Read Biblia Brzeska, 1563 I List do Koryntian 14 Bible Online

I List do Koryntian 14 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I List do Koryntian 14

¹Naśladujcie miłości, żądajcie darów duchownych; ale więcej, abyście prorokowali.

²Abowiem który mówi języki obcymi, nie ludziam mówi, ale Bogu; bo go żaden nie słyszy, a on duchem mówi tajemnice.

³A który prorokuje, opowieda ludziam zbudowanie i napominanie i pocieszenie.

⁴Który językiem obcym mówi, samego siebie buduje; a który prorokuje, zbór buduje.

⁵A chciałbym, abyście wszyscy mówili języki, ale więcej, abyście prorokowali; abowiem więcszy jest ten, który prorokuje, a niż ten, co języki mówi, wyjąwszyby wykładał, aby zbór wziął budowanie.

⁶A teraz, bracia! Gdybych przyszedł do was języki mówiąc, cóż wam pomogę, jesli wam nie będę mówił, abo przez objawienie, abo przez wiadomość, abo przez proroctwo abo przez naukę?

⁷Wszak ty rzeczy, które dusze nie mając głos dawają, choć piszczałka, choć harfa, jesliby dźwięków rózności nie dawały, jakoż będzie poznano to, co na piszczałce, abo na harfie grają?

⁸Abowiem jesliby nie pewny głos trąba dała, któż się ku wojnie gotować będzie?

⁹Także i wy, językiem jeslibyście nie dali mowy znacznej, jakoż będzie rozumiano, co się powieda? Bo będziecie na wiatr mówić.

¹⁰Jako na przykładzie, tak wiele jest głosów na świecie, a żaden z nich nie jest niemy.

¹¹Jeslibych tedy nie wiedział, co znaczy głos, będę obcego języka człowiekiem; a ten, który mówi, będzie też u mnie obcego języka człowiekiem.

¹²Tak też i wy, gdyż duchownych rzeczy żądacie, szukajcież, abyście w nich przewyzszali ku zbudowaniu kościoła.

¹³Dla tego kto mówi językiem obcym, niech prosi, aby mógł wykładać.

¹⁴Bo jeslibych się modlił językiem, modlić się duch mój; ale wyrozumienie moje jest niepożyteczne.

¹⁵Cóż tedy jest? Będę się modlił duchem, będę się też modlił wyrozumieniem; będę śpiewał duchem, a też będę śpiewał wyrozumieniem.

¹⁶Bo jeslibych błogosławił duchem ten, który jest z pospólstwa, jakoż rzecze Amen na twe dziękowanie, gdyż nie wie, co ty mówisz?

¹⁷Abowiem dobrze ty dziękujesz, ale drugi się nie buduje.

¹⁸Dziękujęć Bogu mojemu, iż więcej, niż wy wszyscy, mówię języki.

¹⁹Lecz w zgromadzeniu wolę pięć słów moim wyrozumieniem powiedzieć, abych też i drugie nauczył, niżeli dziesięć tysięcy słów językiem obcym.

²⁰Bracia! Nie bądźcie dziećmi w rozumieniu, ale bądźcie dziećmi złością i rozumem doskonali.

²¹W zakonie napisano jest: Przeto przez ludzi obcego języka i cudzemi wargami będę mówił ludowi temu, a przedsię mię i tak nie usłuchają, mówi Pan.

²²A także języki są na znak, nie tym, którzy wierzą, ale tym, którzy nie wierzą. Proroctwo zasię nie tym, którzy nie wierzą, ale tym, którzy wierzą.

²³Gdyby się tedy wszytko zgromadzenie wespół zeszło i wszyscy języki mówili, a weszliby nienauczeni abo niewierni, izali nie rzeką, że szalejecie?

²⁴A gdyby wszyscy prorokowali, a wszedł kto niewierny, abo nie nauczony, bywać od wszytkich sztrofowan, od wszytkich bywa rozsądzon.

²⁵I także skrytości serca jego bywają objawione, a tak upadszy na oblicze da chwałę Bogu, opowiedając, że Bóg w was jest prawdziwie.

²⁶Cóż tedy jest bracia? Gdy się schodzicie każdy z was ma psalm, ma naukę, ma język, ma objawienie, ma wykładanie; wszytko tedy niech będzie ku zbudowaniu.

²⁷Chociaż kto językiem mówi, niech to będzie po dwu, abo nawięcej po trzech, a ktemu jeden po drugim, a jeden niechaj wykłada.

²⁸A jesliby wykładacza nie było, niech milczy ten w zgromadzeniu, który obcym językiem mówi, a niech mówi sobie a Bogu.

²⁹Prorocy też niech mówią dwa abo trzej, a inszy niechaj rozsądzają.

³⁰A jesliby inszemu, który siedzi było objawiono, pirwszy niechaj milczy.

³¹Bo możecie wszyscy po jednemu prorokować, aby się wszyscy uczyli i wszyscy pocieszeni byli.

³²I duchowieć proroków są poddani prorokom.

³³Abowiemci Bóg nie jest Bogiem zamieszania, ale pokoju, jako we wszytkich zborzech świętych.

³⁴Niewiasty wasze niech milczą we zborzech, abowiemci mówić im nie jest dopuszczono, ale im rozkazano, aby poddane były, jako i zakon mówi.

³⁵A jesli się czego nauczyć chcą, niech doma swych mężów pytają, abowiemci nieprzystojna rzecz jest niewiastam w zgromadzeniu mówić.

³⁶Izali od was weszło słowo Boże? Izali ku wam tylko przyszło?

³⁷Jesliże kto zda się być prorokiem, abo duchownym, niech uzna ty rzeczy, które wam piszę być Pańskim rozkazaniem.

³⁸A jesli kto nie wie, niechaj nie wie.

³⁹A także, bracia! Żądajcie tego, abyście prorokowali, a języki mówić nie zabraniajcie.

⁴⁰A wszytki rzeczy niechaj będą uczciwie i porządnie sprawowane.