Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 13 Bible Online

Dzieje Apostolskie 13 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 13

¹Tedy byli w Antyjochjej w kościele, który tam był, niektórzy prorocy i nauczyciele, jako Barnabasz i

²Gdy tedy ci służyli Panu i pościli, rzekł Duch święty: Wyłączcie mi Barnabasza i Saula ku tej sprawie, do którejem ich wezwał.

³A tak, gdy post odprawili i modlili się, włożywszy na nie ręce odesłali je.

⁴Oni tedy odesłani od Ducha świętego, szli do Seleucyjej, a stamtąd się wieźli do Cypru.

⁵I gdy przyszli do Salaminy, oznajmowali słowo Boże w bożnicach żydowskich, mając z sobą i Jana służebnika.

⁶A przeszedszy wysep aż do Pafu, naleźli tam niektórego czarnoksiężnika, fałesznego proroka, Żyda, któremu było imię Barjezus.

⁷Który był przy staroście, Sergiuszu Pawle, człowieku mądrym. Ten zawoławszy Barnabasza i Saula, żądał od nich słuchać słowa Bożego.

⁸Ale im przekażał Elimas, to jest czarnoksiężnik (abowiem się tak wykłada imię jego), starając się, jakoby odwrócić starostę od wiary.

⁹Tedy Saul (którego zwano i Paweł), napełniony Duchem świętym, pojzrawszy nań pilnie oczyma,

¹⁰Powiedział: O pełny wszelkiej zdrady i wszelakiej niecnoty synu diabelski, nieprzyjacielu wszelkiej sprawiedliwości. I nie przestanieszże podwracać prostych dróg Pańskich?

¹¹A przetoż oto teraz ręka Pańska jest przeciw tobie, a będziesz ślepym, ani oglądasz słońca aż do słusznego czasu. A tak wnet przypadło nań zaćmienie i ciemności i chodząc w około szukał tych, którzyby go za rękę wywiedli.

¹²To gdy starosta ujzrał, co się stało, uwierzył, będąc przestraszon nauką Pańską.

¹³Potym wyjechawszy z Pafu Paweł i ci, którzy z nim byli, przyszli do Pergi w Pamfilijej, a Jan odszedszy od nich wrócił się do Jeruzalem.

¹⁴Ale oni gdy wyszli z Pergi, przyszli do Antyjochjej miasta w Pisydyji, a wszedszy do bożnice dnia szabatnego, siedzieli.

¹⁵A tak po przeczytaniu zakonu i proroków, posłały książęta bożnice do nich z tymi słowy: Mężowie bracia! Jesliż jest miedzy wami jakie słowo napominania do ludu, powiedajcież.

¹⁶A przetoż powstawszy Paweł, a ręką milczenie uczyniwszy rzekł: Mężowie izraelscy i którzy się boicie Boga! Słuchajcie:

¹⁷Bóg ludu tego izraelskiego obrał ojce nasze, a wywyższył lud, gdy przemieszkawali w ziemi egiptskiej i wywiódł je z niej wyniosłem ramieniem.

¹⁸I około czterdzieści lat czasu cierpiał zwyczaje ich na puszczy.

¹⁹A gdy wygładził siedm narodów w ziemi chananejskiej, losem im podzielił ziemię ich.

²⁰Potym około czterzech set i piącidziesiąt lat, dał im sędzie aż do Samuela proroka.

²¹Potym prosili o króla i dał im Bóg Saula, syna Cys, męża z pokolenia Beniamin, przez czterdzieści lat.

²²I odjąwszy onego, wzbudził im Dawida króla, o którym dawszy świadectwo powiedział: Znalazłem Dawida, syna Jesse, męża wedle serca mego, który czynić będzie wszytkę wolą moję.

²³Z jegożci nasienia Bóg według obietnice swojej wzbudził Izraelowi zbawiciela Jezusa.

²⁴Gdyż przed tym Jan opowiedał przed nim już przychodzącym krzest uznania Izraelowi.

²⁵I gdy Jan wypełnił bieg swój powiedział: Kimże mię być mnimacie? Nie jestciem ja ten, ale oto idzie za mną, z którego nóg nie jestem godzien, abych rozwiązał trzewik.

