Read Biblia Brzeska, 1563 I Księga Samuela 30 Bible Online

I Księga Samuela 30 - Biblia Brzeska, 1563 bible

I Księga Samuela 30

¹Na ten czas niżli się Dawid wrócił z ludem swem do Sycelegu. Amalechitowie trzeci dzień przed tym wtargnęli ku południu i ku Sycelegu, a zburzyli je i popalili ogniem.

²I pobrali niewiasty, które były w nim i dziatki od mała do wiela, nikogo nie zabijając, jedno je żywo wiodąc w pojmaniu i odeszli w swą drogę.

³A gdy się Dawid wrócił i z ludem swem do miasta, nalazł je spalone, a żony i z dziećmi i z córkami zawiedzione do więzienia.

⁴A tak Dawid ze wszytkiem ludem swem płakali wielkim głosem, a tak barzo, że im już też niedostawało.

⁵Żony też Dawidowe obiedwie były w pojmanie wzięte: Achinoam Izraelitka i Abigail, która była żoną Nabalową z Karmelu.

⁶I był barzo utrapion Dawid, abowiem lud zmawiał się nań ukamionować go, gdyż serce ich napełnione było żalu dla synów swych i dla córek swoich, wszakoż Dawid mocno ufał w Panu, Bogu swoim.

⁷Tedy rzekł ku Abiatarowi kapłanowi, synowi Achimelechowemu: Proszę weźmi efod. I przyniósł Abiatar efod Dawidowi.

⁸A tak Dawid pytał Pana tak mówiąc: Mam-li idź za tymi ludźmi, a dogonię-li ich? Tedy k niemu rzekł: Idź za nimi, a dogonisz ich i wydrzesz wszytko.

⁹Tedy Dawid szedł z sześcią set mężów, które miał z sobą, a przyszli aż ku potoku Besor, gdzie ich została jedna część.

¹⁰Ale Dawid ze cztermi sty mężów gonił ich, abowiem dwieście mężów spracowanych zostali, a nie szli za potok Besor.

¹¹I naleźli na polu człowieka niektórego Egiptcjanina, którego przywiedli do Dawida i dali mu chleba i wody aby jadł i pił.

¹²Dali mu też i wiązankę fig z wiązanką rozynków, który gdy sobie podjadł, roztrzeźwił się i przyszedł ku sobie, abowiem przez trzy dni i przez trzy nocy nie jadł był chleba, ani pił wody.

¹³Potym k niemu rzekł Dawid: Czyjeś ty a skądeś? A on mu odpowiedział: Jestem Egiptcjanin a służebnik niektórego Amalechity i zostawił mię tu pan mój, kiedym się rozniemógł już to dziś trzeci dzień.

¹⁴Mycieśmy byli wtargnęli ku południu do Cerety i ku Juda i na południe do Kaleb i spalilichmy też i Syceleg.

¹⁵Tedy mu rzekł Dawid: A mógłżebyś mię dowieść do tego tam wojska? Który tak rzekł: Przysięż mi przez Boga, iż mię nie zabijesz, a iż mię nie wydasz w ręce panu memu, a ja ciebie przywiodę do wojska tego.

¹⁶A tak przywiódł go tam, gdzie oni wszędy leżeli po ziemi jedząc, pijąc, a weseląc się dla onych łupów wielkich, które byli pobrali z ziemie filistyńskiej i z ziemie judzkiej.

¹⁷I bił je Dawid od zaranku aż do wieczora dnia wtórego, tak iż z nich żaden nie uszedł, oprócz czterechset młodzieńców, którzy wsiadszy na wielbłądy, uciekli.

¹⁸A także odjął Dawid wszytko, co byli pobrali Amalechitowie, odjął też dwie żenie swoje.

¹⁹Tak iż im nie zginęło od mała do wiela, ani z synów, ani z córek, ani z łupu, ani ze wszytkich rzeczy, które byli pobrali, tak iż wszytko zabrał Dawid.

²⁰Przytym wziął wszytki stada i bydła, które gnano przed jego stady i mówiono: Tyć są łupy Dawidowe.

²¹I przyszedł Dawid do onych dwuset mężów, którzy byli spracowani, a nie mogli idź dalej z Dawidem, a zostawili je byli u potoka Besor, którzy wyszli przeciw Dawidowi i przeciw ludowi, który z niem był. A przystąpiwszy do nich, Dawid przywitał je łaskawie.

²²Ale niektórzy źli, a niepobożni ludzie, którzy chodzili z Dawidem mówili tak: Przeto, iż ci nie chodzili z nami, nie damy im nic z tych łupów, któreśmy odjęli, jedno tylko każdy z nich niechaj weźmie żonę swą i dzieci, niechajże idzie precz.

²³Lecz im rzekł Dawid: Nie czyńcież tak bracia moi, gdyż nam to Pan dał i strzegł nas, a podał w ręce nasze wojsko, które było przyszło przeciwko nam.

²⁴I któż was w tej rzeczy będzie słuchał? Owszem taki dział przyjdzie tym, co chodzili na wojnę, taki też będzie i tym, co zostali przy obozie, a równo się dzielić będą.

²⁵A od tegoż czasu i na potym zachowane jest to prawo i ten zwyczaj w Izraelu, aż i do dnia tego.

²⁶A tak przyszedł Dawid do Sycelega i posłał z onego łupu przyjaciołom swem, starszem w Juda, mówiąc tak: Oto bądźcie uczesniki błogosławieństwa z łupów nieprzyjaciół Pańskich.

²⁷Tym którzy byli w Betel i w Ramot ku południu i tym, co byli w Geter.

²⁸I tym co byli w Aroer, w Sefamot i w Estamo.

²⁹Także i tym, co byli w Rachal i w miasteczkach Jerachmeel i w miasteczkach Ceni.

³⁰Tym też, co byli w Horma, w Chorasan i w Atach.

³¹I tym, co byli w Hebron i na wszytkich inych miejscach, kędy przemieszkawał Dawid z ludem swem.