Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 17 Bible Online

Dzieje Apostolskie 17 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 17

¹Potym gdy szli w drogę przez Amfipolim i Apolloniją, przyszli do Tesaloniki, gdzie była bożnica żydowska.

²Tedy Paweł wedle zwyczaju swego wszedł do nich, a przez trzy szabaty rozmawiał się z nimi z Pism.

³Okazując i przekładając, że była potrzeba Krystusowi cirpieć i wstać z martwych, a iżci ten jest Jezus Krystus, którego ja wam opowiedam.

⁴I uwierzyli niektórzy z nich, a stowarzyszyli się z Pawłem i Sylą, ktemu wiele bogobojnych Greków i niewiast przedniejszych niemało.

⁵Ale Żydowie, którzy słuchać nie chcieli, ruszeni zazdrością, nabrawszy niektórych łotrasów ludzi złych, a zebrawszy lud wzburzyli miasto, a naszedszy na dom Jazonów, szukali ich, aby je wywiedli do ludu.

⁶A gdy ich nie znaleźli, wywlekli Jazona i niektórą bracią do przełożonych miasta wołając: Cić są, którzy stan wszytkiego świata podwracali i tuć oto przyszli.

⁷Które przyjął Jazon; a wszyscyć ci czynią przeciw dekretom cesarskim, opowiedając Jezusa, króla inego.

⁸I podburzyli lud i przełożone miasta, którzy tego słuchali.

⁹Wszakoż oni przyjąwszy od Jazona rękojemstwo i od inych, puścili je na postawienie.

¹⁰Ale bracia wnet w nocy wypuścili Pawła społu z Sylą do Berea; którzy gdy tam przyszli, weszli do bożnice żydowskiej.

¹¹Lecz oni byli stateczniejszy niż ci, co byli w Tesalonice a to, iż przyjęli słowo Boże ze wszytką ochotą, ustawicznie się wywiadując Pism, jesliby się to tak miało.

¹²A przetoż wiele ich uwierzyło i greckie niewiasty uczciwe i mężów niemało.

¹³O tym gdy się dowiedzieli tessaloniceńscy Żydowie, że i w Berei opowiedane jest od Pawła słowo Boże, przyszli też i tam, podburzając lud.

¹⁴Ale wnet Pawła wypuścili bracia, aby szedł jakoby do morza; wszakoż Syla i Tymoteusz zostali tam.

¹⁵A ci, którzy się podjęli postawić Pawła na miejscu bezpiecznym, przeprowadzili go aż do Aten, a wziąwszy rozkazanie do Syle i Tymoteusza, żeby tym rychlej bywali u niego, szli w drogę.

¹⁶Zatym gdy ich Paweł w Ateniech czekał, tedy się w nim wzruszał duch jego, gdy widział miasto poddane bałwochwalstwu.

¹⁷A przetoż rozmawiał w bożnicy z Żydy i z ludźmi bogobojnemi, także i w rynku na każdy dzień, z kim się jeno podkał.

¹⁸Tedy niektórzy epikurejczycy i stoicy filozofowie gadali się z nim, a mówili niektórzy: Cóż wżdy ten plotka chce powiedać? A drudzy mówili: Zda się być opowiedaczem obcych bogów; bo im Jezusa i zmartwychwstanie opowiedał.

¹⁹A tak go pochwyciwszy wiedli ku Areopagu mówiąc: Możemyli wiedzieć, co to jest za nowa nauka, którą opowiedasz?

²⁰Bo jakieś obce rzeczy przynosisz do uszu naszych, a przetoż chcemy wiedzieć, co wżdy z tego ma być.

²¹Abowiem Atenieńczycy i ci, którzy tam mieszkali goście, żadną się iną rzeczą nie bawili, jedno w powiedaniu a w słuchaniu jakich nowin.

²²Tedy Paweł stojąc wpośród Areopagu rzekł: Mężowie atenieńscy! We wszytkim widzę, iż barzo nabożnemi jesteście.

²³Gdyż chodząc i przypatrując się waszym nabożeństwam, nalazłem też ołtarz, na którym jest napisano: Nieznajomemu Bogu. A przetoż tego, którego wy nie znając chwalicie, tegożci ja wam oznajmuję.

²⁴Bóg, któryć stworzył świat i wszytko, co na nim jest, ten gdyż jest Panem nieba i ziemie, nie mieszkać w kościelech ręką zbudowanych.

²⁵Ani bywa chwalon rękoma ludzkiemi, jakoby czego potrzebować miał, gdyż on daje wszytkim żywot i oddech i wszytko.

²⁶I sprawił z jednej krwie wszytek naród ludzki, aby mieszkali po wszytkiej ziemi, zamierzywszy pewność czasów, które przed tym postanowił i założywszy granice mieszkania ich.

²⁷Aby szukali Boga, owaby snadź macając znaleźli go, chociażci koniecznie od każdego z nas nie jest daleko.

²⁸Abowiem przezeń żywiemy i ruchamy sobą i jestechmy, jako i niektórzy z waszych poetów to powiedali, gdyżechmy też są narodem jego.

²⁹A przetoż gdychmy są narodem Bożym, nie mamy tak rozumieć, aby złotu, abo srebru, abo kamieniowi misternie rytemu, abo zmysleniu człowieczemu bóstwo miało być podobne.

³⁰Lecz przebaczając czasów tej nieumiejętności, teraz Bóg wszędy oznajmuje wszem ludziam, aby się uznali.

³¹Dla tego iż postanowił dzień, w który sprawiedliwie sądzić będzie ziemię, przez tego męża, którego naznaczył, jawnie to okazawszy wszytkim, iż on go z martwych wzbudził.

³²Tedy oni usłyszawszy o zmartwychwstaniu, niektórzy z nich z pośmiechem to przyjmowali, a drudzy zasię powiedzieli: Będziem cię o tym drugi raz słuchać.

³³Zatymże Paweł wyszedł z pośrodku ich.

³⁴Ale niektórzy przystali do niego i uwierzyli, miedzy któremi był Dionizyjus Areopagita i niewiasta imieniem Damarys i ini z nimi.