Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Rodzaju 21 Bible Online

Księga Rodzaju 21 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Rodzaju 21

¹PAN spojrzał łaskawie na Sarę, jak obiecał, i postąpił wobec niej tak, jak zapowiedział.

²Sara poczęła i urodziła sędziwemu Abrahamowi syna w przepowiedzianym mu przez Boga czasie.

³Abraham dał swojemu synowi, którego urodziła mu Sara, na imię Izaak.

⁴Ósmego dnia Abraham obrzezał swego syna, Izaaka, jak nakazał Bóg.

⁵Abraham miał sto lat, gdy urodził mu się syn Izaak.

⁶Wówczas Sara powiedziała: Bóg dał mi powód do śmiechu. Każdy, kto to usłyszy, będzie się śmiał ze mnie.

⁷I dodała: Któż mógłby powiedzieć Abrahamowi, że Sara będzie karmić piersią dzieci? Choć jest stary, urodziłam mu syna.

⁸Gdy dziecko podrosło, w dniu, w którym odstawiono Izaaka od piersi, Abraham wyprawił wielką ucztę.

⁹Sara ujrzała, że syn, którego Egipcjanka Hagar urodziła Abrahamowi, stroi sobie żarty.

¹⁰Powiedziała więc do Abrahama: Wypędź tę służącą i jej syna! Nie będzie syn tej służącej dziedziczył razem z moim synem Izaakiem!

¹¹Te słowa bardzo nie podobały się Abrahamowi ze względu na jego syna.

¹²Ale Bóg powiedział do Abrahama: Niech ci się nie wydaje złe to, co dotyczy chłopca i twojej służącej. Cokolwiek Sara ci powie, wysłuchaj jej, gdyż twoje potomstwo będzie nazwane od Izaaka.

¹³Z syna tej służącej również uczynię naród, gdyż jest twoim potomkiem.

¹⁴Abraham wstał więc wcześnie rano, wziął chleb i bukłak z wodą i dał Hagar. Włożył jej to na barki wraz z dzieckiem i ją odprawił. Ona zaś odeszła i błąkała się po pustyni Beer-Szeba.

¹⁵A gdy skończyła się woda w bukłaku, Hagar pod jednym z krzaków porzuciła dziecko.

¹⁶Sama natomiast oddaliła się, usiadła w odległości strzału z łuku i powiedziała: Nie będę patrzyła na śmierć dziecka! I siedząc naprzeciw, głośno płakała.

¹⁷Ale Bóg usłyszał płacz chłopca i anioł Boży z nieba zawołał do Hagar: Co ci jest, Hagar? Nie bój się, bo Bóg usłyszał płacz leżącego tam chłopca.

¹⁸Wstań, podnieś go i chwyć mocno za rękę, gdyż uczynię z niego wielki naród.

¹⁹Bóg otworzył jej oczy i ujrzała studnię z wodą. Poszła więc, napełniła wodą bukłak i dała pić chłopcu.

²⁰Bóg czuwał nad chłopcem, a gdy ten dorósł, zamieszkał na pustyni i został łucznikiem.

²¹Mieszkał na pustyni Paran, a jego matka sprowadziła dla niego żonę z ziemi egipskiej.

²²W tym czasie Abimelek wraz z Pikolem, dowódcą jego wojska, powiedział do Abrahama: Bóg jest z tobą we wszystkim, co czynisz.

²³A teraz przysięgnij mi tutaj na Boga, że nie oszukasz mnie i mego potomka ani mego rodu. Jak ja okazałem ci życzliwość, tak samo ty okażesz ją mnie i tej ziemi, w której jesteś gościem.

²⁴Abraham odpowiedział: Przysięgam.

²⁵Abraham też wypomniał Abimelekowi studnię z wodą, którą siłą zajęli słudzy Abimeleka.

²⁶Abimelek zaś odpowiedział: Nie wiem, kto to uczynił. Ty też nie powiadomiłeś mnie o tym i ja nie słyszałem o tym aż do dziś.

²⁷Wtedy Abraham wziął owce i woły i dał Abimelekowi, a potem obydwaj zawarli przymierze.

²⁸Abraham odłączył też od trzody siedmioro jagniąt.

²⁹Wtedy Abimelek zapytał Abrahama: Co oznacza te siedmioro jagniąt, które odłączyłeś?

³⁰Abraham odpowiedział: Te siedmioro jagniąt weź ode mnie na dowód, że to ja wykopałem tę studnię.

³¹Dlatego miejsce to nazwano Beer-Szeba, gdyż obaj złożyli tam przysięgę.

³²Po zawarciu przymierza w Beer-Szebie Abimelek i Pikol, dowódca jego wojska, powrócili do ziemi filistyńskiej.

³³Abraham zaś zasadził tamaryszek w Beer-Szebie i wzywał tam imienia PANA, Boga Wiecznego.

³⁴Abraham przebywał przez długi czas w ziemi filistyńskiej.