²⁶Mężowie bracia, synowie narodu Abrahamowego i którzy miedzy wami boją się Boga! Wamci są posłane słowa zbawienia tego.

²⁷Abowiem ci, co mieszkają w Jeruzalem i książęta ich, gdy go nie znali a skazali go, słowa prorockie, które przez każdy szabat bywają czytane, wypełnili.

²⁸A nie znalazszy żadnej przyczyny śmierci, prosili u Piłata, aby był zabit.

²⁹I gdy wszytkiemu dosyć uczynili, co o nim napisano było, zjąwszy go z drzewa, położyli w grobie.

³⁰Ale go Bóg wzbudził od umarłych.

³¹Który widzian jest przez wiele dni, od tych którzy z nim społu przyszli z Galilejej do Jeruzalem, a są świadki jego u ludu.

³²A także i my oznajmujemy wam tę obietnicę, która się ojcom zstała.

³³Żeć ją Bóg wypełnił nam, synom ich, wzbudziwszy Jezusa, jako też jest napisano w Psalmie wtórym: Syn mój jesteś ty, ja dziś porodziłem ciebie.

³⁴A iż go wzbudził od umarłych, już się więcej nie wróci do grobu i tak powiedział: Dam wam ony mocne Dawidowe dobrodziejstwa.

³⁵I dla tegoż indziej powiedział: Nie dopuścisz, aby święty twój miał czuć naruszenie.

³⁶Abowiem Dawid, gdy za wieku swego służył radzie Bożej, zasnął i przyłączon jest do ojców swoich, a uczuł naruszenie.

³⁷Ale ten, którego Bóg wzbudził, nie uczuł naruszenia.

³⁸Niechżeć wam tedy będzie jawno, bracia! Iż przez tego oznajmione wam jest odpuszczenie grzechów i to wszytko od czegoście przez zakon Mojżeszów nie mogli być rozwiązani.

³⁹Przez tegoć każdy, który wierzy, bywa rozwiązan.

⁴⁰A przetoż baczcie, aby na was nie przyszło to, co powiedziano w prorocech:

⁴¹Obaczcie wy, którzy gardzicie. Dziwujcie się, a zniszczejcie; bo ja sprawuję sprawę za waszych czasów, sprawę, której nie uwierzycie, jesliby wam kto powiedał.

⁴²Zatym gdy wyszli z bożnice żydowskiej, prosili ich pogani, aby w drugi szabat mówili do nich ty słowa.

⁴³A gdy się rozeszło zgromadzenie, szło wiele Żydów i bogobojnych ludzi, nowo do Żydostwa przystających, za Pawłem i Barnabaszem, którzy mówiąc do nich, radzili im, aby trwali w łasce Bożej.

⁴⁴A tak w drugi szabat prawie wszytko miasto zebrało się ku słuchaniu słowa Bożego.

⁴⁵Tedy Żydowie ujzrawszy wielki lud, napełnieni są zazdrości i sprzeciwili się temu, co Paweł powiedał, mówiąc przeciw temu i bluźniąc.

⁴⁶Ale Paweł i Barnabas świebodnie mówili: Wamci było naprzód potrzeba opowiedać słowo Boże, ale gdy je odrzucacie, a skazujecie się sami być niegodni wiecznego żywota, otóż my obracamy się do poganów.

⁴⁷Abowiem nam tak rozkazał Pan mówiąc: Postanowiłem cię światłością poganom, abyś był zbawieniem aż do ostatecznych ziem.

⁴⁸To tedy słysząc pogani uradowali się i chwalili słowo Pańskie, a uwierzyli ile ich jedno było zrządzonych ku żywotowi wiecznemu.

⁴⁹Roznaszało się tedy słowo Pańskie po wszytkiej onej krainie.

⁵⁰Ale Żydowie poduszczali niewiasty bogobojne i uczciwe i przedniejsze w mieście, a wzruszyli przesladowanie na Pawła i Barnabasa i wyrzucili je z granic swych.

⁵¹A tak oni otrząsnąwszy proch z nóg swoich na nie, przyszli do Ikonium.

⁵²A zwolennicy byli napełnieni wesela i Ducha świętego.