Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Jozuego 22 Bible Online

Księga Jozuego 22 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Jozuego 22

¹Tedy Jozue przyzwał Rubenitów, Gadytów i połowice pokolenia Manassesowego.

²I rzekł do nich: Wyście strzegli wszytkiego, co wam rozkazał Mojżesz, sługa Pański, i byliście posłuszni głosowi mojemu we wszytkim, com wam rozkazał.

³Nie opuściliście braciej waszej przez wiele czasów aż i do dnia tego, aleście strzegli pilnie rozkazania Pana, Boga waszego.

⁴A iż teraz dał Pan, Bóg wasz, odpoczynienie braciej waszej, jako im to był obiecał, a przetoż już teraz wróćcie się, a idźcie do przybytków waszych, i do ziemie osiadłości waszej, którą wam dał Mojżesz, sługa Pański, za Jordanem.

⁵Tylko strzeżcie pilnie, abyście czynili dosyć rozkazaniu i zakonowi, który wam rozkazał Mojżesz, sługa Pański, abyście miłowali Pana, Boga waszego, a chodzili wszytkiemi drogami jego chowając rozkazania jego, a dzierżąc się jego, abyście mu służyli ze wszytkiego serca waszego i ze wszytkiej dusze waszej.

⁶I błogosławił im Jozue, a odpuścił je i odeszli do przybytków swoich.

⁷Ale połowicy pokolenia Manassesowego dał im Mojżesz osiadłość w Basan, a drugiej połowicy oddał dział z bracią ich z tę stronę Jordanu na zachód słońca. A gdy je odpuszczał Jozue do domu ich i błogosławił im.

⁸Tedy mówił do nich tymi słowy: Wracajcie się z wielkiemi bogactwy do przybytków waszych i z majętnością barzo wielką, ze śrebrem, ze złotem, z miedzią, z żelazem, i z barzo wielem szat; dzielcież się łupem nieprzyjaciół waszych z bracią swoją.

⁹A także się wracając odeszli synowie Ruben, synowie Gad i połowica pokolenia Manassesowego od synów Izraelskich z Sylo, które jest w ziemi chananejskiej, aby szli do ziemie Galaad, do ziemie osiadłości swojej, którą dziedzicznie otrzymali przez Mojżesza według słowa Pańskiego.

¹⁰Przyszli tedy synowie Ruben, synowie Gad i połowica pokolenia Manassesowego do Galilot nad Jordanem, które było w ziemi chananejskiej i zbudowali tam w podziw wielki ołtarz.

¹¹I usłyszeli synowie Izraelscy, iż powiedano: Oto zbudowali Rubenitowie, Gadytowie i połowica pokolenia Manassesowego ołtarz przeciw ziemi chananejskiej w Galilot nad Jordanem, kędy przeszli synowie Izraelscy.

¹²To gdy usłyszeli Izraelczycy, zeszło się wszytko ich zgromadzenie w Sylo, aby szli walczyć przeciw nim.

¹³I posłali synowie Izraelscy do Rubenitów, do Gadytów i do połowice pokolenia Manassesowego do ziemie Galaad Fineesa, syna Eleazara, kapłana.

¹⁴A z niem dziesięć książąt, po jednem książęciu z każdego domu ojcowskiego ze wszytkiego pokolenia izraelskiego. A każde książę z tych było przedniejszym w domoch ojców swych w poczcie izraelskim.

¹⁵A tak przyszli do Rubenitów do Gadytów i do połowice pokolenia Manassesowego do ziemie Galaad i mówili z nimi tymi słowy:

¹⁶Tak wam opowieda wszytko zgromadzenie Pańskie: Co to jest za przestępstwo, któremeście wystąpili przeciw Bogu izraelskiemu? Iżeście się dziś odwrócili, abyście nie szli za Panem budując sobie ołtarz, abyście dziś byli przeciwnemi Panu?

¹⁷Jeszczeż nam mało w złości Fegor, od której jeszcze nie jesteśmy i po dzisiejszy dzień oczyszczeni, chociaż była pomsta w zgromadzeniu Pańskiem?

¹⁸Wyście się dziś odwrócili od Pana i jesteście odpornymi teraz Panu, a jutro się rozgniewa na wszytko zgromadzenie izraelskie.

