Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 14 Bible Online

Dzieje Apostolskie 14 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 14

¹Stało się potym w Ikonium, iż społu weszli do bożnice żydowskiej i mówili tak, że wielkie mnóstwo Żydów i Greków uwierzyli pospołu.

²Ale Żydowie, którzy niewierni byli, pobudzali lud, a uczynili złe serce poganom przeciw braciej.

³A przetoż niemały czas strawili, bezpiecznie powiedając za pomocą Pańską, który dawał świadectwo słowu łaski swojej i dawał to, że się znamiona i cuda okazowały przez ręce ich.

⁴Rozdzielił się tedy lud w mieście, a jedni przestawali z Żydy, drudzy z apostoły.

⁵A gdy się zstało gwałtowne naście poganów i Żydów społu z książęty ich, a czynili im krzywdę i miotali na nie kamieńmi.

⁶Tedy tę rzecz obaczywszy, uciekli do miast likaońskich, do Listry i do Derben i do okolicznej krainy.

⁷I tamże opowiedali ewanjeliją.

⁸Tedy niektóry człowiek w Listrze niemocny na nogi siedział, będąc chrom jeszcze z żywota matki swojej, który nigdy nie chodził.

⁹Ten słuchał, gdy Paweł mówił, a gdy on nań pilnie patrzał i ujzrawszy, że miał wiarę, aby był uzdrowion,

¹⁰Rzekł głosem wielkim: Wstań prosto na twoje nogi! Tedy on wyskoczywszy chodził.

¹¹A gdy lud ujzrał to, co uczynił Paweł, podniesli głos swój mówiąc po likaońsku: Bogowie podobni ludziam przyszli do nas.

¹²I nazywali Barnabasa Jowiszem, a Pawła Merkuriuszem, iż on sam mawiał.

¹³Tedy kapłan Jowiszów, który był przed miastem ich, cielce koronowane do przysionka przywiódł, gdy lud chciał ofiary sprawować.

¹⁴Co gdy usłyszeli apostołowie Barnabas i Paweł, rozdarszy płaszcze swoje, wskoczyli miedzy lud wołając.

¹⁵I mówiąc: Mężowie! Przecz to czynicie? I myć też tymże co i wy, niedostatkom jestechmy poddani ludzie, oznajmując wam, abyście się od tych próżnych bogów obrócili do onego Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, morze i wszytko, co w nich jest.

¹⁶Który za lat przeszłych dopuszczał wszytkim poganom, iż sami swojemi drogami chodzili.

¹⁷Aczkolwiek nie zaniechał, aby o nim świadectwa wiedzieć nie miano, gdy nam dobrze czynił, dawając nam z nieba dżdże i czasy urodzajne, napełniając pokarmem i radością serca nasze.

¹⁸A to mówiąc, zaledwie lud zawściągnęli, że im nie ofiarowali.

¹⁹Zatym przyszli niektórzy z Antyjochijej i z Ikonium Żydowie, którzy odwiódszy lud, Pawła ukamionowanego, wywlekli precz z miasta, mnimając żeby już umarł.

²⁰Ale gdy go zwolennicy obstąpili, wstał i wszedł do miasta, a nazajutrz odszedł do Derben z Barnabasem.

²¹I gdy opowiedali ewanjeliją miastu onemu, a uczyli ich wiele, wrócili się do Listry i do Ikonium i do Antyjochijej.

²²A tak utwirdzając umysły zwolenników i napominając je, aby trwali w wierze mówili: Żeć nam potrzeba przez wielkie uciski wnidź do królestwa Bożego.

²³I gdy im za społecznym zezwoleniem obrali w każdym kościele starsze i modlili się z posty, zalecili je Panu, w którego uwierzyli.

²⁴A przeszedszy Pisydią, przyszli do Pamfilijej.

²⁵Opowiedziawszy też słowo Boże w Pergen, szli do Atalijej.

²⁶I stamtąd wieźli się do Antyjochijej, skąd byli zaleceni łasce Bożej ku tej sprawie, której dosyć czynili.

²⁷A tak przyszedszy zebrali kościół i oznajmili to, cokolwiek Bóg uczynił przez nie, a iż poganom otworzył drzwi wiary.

²⁸I strawili tam czas niemały z zwolenniki.