Read Biblia Brzeska, 1563 Dzieje Apostolskie 5 Bible Online

Dzieje Apostolskie 5 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Dzieje Apostolskie 5

¹Tedy też mąż niektóry imieniem Ananijasz z Safirą, żoną swą, przedał osiadłość.

²I wyjął nieco z pieniędzy, o czym wiedziała i żona jego, a przyniózszy część niektórą, położył przed nogi apostolskie.

³Rzekł tedy Piotr: Ananijaszu, przeczże Szatan napełnił serce twe, iżeś skłamał przeciw Duchowi świętemu, a ująłeś pieniędzy za ten folwark?

⁴A zażby, gdybyś był chował, tobie to było nie zostało? A przedawszy, za żeś tego nie miał w mocy swej? Przeczżeś sobie tę rzecz na mysl przywodził? Nie ludźmiś skłamał, ale Bogiem.

⁵Ty słowa słysząc Ananijasz, upadszy umarł. I przyszedł strach wielki na wszytki, którzy to słyszeli.

⁶A tak wstawszy młodzieńcy, porwali go, a wyniózszy pogrzebli.

⁷I gdy już było, jakoby po trzech godzinach, gdy żona jego nie wiedząc, co się stało, tam weszła,

⁸Rzekł do niej Piotr: Powiedz mi, za tylkoliście przedali ten folwark? A ona rzekła: Za tylko.

⁹Tedy Piotr rzekł do niej: Cóż to jest, żeście się na to zmówili, abyście kusili Ducha Pańskiego? Oto nogi tych, którzy pogrzebali męża twego, tuż u drzwi są i ciebieć wyniosą.

¹⁰Padła tedy wnet u nóg jego bez dusze, a wszedszy młodzieńcy, znaleźli ją umarłą, a wyniózszy pogrzebli ją podle męża jej.

¹¹I przyszedł wielki strach na wszytek kościół i na wszytki, którzy to słyszeli.

¹²A tak przez ręce apostolskie działo się wiele znaków i cudów miedzy ludźmi, a byli wszyscy zgodnie w przysionku Salomonowym.

¹³A z inych żaden nie śmiał się do nich przyłączyć; ale je sobie miał lud w wielkiej powadze.

¹⁴I tym więcej przyrastało wielkości wierzących Panu, mężów społu i niewiast.

¹⁵Tak iż też na ulice wynaszali niemocne i kładli je na łóżkach i na pościeli, aby choć tylko cień Piotra idącego zaćmił którego z nich.

¹⁶Schodził się też lud z okolicznych miast do Jeruzalem wioząc niemocne i którzy byli przenagabani od duchów nieczystych, a ci wszyscy byli uzdrowieni.

¹⁷Tedy powstawszy kapłan nawyzszy i wszyscy, którzy z nim byli z sekty Saduceuszów, będąc pełni nienawiści,

¹⁸Targnęli się rękoma na apostoły i podali je do więzienia pospolitego.

¹⁹Ale anioł Pański w nocy otworzył drzwi w ciemnice, a wywiódszy je rzekł:

²⁰Idźcież, a stanąwszy, powiedajcie ludowi w kościele wszytki słowa żywota tego.

²¹To oni gdy usłyszeli, weszli raniuczko do kościoła i uczyli. A przyszedszy kapłan nawyższy i ci co z nim byli, zebrali radę i wszytki starsze synów izraelskich, a posłali do ciemnice oprawce, aby byli ony przywiedli.

²²Ale gdy oprawce przyszli, nie naleźli ich w ciemnicy, co wróciwszy się, oznajmili.

²³Powiedając: Aczciechmy ciemnicę znaleźli zamknioną ze wszytką pilnością i straż z dworu stojącą przede drzwiami, lecz gdyśmy otworzyli, żadnegośmy we wnątrz nie nalezli.

²⁴A gdy ty słowa usłyszeli i nawyższy kapłan i przełożony kościoła, także i książęta kapłańskie, wątpili o nich, coby to było.

²⁵I przyszedszy niektóry powiedział im: Oto mężowie, któreście byli dali do więzienia, stoją w kościele, a uczą lud.

²⁶Tedy rotmistrz z sługami przywiedli je, wszakoż nie gwałtem ( bo się ludzi bali, by ich nie ukamionowali )

²⁷Przywiódszy je tedy, postawili przed radą. A tak ich pytało książę kapłańskie

²⁸Mówiąc: Zalichmy wam srodze nie zakazali, abyście w imię to nie uczyli? A oto już pełno w Jeruzalem nauki waszej i chcecie na nas wnieść rozlanie krwie człowieka tego.

²⁹A odpowiedając im apostołowie rzekli: Więcej nam potrzeba być posłusznymi Bogu niż ludziom.

³⁰Bóg ojców naszych wzbudził Jezusa, któregoście wy zabili, zawiesiwszy na drzewie.

³¹Tenci jest, którego Bóg wywyższył prawicą swą, aby był książęciem i zbawicielem, a dał uznanie Izraelowi i odpuszczenie grzechów.

³²A mychmy są świadki jemu tych rzeczy, które powiedamy, także i Duch święty, którego dał Bóg tym, którzy są posłuszni jemu.

³³Ale oni to słysząc, prawie się pukali i radzili się, jakoby je pomordować.

³⁴Tedy wstawszy w radzie niektóry faryzeusz, imieniem Gamaliel, zakonny doktor, zacny u wszego ludu, rozkazał, aby maluczko wywiedziono precz apostoły.

³⁵I rzekł do nich: Mężowie izraelscy! Obaczcie pilnie, co macie z tymi ludźmi czynić.

³⁶Abowiem przed tymi czasy nastał Teudas, powiedając się być kim zacnym, do którego przystało mężów w liczbie około czterzech set; który zabit jest, a wszyscy, którzy mu posłuszni byli, rozbiegli się i w niwecz są obróceni.

³⁷Po nim nastał Judas, on Galilejczyk, czasu popisu i wiele ludu uwiódł za sobą, lecz i ten zginął i wszyscy, którzy mu posłuszni byli, rozproszeni są.

³⁸I terazci wam powiedam: Dajcie pokój tym ludziam i zaniechajcie ich, abowiem jeslić jest z ludzi ta rada abo ta sprawa, obrócić się w niwecz.

³⁹Ale jeslić jest z Boga, nie możecie jej przekazić, aby was snadź nie doznano, że się Bogu sprzeciwiacie.

⁴⁰A tak przestali na jego słowie. A wezwawszy apostołów i dawszy je bić, zakazali im, aby nie mówili nic w imię Jezusowe i puścili je.

⁴¹A przetoż oni z radością szli od obliczności onej rady, iż się stali godni dla imienia Jezusowego podejmować zelżywość.

⁴²I nie przestawali ustawicznie tak w kościele jako i w domu nauczać i opowiedać Jezusa Krystusa.