¹⁹A jesliż jest nieczysta ziemia osiadłości waszej, przyjdźcie do ziemie dziedzictwa Pańskiego, w której jest przybytek Pański, a weźmicie osiadłości w pośrzodku nas, a nie bądźcie odpornymi Panu. Nie odstawajcież od nas budując sobie ołtarz, oprócz ołtarza Pana, Boga naszego.

²⁰Azaż przez Achana, syna Zarego, gdy się dopuścił przestępstwa w rzeczy zapowiedzianej, nie przyszedł gniew na wszytko zgromadzenie izraelskie? A nie on sam jeden umarł dla złości swojej.

²¹Tedy odpowiedzieli Rubenitowie, Gadytowie i połowica pokolenia Manassesowego, a mówili tak z książęty wielkości wojska izraelskiego.

²²Pan, Bóg nad Bogi, Pan, Bóg nad Bogi, on to wie i Izrael pozna, jesliż się to stało z uporu abo przestępstwa przeciw Panu, niechaj że nas nie chowa dnia tego.

²³Jesliżechmy my zbudowali ołtarz, abychmy się odwrócili od Pana, a jesliż ku ofiarowaniu ofiar palonych abo śniednych, abo ku sprawowaniu na nim ofiar spokojnych, Pan sam niechaj to rozezna.

²⁴Jesliżechmy nie w ten sposób a tym umysłem uczynili tak sobie mówiąc: Jutro rzeką synowie waszy synom naszym: Cóż wam do Pana, Boga izraelskiego?

²⁵Oto Pan miedzy wami i miedzy nami Rubenitowie i Gadytowie uczynił granicę Jordan; nie macie wy działu u Pana i tak synowie waszy przywiodą syny nasze, iż się nie będą bać Pana.

²⁶Tedychmy rzekli: Uczyńmy tak, zbudujmy ołtarz nie dla palonych, a nie dla inych ofiar.

²⁷Ale iżby był świadectwem miedzy nami i miedzy wami i miedzy potomstwy naszymi po nad, iżbychmy służyli Panu w palonych ofiarach naszych, w śniednych i w spokojnych, a iżby jutro nie rzekli synowie waszy synom naszym: Nie macie wy cząstki u Pana.

²⁸Nadtochmy rzekli: Gdyby to było, iżby tak rzekli nam abo potomstwu naszemu napotym, tedy my rzeczemy: Patrzajcie na podobieństwo ołtarza Pańskiego, który uczynili ojcowie naszy, nie dla palonych ofiar ani dla inych takich, ale żeby był świadectwem miedzy nami i miedzy wami.

²⁹Boże nas uchowaj, abychmy mieli być przeciwnemi Panu, a iżbychmy się dziś mieli odwrócić od Pana budując sobie ołtarz dla palonych, dla śniednych i dla spokojnych ofiar, oprócz ołtarza Pana, Boga naszego, który jest przed przybytkiem jego.

³⁰To usłyszawszy Finees kapłan i książęta zgromadzenia, którzy z niem byli czelniejszy z wielkości wojska izraelskiego, co za słowa były, które mówili Rubenitowie, Gadytowie, Manassejczycy, wdzięcznie to u siebie przyjmowali.

³¹Tedy rzekł Finees, syn Eleazara kapłana do Rubenitów, do Gadytów i do Manassejczyków: Dzisiechmy doznali, iż Pan jest w pośrzodku nas, iżeście się nie dopuścili przestępstwa tego przeciw Panu, a terazeście wybawili syny Izraelskie z rąk Pańskich.

³²A tak wrócił się Finees, syn Eleazara kapłana, z onemi książęty od Rubenitów i od Gadytów z ziemie Galaad do ziemie chananejskiej do synów Izraelskich i opowiedzieli im tę rzecz.

³³I barzo się to podobało synom Izraelskim, a błogosławili Boga Izraelczycy, ani mówili dalej, aby mieli iść walczyć przeciwko nim, a iżby mieli poburzyć ziemię, w której Rubenitowie i Gadytowie mieszkali.

³⁴Przezwali tedy Rubenitowie i Gadytowie ołtarz on Ed tak mówiąc: Świadectwem będzie miedzy nami, że Pan jest Bogiem.