Read Biblia Brzeska, 1563 2 List św. Piotra 2 Bible Online

2 List św. Piotra 2 - Biblia Brzeska, 1563 bible

2 List św. Piotra 2

¹Byli też i fałszywi prorocy miedzy ludem, jako też miedzy wami będą fałszywi nauczycielowie, którzy potajemnie wwiodą kacerstwa zaraźliwe i Pana się też prząc, który je kupił, sami na się przywodząc prędkie zginienie.

²A wiele nasladować będą zginienia ich, przez które droga prawdy będzie bluźniona.

³I przez łakomstwo zmyslonymi słowy wami kupczyć będą, którym potępienie już zdawna nie omieszkawa i których zatracenie nie drzemie.

⁴Abowiem jesli Bóg aniołom, którzy byli zgrzeszyli, nie przepuścił, ale łańcuchami ciemności strąciwszy je do piekła podał je zachowane ku potępieniu.

⁵I staremu światu nie przepuścił, ale Noego samo ósmego, opowiedacza sprawiedliwości, zachował, przywiódłszy potop na świat niepobożnych.

⁶I miasta Sodomczyków i Gomorejczyków obróciwszy w popiół, wywróceniem potępił i uczynił je przykładem tych, którzy niepobożnie żyć będą.

⁷I sprawiedliwego Lota, spracowanego bezecnym obcowaniem haniebnych ludzi, wybawił.

⁸Abowiem on sprawiedliwy mieszkając miedzy nimi, na każdy dzień niepobożnymi ich sprawami widząc je i słysząc duszę sprawiedliwą dręczył.

⁹Umieć Pan pobożne ludzi z pokuszenia wybawić, a niesprawiedliwe na sądny dzień ku karaniu zachować.

¹⁰A zwłaszcza ty, którzy za ciałem idąc w nieczystej pożądliwości chodzą i państwem gardzą, swowolni i w sobie się kochający, nie lękają się bluźnić przełożeństwa.

¹¹Gdyż sami aniołowie, którzy siłą i mocą więczszy są, nie czynią bluźnierskiego sądu przeciwko im u Pana.

¹²Ale ci, jako nierozumne bydlęta, które za przyrodzeniem swoim idą, uczynione ku temu końcowi, aby pojmane zginęły, ty rzeczy ganiąc, których nie wiedzą, w skażeniu swoim zaginą.

¹³I odnosząc zapłatę niesprawiedliwości, przeto iż za wdzięczną rzecz sobie mają powszedne rozkoszy, plugastwem są i zmazami, którzy kochają się w zdradach swoich, gdy z wami biesiadują.

¹⁴Oczy mają pełne cudzołóstwa i którzy nie umieją przestać od grzechu, wyłudzając dusze niestateczne, serce mając wyćwiczone ku wydzieraniu, ludzie przeklęci.

¹⁵Którzy opuściwszy prostą drogę, obłądzili się i udali się drogą Balaama, syna Bosorowego, który zapłaty niesprawiedliwości umiłował.

¹⁶Ale sztrofowanie przestępstwa swego cierpiał, abowiem niema oślica jarzmo nosząca, ludzkim głosem mówiąc, zahamowała szaleństwo prorockie.

¹⁷Cić są stokami bez wody, obłoki od wichru pędzone, którym nagęstsze ciemności na wieki są zachowane.

¹⁸Abowiem nadętą próżność mówiąc, przyłudzają przez pożądliwość ciała i rozkoszy ty, którzy prawdziwie uciekli byli od onych, którzy w błędzie przemieszkawają.

¹⁹Wolność im obiecując, gdyż sami są słudzy skażenia, abowiem kto jest od kogo przezwyciężon, temu też jest zniewolony.

²⁰Bo jesliby uszedszy plugawości świata przez uznanie Pana i zbawiciela, Jezu Krysta, tymi się umotawszy, byli zwyciężeni, tedy ostatni stan ich stał się gorszy niż pierwszy.

²¹A lepiej by im było nie uznać drogi sprawiedliwości, niżli poznawszy, cofnąć się nazad od świętej nauki im podanej.

²²Ale się im przydało, co prawdziwą przypowieścią pospolicie mawiają: Pies wrócił się do zmieciska swego i świnia umyta do kałuże błota.