Read Biblia Brzeska, 1563 List do Filipian 2 Bible Online

List do Filipian 2 - Biblia Brzeska, 1563 bible

List do Filipian 2

¹Jesli tedy które pocieszenie jest w Krystusie, jesli która pociecha miłości, jesli która społeczność ducha, jesli które wnętrzności i ulitowania.

²Napełńcież wesele moje, abyście toż rozumieli, też miłość mając, jednomyslnie i jednegoż rozumienia.

³Nic nie czyńcie przez swar, abo przez próżną chwałę, ale z pokory każdy niech rozumie drugiego być zacniejszym niżli sam.

⁴Nie patrzcie każdy swego, ale każdy też, co jest drugich.

⁵A niechaj ta chuć będzie w was, która była i w Krystusie Jezusie.

⁶Który będąc w kształcie Bożym, nie miałby był za drapiestwo równym być Bogu.

⁷Ale wyniszczył samego siebie, wziąwszy kształt służebniczy, zstawszy się podobny ludziam i osobą nalezion jako człowiek.

⁸A sam się uniżył, stawszy się posłusznym aż do śmierci, a śmierci krzyżowej.

⁹Dla tego też Bóg wywyższył go barzo zacnie i dał mu imię, które jest nad wszelkie imię.

¹⁰Aby w imię Jezusowe wszelkie kolano się skłoniło, niebieskich i ziemskich i tych, które są pod ziemią.

¹¹A iżby wszelki język wyznawał, iż Krystus Jezus jest Panem ku chwale Boga Ojca.

¹²Przetoż, namilszy moi! Jakoście zawsze posłuszni byli, nie tylko jako przy mojej bytności, ale teraz daleko więcej w nieobecności mojej, z bojaźnią i z drżeniem zbawienie wasze sprawujcie.

¹³Abowiem Bóg jest ci ten, który sprawuje w was to, abyście chcieli i uczynili podług darowanego upodobania jego.

¹⁴Wszytko czyńcie krom szemrania i poswarków.

¹⁵Abyście byli bez przygany i szczyremi syny Bożymi, nienaganionymi w pośrzodku narodu złego i przewrotnego, miedzy którymi ludźmi świecicie jako światła na świecie.

¹⁶Podawające słowo żywota, abym się mógł przechwalać w dzień Krystusów, iżem darmo nie biegał, anim darmo pracował.

¹⁷I owszem choćby mię ofiarowano jako ofiarę mokrą na ofierze zabitej i na świetnym posługiwaniu wiary waszej, raduję i weselę się z wami wszytkimi.

¹⁸Przeto też i wy radujcie się i weselcie się ze mną.

¹⁹Przytym spodziewam się w Panie Jezusie, iż rychło Tymoteusza poślę do was, abym też i ja był dobrej mysli, dowiedziawszy się, co się z wami dzieje.

²⁰Abowiem nikogo nie mam, który by był serca takiego i kto by się uprzejmie o waszych rzeczach starać miał.

²¹Bo wszyscy swego szukają, nie rzeczy Jezusa Krystusa.

²²Ale wyście świadomi doświadczenia jego, iż jako z ojcem syn ze mną posługował w ewanjelijej.

²³Nadziewam się tedy, iż tego poslę, skoro jedno obaczę postanowienie rzeczy moich.

²⁴Dufam też w Panie, iż i sam rychło przyjdę.

²⁵Ale zdało mi się za rzecz potrzebną posłać do was Epafrodyta, brata i pomocnika i społecznego żołnierza ze mną, a posła waszego, który mi dodawał, czego mi potrzeba było.

²⁶Abowiem żądał barzo was wszytkich i wielce się frasował oto, iżeście słyszeli, iż był niemocen.

²⁷A iście chorował, że był blisko śmierci, ale Bóg zmiłował się nad nim, a nie tylko nad nim, ale też nade mną, iżbym nie miał smutku na smutek.

²⁸A takem go chutliwiej posłał, abyście go powtóre ujzrawszy, uweselili się i ja też mniej się frasował.

²⁹Przyjmicież go tedy w Panie z wszelakim weselem; a takowe wielce sobie ważcie.

³⁰Abowiem dla sprawy Krystusowej przyszedł aż ku śmierci, nie litując zdrowia swego, aby wypełnił niedostatek powinności waszej przeciwko mnie.