli.

⁸A opowiedziawszy im wszytki rzeczy, posłał je do Joppen.

⁹A tak nazajutrz, gdy byli w drodze i już niedaleko miasta, wszedł Piotr wzgórę na dom, aby się modlił około szóstej godziny.

¹⁰I przydało się, że na ten czas był łacznym, a chciał jeść i gdy mu oni gotowali, przyszło nań odeście od pamięci.

¹¹Tedy ujzrał niebo otworzone, a zstępujące k niemu naczynie niejakie, jakoby prześcieradło wielkie, za cztery końce uwiązane, które spuszczono aż ku ziemi.

¹²Na którym były wszytki o czterech nóg zwierzęta i bestie i gadziny i ptastwa powietrzne.

¹³Stał się tedy głos do niego: Wstań Pietrze! Rzeż, a jedz.

¹⁴Ale Piotr rzekł: Nie będę, Panie! Abowiemem nigdy nie jadł nic pospolitego abo nieczystego.

¹⁵Tedy powtóre stał się głos k niemu: Co Bóg oczyścił, tedy ty nie miej sobie za nieczyste.

¹⁶A toć się po trzy kroć stało i zasię naczynie ono wzięto jest w niebo.

¹⁷I gdy Piotr sam w sobie wątpił, coby to za widzenie było, które widział, oto mężowie, którzy od Korneliusza posłani byli, pytali się o domu Szymonowym i przyszli do przysionka.

¹⁸A wyzwawszy niektórego, pytali jesliby tam Szymon, którego nazywają Piotr gospodą mieszkał.

¹⁹I gdy tak myslił Piotr o widzeniu onym rzekł mu Duch: Oto cię szukają trzej mężowie.

²⁰A przetoż wstawszy, idź z nimi nic nie mieszkając, bom ja posłał ciebie.

²¹Tedy Piotr szedszy do onych mężów, którzy od Korneliusza posłani byli do niego rzekł im: Otomci ja jest, którego szukacie. Cóż tego za przyczyna, iżeście tu przyszli?

²²A oni mu powiedzieli: Korneliusz setnik, człowiek sprawiedliwy i bojący się Boga i mając dobre świadectwo o sobie od ludu żydowskiego, wziął Boskie napominanie od anioła świętego, aby cię wezwał w dom swój, a usłyszał niektóre słowa od ciebie.

²³A tak wezwawszy ich w dom, przyjął je do gospody, a nazajutrz Piotr szedł z nimi i niektórzy bracia z Joppeńczyków szli przy nim.

²⁴Tedy nazajutrz weszli do Cezarei, a Korneliusz czekał ich, wezwawszy krewnych swych i powinnych przyjaciół.

²⁵A gdy już wchadzał Piotr, zabieżawszy Korneliusz, przypadł do nóg jego, kłaniając się jemu.

²⁶Ale go Piotr podniósł mówiąc: Wstań! Bomci też ja jest człowiek.

²⁷I rozmawiając z nim, wszedł, a nalazł wiele tych, co się byli zeszli.

²⁸Zatym rzekł do nich: Wy wiecie, że się nie godzi żadnemu Żydowi przyłączać się a przychodzić do cudzoziemca. Ale mnie Bóg ukazał, żebych żadnego człowieka nie nazywał plugawym i nieczystym.

²⁹A przetożem też oprócz wymówki przyszedł wezwany i pytam się, dla czegoście mię wezwali?

³⁰Rzekł tedy Korneliusz: Tak czwarty dzień aż do tej godziny pościłem, a o dziewiątej godzinie modliłem się w domu moim, a oto mąż niektóry stanął przede mną w odzieniu jasnym.

³¹I powiedział mi: Korneli! Wysłuchanać jest modlitwa twoja i jałmużny twoje były na dobrej pamięci przed Bogiem.

³²A przetoż posli do Joppen, a wzwów Szymona, którego nazywają Piotr. Tenci mieszka w domu Szymona, garbarza, nad morzem, któryć gdy przyjdzie, rozmówi się z tobą.

³³A takem tegoż czasu posłał do ciebie, a tyś dobrze uczynił, żeś przyszedł. A teraz już jestechmy wszyscy przed Bogiem, abyśmy słuchali wszytkiego tego, co tobie jest rozkazano od Boga.

³⁴Tedy Piotr otworzywszy usta rzekł: Prawdziwie uznawam, żeć Bóg nie brakuje osobami.

³⁵Ale w każdym narodzie, ktokolwiek się go boi a czyni sprawiedliwość, jest u niego wziętym.

³⁶To co oznajmił synom izraelskim, opowiedając pokój przez Jezusa Krystusa, który jest Panem wszytkich.

³⁷Wy wiecie, co się stało po wszytkim Żydostwie, począwszy od Galilejej, po krzcie, który Jan opowiedał.

³⁸Iż Jezusa Nazareńskiego pomazał Bóg Duchem świętym i mocą, który chodził, czyniąc wiele dobrego i uzdrawiając wszytki uciśnione od diabła; abowiem z nim był Bóg.

³⁹A tego wszytkiego i co w krainach żydowskich i w Jeruzalem czynił, mychmy też są świadkowie, którego podniesiono, zawiesiwszy na drzewie.

⁴⁰Tegoć Bóg wzbudził dnia trzeciego i sprawił to, żeby był objawionym.

⁴¹Nie wszytkiemu ludowi, ale nam świadkom, które sobie pierwej naznaczył, którzychmy z nim społu jedli i pili, gdy powstał od umarłych.

⁴²I rozkazał nam, abychmy opowiedali ludowi, a oświadczali, iżci to on jest, którego Bóg naznaczył sędzią żywych i umarłych.

⁴³Zatymci też i wszyscy prorocy świadectwo przynaszają, iż każdy weźmie grzechów odpuszczenie przez imię jego, któżkolwiek weń uwierzy.

⁴⁴Ty słowa gdy jeszcze Piotr mówił, przypadł Duch święty na wszytki, którzy tych słów słuchali.

⁴⁵A tak wierni, co byli z obrzezania, a przyszli z Piotrem, polękali się widząc, że i na pogany dar Ducha świętego był wylan.

⁴⁶Abowiem słyszeli je, gdy mówili inemi języki i wielbili Boga. Zatymże Piotr odpowiedział:

⁴⁷Izali kto może bronić wody, żeby ci nie byli pokrzczeni, którzy wzięli Ducha świętego jako i my?

⁴⁸Kazał je tedy krzcić w imię Pańskie i prosili go, aby u nich został na kilka dni.