Read Biblia Brzeska, 1563 List do Rzymian 9 Bible Online

List do Rzymian 9 - Biblia Brzeska, 1563 bible

List do Rzymian 9

¹Prawdęć mówię przez Krystusa, nie kłamamci, w czym mi poświadcza sumnienie moje przez Ducha świętego.

²Że mam wielką żałość i serce moje ustawiczną boleść.

³Abowiem ja sam żądałbych odłączonym być od Krystusa za bracią moję to jest, za krewne moje według ciała.

⁴Którzy są Izraelczycy, a których jest sposobienie synów i chwała i postanowienie zakonu i służba Boża i obietnice.

⁵Których ojcowie są i ci co z nich poszedł Krystus według ciała, który jest nad wszytkimi Bóg błogosławiony na wieki. Amen.

⁶Ale to nie może być, żeby w niwecz poszło słowo Boże; abowiemci nie wszyscy są Izraelem, którzy z Izraela poszli.

⁷Ani wszyscy są synmi, że są plemieniem Abrahamowym, ale w Izaaku będzie tobie plemię nazwane.

⁸To jest, nie którzy są synowie ciała, ci też są synowie Boży, ale którzy są synmi obietnice, ci bywają w plemię policzeni.

⁹Abowiem słowa obietnice ty są: W ten to czas przyjdę, a będzie Sara syna miała.

¹⁰A nie tylko to, ale też i Rebeka, zastąpiwszy w brzemię z jednego, to jest z Izaaka ojca naszego syny miała.

¹¹Abowiem gdy się były jeszcze nie narodziły dziatki, ani co dobrego abo złego uczyniły, aby mocne zostało naznaczenie Boże, które jest według wybrania jego, to jest nie z uczynków, ale z tego, który wzywa.

¹²Rzeczono jej, że więtszy będzie służył mniejszemu.

¹³Jako jest napisano: Jakubam umiłował, a Ezawam nienawidział.

¹⁴Cóż tedy rzeczemy? I jest że niesprawiedliwość u Boga? Nie daj tego Boże!

¹⁵Abowiemci Mojżeszowi mówi: Zmiłuję się, nad kim się zmiłuję, a zlituję się, nad kim się zlituję.

¹⁶A tedyć wybranie nie jest tego, któryby chciał, ani tego, któryby biegł, ale Boga, który się zmiłuje.

¹⁷Abowiemci mówi Pismo faraonowi: Na tom cię pobudził, abych okazał moc moję w tobie i żeby było opowiedane imię moje po wszytkiej ziemi.

¹⁸Nad kimci tedy chcę, nad tym się zmiłuję, a kogo chcę, tego zatwardzę.

¹⁹Rzeczesz mi tedy: Przeczże się już gniewa? Bo któż się sprzeciwił wolej jego?

²⁰I owszem, o człowiecze! Któżeś ty jest, który odpowiedasz naprzeciwko Bogu? Zali rzecz ulepiona powie temu, który ją ulepił: Przecześ mię tak uczynił?

²¹Zali garncarz gliny w mocy nie ma, ale z tejże sztuki uczynił jedno naczynie na uczciwość, a drugie na zelżywość?

²²A jesli też Bóg chcąc gniew okazać i znaczną uczynić możność swoję, zniósł wielką cirpliwością naczynia gniewu, na stracenie przyprawione.

²³A iżby wiadome uczynił bogactwo chwały swej nad naczyniem miłosierdzia, które ku chwale zgotował;

²⁴To jest nas, których też i wezwał, nie tylko z Żydów, ale też i z poganów.

²⁵Jako też u Ozeasza mówi: Wzowę lud, który moim nie był, ludem moim, i tę, która umiłowana nie była, umiłowaną.

²⁶A będzie, miasto tego, gdzie im powiedziano: Wy nie jesteście ludem moim, tam je będą zwać syny Boga żywego.

²⁷A Ezajasz nad Izraelem woła: By liczba synów izraelskich była jako piasek morski, ostatek tylko zachowan będzie.

²⁸Abowiem liczbę uczyni i krótko wyprawi sprawiedliwością, gdyż liczbę, krótką uczyni Pan na ziemi.

²⁹I jako przed tym powiedział Ezajasz: By był Pan zastępów nam plemienia nie zostawił, zostalibyśmy się jako Sodoma i bylibychmy byli Gomorze podobni.

³⁰Cóż tedy rzeczemy? Iż pogani, którzy nie starali się o sprawiedliwość, dostali sprawiedliwość, a tej sprawiedliwości, która jest z wiary.

³¹A lud izraelski starając się o sprawiedliwość zakonu, nie przyszedł ku zakonowi sprawiedliwości.

³²Dla czegóż? Iż nie z wiary, ale jako z uczynków zakonu, abowiem się otrącili o kamień obrażenia.

³³Jako napisano jest: Oto pokładam na Syjonie kamień obrażenia i skałę pogorszenia, a wszelki, który weń wierzy, zawstydzon nie będzie.