Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 11 Bible Online

Dzieje Apostolskie 11 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 11

¹Usłyszeli tedy apostołowie i bracia, którzy w Żydostwie byli, że i pogani przyjmowali słowo Boże.

²A przetoż, gdy Piotr przyszedł do Jeruzalem, wadzili się z nim ci, którzy byli z obrzezania.

³Mówiąc: Żeś wszedł do mężów nieobrzezanych, a jadłeś społu z nimi.

⁴A począwszy Piotr, wszytko im oznajmił, mówiąc:

⁵Ja gdym był w mieście Joppe, modląc się, widziałem w zachwyceniu widzenie. A ono niektóre naczynie zstępowało jakoby prześcieradło wielkie za cztery końce uwiązane, które było spuszczane z nieba, a przyszło aż do mnie.

⁶Na które, gdym pilnie patrzył, obaczyłem i ujzrałem wszytki o czterech nóg zwierzęta ziemie i bestie i gadziny i ptastwa powietrzne.

⁷Przytymem też usłyszał głos mówiący do mnie: Wstań, Pietrze! Rzeż, a jedz.

⁸Alem ja powiedział: Nie będę, Panie! Abowiem nigdy nic pospolitego abo nieczystego nie wchadzało w usta me.

⁹Tedy mi powtóre odpowiedział głos z nieba: To co Bóg oczyścił, ty nie miej za nieczyste.

¹⁰A toć się stało po trzy kroć, zatym zasię ono wściągniono do nieba.

¹¹Potym oto w tenże czas przyszli trzej mężowie w dom ten, w którymem ja był, z Cezaryjej ku mnie posłany.

¹²I powiedział mi Duch, abych z nimi szedł nic się nie ociągając i szli też ze mną ci to sześć braciej, a weszliśmy w dom człowieka niektórego.

¹³Który nam powiedział, jako widział anioła w domu swym, który stanąwszy rzekł mu: Posli niektóre do Joppen, a wzów Szymona, co go nazywają Piotr.

¹⁴Któryć tobie powie, przez co i ty i dom twój zachowan będzie.

¹⁵A tak gdym ja począł mówić, tedy Duch święty przypadł na nie, tak jako i na nas z początku.

¹⁶Przypomniałem tedy sobie ony słowa Pańskie, jako mówił: Aczci Jan krzcił wodą, ale wy będziecie okrzczeni Duchem świętym.

¹⁷Gdyż im tedy równy dar dał Bóg jako i nam, gdychmy uwierzyli w Pana Jezusa Krystusa. Cóżem ja tedy zacz był, którybych mógł pohamować Boga?

¹⁸To oni usłyszawszy, uciszyli się i chwalili Boga mówiąc: Że też i poganom dał Bóg upamiętanie ku żywotowi.

¹⁹Oni zasię, którzy byli rozproszeni w onym okrucieństwie, które się zaczęło dla Stefana, zachodzili aż do Fenicyjej, do Cypru i do Antyjochjej, żadnemu nie opowiedając słowa Bożego, jedno samym Żydom.

²⁰Lecz niektórzy z tych Cypryjczycy i Cyrenejczycy, którzy wszedszy do Antyjochjej, mówili Grekom, oznajmując Pana Jezusa.

²¹I była z nimi ręka Pańska, a wielki poczet wierzących nawrócił się ku Panu.

²²Zatym o nich przyszła wieść do uszu kościołowi, który był w Jeruzalem. A przetoż posłali Barnabasza aż do Antyjochjej.

²³Który gdy tam przyszedł, a ujzrał łaskę Bożą, uradował się i prosił wszytkich, aby w przedsię wzięciu serdecznym trwali w Panu.

²⁴Abowiem był mąż dobry i pełen Ducha świętego i wiary, a przystało wielkie mnóstwo ludzi ku Panu.

²⁵Potym Barnabasz szedł do Tarsu, aby szukał Saula.

²⁶A znalazszy go, przywiódł do Antyjochjej. Tam tedy przez wszytek rok schadzali się do kościoła i uczyli lud wielki. A tak zwolenniki na przód w Antyjochjej nazywano Krześcijany.

²⁷Pod onymże czasem przyszli prorocy z Jeruzalem do Antyjochjej.

²⁸A powstawszy jeden z nich imieniem Agabus, oznajmował przez Ducha, iż miał przyjdź głód wielki po wszytkim świecie, który się stał za Klaudiusza cesarza.

²⁹A tak wszyscy zwolennicy, jako który mógł wystarczyć, postanowili posłać nieco na ratunek braciej, którzy mieszkali w Żydostwie.

³⁰Co i uczynili, posławszy do starszych przez Barnabasza i Saula.