Read Biblia Brzeska, 1563 Księga Rut 1 Bible Online

Księga Rut 1 - Biblia Brzeska, 1563 bible

Księga Rut 1

¹Za onych czasów, kiedy sędziowie rządzili, był głód w ziemi i wyszedł niektóry mąż z Betlehem Juda z żoną swą i ze dwiema syny swymi ku mieszkaniu do ziemie moabskiej.

²A imię męża onego było Elimelech, żonę też jego zwano Noemi, a dwu synów jego były imiona jednego Mahalon, a drugiego Cheljon, a ci byli Efratejczycy z Betlehem Juda. A tak zaszedszy do ziemie moabskiej, mieszkali tam.

³Potym Elimelech, mąż Noemi, umarł, a ona pozostała ze dwiema syny swemi.

⁴Którzy tamże spojmowali sobie żony moabskie, z których jednę zwą Ofra, a drugą Ruta i mieszkali tam około dziesiąci lat.

⁵Umarli potym oni dwa synowie jego Mahalon i Cheljon, a także niewiasta ona została sierota po dwu syniech i po mężu swoim.

⁶A tak wezbrawszy się z niewiastkami swemi, wróciła się z ziemie moabskiej, osłyszawszy się tam, że był Pan nawiedził lud swój, a dał im dosyć chleba.

⁷Tedy wyszła z miejsca, na którym była z onymi dwiema niewiastkami, a udały się w drogę, aby się wróciły do ziemie Juda.

⁸Zatym Noemi rzekła ku niewiastkam swoim: Idźcież a wróćcie się każda do domu matki swej, niechajże Pan nad wami uczyni miłosierdzie jakoście wy uczyniły nad umarłymi i nade mną.

⁹Niechajże wam to da Pan, aby każda znalazła odpoczynienie w domu męża swego. Tamże je całowała, a ony płakały głosem wielkiem.

¹⁰I mówiły do niej: Zaiste się z tobą wróciemy do ludu twego.

¹¹Ale im Noemi rzekła: Wróćcie się moje miłe córki, bo przeczżebyście ze mną idź miały? A zaź ja jeszcze mogę mieć dziatki, którzyby byli mężami waszymi?

¹²Wróćcież się miłe córki, a idźcie bociem się już zstarzała, a nie mogę idź za mąż, chociażbych też rzekła, żeć jeszcze mam nadzieję, ale bych też dobrze tej nocy spała z mężem a porodziła syny?

¹³Izali wy ich czekać będziecie ażby dorośli? Omieszkawając sobie idź za mąż? Nie czyńcież tego córki moje, aczci jest wieczsza żałość moja, niż wasza, abowiem ręka Pańska obróciła się przeciwko mnie.

¹⁴Ale ony znowu głosem płakały, tamże Ofra pocałowawszy świekrę swą, wróciła się, a Ruta przedsię została przy niej.

¹⁵Ku której ona rzekła: Oto jatrew twa, wróciła się do ludu swego i do bogów swoich, wróćże się i ty za nią.

¹⁶Na to jej odpowiedziała Ruta: Nie wiedź mię ktemu, abych cię opuścić miała, a odejdź od ciebie, owszem gdzie się ty jedno obrócisz, pójdę z tobą, a gdziekolwiek ty mieszkać będziesz, ja z tobą mieszkać będę, lud twój jest ludem moim, a Bóg twój jest Bogiem moim.

¹⁷Tam tedy ty umrzesz, umrę też i ja, a będę pogrzebiona i niechaj mię Pan pokarze, jeśliż mię co inego rozłączy z tobą, jedno sama śmierć.

¹⁸A tak ona widząc, że się na to uparła, aby z nią szła, nie odmawiała jej więcej tego.

¹⁹I szły obiedwie aż do Betlehem, a gdy tam przyszły gruchnęło o nich po wszytkim mieście, a niewiasty mówiły: Izaź nie to jest Noemi?

²⁰Ale im ona odpowiedź dała: Nie nazywajciesz mię Noemi, owszem mię zówcie Mara, abowiem mię gorzkością wielką napełnił Wszechmogący.

²¹Wyszłam z tąd obfita, a Pan mię zasię wrócił próżną. Przeczże mię tedy zowiecie Noemi? Gdyż mię Pan utrapił, a Wszechmogący nieszczęście dopuścił na mię.

²²A tak się wróciła Noemi z moabskiej krainy i z niewiastką swą, Rutą Moabitką, a przyszły do Betlehem, gdy jęczmiony żąć poczynano.