Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Rodzaju 44 Bible Online

Księga Rodzaju 44 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Rodzaju 44

¹Następnie Józef rozkazał zarządcy swojego domu: Napełnij worki tych ludzi żywnością, ile tylko mogą unieść, i włóż pieniądze na wierzch do każdego worka.

²Mój puchar, srebrny puchar i pieniądze za zboże połóż na wierzchu w worku najmłodszego. Uczynił więc tak, jak mu Józef polecił.

³Rankiem, gdy zaświtało, odprawiono tych mężczyzn wraz z ich osłami.

⁴Kiedy wyruszyli z miasta, ale nie oddalili się zbytnio, Józef powiedział do zarządcy swojego domu: Wstań i podąż za tymi ludźmi. Gdy ich dopędzisz, zapytaj: Dlaczego odpłaciliście złem za dobre?

⁵Czy to nie kielich, z którego mój pan pije i z którego wróży? Postąpiliście niegodnie!

⁶Gdy ich dopędził, powtórzył im te słowa.

⁷A oni odpowiedzieli: Dlaczego mój pan tak mówi? To niemożliwe, aby twoi słudzy zrobili coś takiego!

⁸Te pieniądze, które znaleźliśmy na wierzchu w naszych workach, ponownie przywieźliśmy do ciebie z ziemi kananejskiej. Jak więc moglibyśmy ukraść z domu twego pana srebro lub złoto?

⁹Jeśli u któregoś z twoich sług zostanie on znaleziony, to niech ten umrze, a my również, panie, będziemy sługami.

¹⁰Wtedy on odpowiedział: Niech będzie tak, jak mówicie. Jeśli u któregoś zostanie znaleziony, ten będzie moim sługą, a wy będziecie niewinni.

¹¹Każdy więc postawił szybko swój worek na ziemi i go otworzył.

¹²On zaś rozpoczął poszukiwania, zaczynając od najstarszego do najmłodszego. I znalazł puchar w worku Beniamina.

¹³Wówczas rozdarli swoje szaty, każdy z nich objuczył swojego osła i powrócili do miasta.

¹⁴Gdy Juda i jego bracia przyszli do domu Józefa, gdzie on jeszcze przebywał, upadli przed nim na ziemię.

¹⁵A Józef powiedział do nich: Co uczyniliście? Czy nie wiedzieliście, że człowiek taki jak ja, potrafi wróżyć?

¹⁶Juda zaś odpowiedział: Co możemy powiedzieć, panie, i jak się usprawiedliwić? Bóg znalazł winę w twoich sługach. Jesteśmy twoimi sługami, panie, zarówno my, jak i ten, u którego znaleziono puchar.

¹⁷On jednak oznajmił: Daleki jestem od tego, żeby tak zrobić! Tylko ten człowiek, u którego znaleziono puchar, będzie moim sługą, a wy idźcie w pokoju do waszego ojca.

¹⁸Wówczas Juda podszedł do niego i powiedział: Pozwól, proszę, mój panie, że twój sługa powie słowo do ciebie, i nie gniewaj się na swego sługę, bo ty jesteś jak faraon.

¹⁹Mój pan pytał swoje sługi: Czy macie ojca lub brata?

²⁰Odpowiedzieliśmy mojemu panu: Mamy starego ojca i małego chłopca, który urodził się, gdy ojciec był już stary. Jego brat zaś umarł. On jeden więc pozostał z tej samej matki i dlatego ojciec go pokochał.

²¹Wtedy powiedziałeś do swoich sług: Przyprowadźcie go do mnie, bo chcę go zobaczyć!

²²A my odpowiedzieliśmy memu panu: Chłopiec nie może opuścić swojego ojca, bo gdy go opuści, ojciec umrze.

²³Wówczas oznajmiłeś swoim sługom: Jeżeli wasz najmłodszy brat nie przyjdzie z wami, nie pokazujcie mi się więcej na oczy.

²⁴A gdy przyszliśmy do twego sługi, mojego ojca, i powtórzyliśmy mu słowa mego pana,

²⁵wtedy nasz ojciec powiedział: Wróćcie i zakupcie dla nas trochę żywności.

²⁶Odpowiedzieliśmy: Nie możemy iść, jeżeli nie pójdzie z nami nasz najmłodszy brat. Nie będziemy mogli pokazać się temu człowiekowi, jeżeli nasz młodszy brat nie będzie z nami.

²⁷I twój sługa, mój ojciec, powiedział do nas: Wiecie, że dwóch synów urodziła mi moja żona.

²⁸Kiedy jeden odszedł ode mnie, pomyślałem: Z pewnością został rozszarpany, bo więcej go nie widziałem.

²⁹Gdy jednak odbierzecie mi również tego i spotka go jakieś nieszczęście, to mnie osiwiałego doprowadzicie z rozpaczy do śmierci.

³⁰Jeżeli więc teraz przyjdę do twego sługi, mojego ojca, a nie będzie z nami chłopca, do którego jest on bardzo przywiązany,

³¹to gdy zobaczy, że nie ma chłopca, umrze. I twoi słudzy sprowadzą siwiznę twego sługi, naszego ojca, w zgryzocie do Szeolu.

³²Twój sługa poręczył też swojemu ojcu za chłopca, bo powiedział: Jeżeli go nie przyprowadzę do ciebie, to na zawsze pozostanę winny wobec mojego ojca.

³³Niech więc pozostanie, proszę, twój sługa zamiast chłopca jako sługa mego pana, a chłopiec niech pójdzie ze swoimi braćmi.

³⁴Jak bowiem mam pójść do mego ojca bez chłopca? Nie będę mógł patrzeć na nieszczęście, które spadnie na mojego ojca.