Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Samuela 12 Bible Online

Druga Księga Samuela 12 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Samuela 12

¹PAN posłał Natana do Dawida. Ten przyszedł do niego i powiedział: W pewnym mieście było dwóch ludzi, Jeden bogaty, a drugi biedny.

²Bogaty miał owce i bardzo wiele wołów,

³biedak zaś nie miał nic oprócz jednej małej owieczki, którą kupił. Karmił ją, a ona rosła przy nim razem z jego dziećmi. Jadła kawałki jego chleba i piła z jego kubka. Spała na jego piersi i była dla niego jak córka.

⁴Pewnego razu przyszedł podróżny do bogatego człowieka, ale jemu żal było wziąć coś ze swoich owiec i własnego bydła, aby przyrządzić posiłek dla gościa, który do niego przyszedł. Zabrał więc owieczkę ubogiemu, i przyrządził ją człowiekowi, który do niego przybył.

⁵Wtedy Dawid wybuchnął wielkim gniewem na tego człowieka i powiedział do Natana: Na życie PANA! Człowiek, który tak postąpił, winien jest śmierci!

⁶Za owieczkę wynagrodzi poczwórnie, dlatego że nie okazał współczucia i dopuścił się takiego czynu.

⁷Natan oświadczył wtedy Dawidowi: Ty jesteś tym człowiekiem! Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Ja namaściłem cię na króla Izraela i wyrwałem cię z ręki Saula.

⁸Dałem ci dom twego pana i dałem ci żony twego pana na twoje łono. Dałem ci dom Izraela i Judy, a jeżeli i tego byłoby za mało, to dodałbym ci dużo więcej.

⁹Dlaczego wzgardziłeś słowem PANA popełniając to, co złe w Jego oczach? Uriasza Chetytę zabiłeś mieczem, a jego żonę wziąłeś za żonę dla siebie. Zamordowałeś go mieczem Ammonitów.

¹⁰Dlatego miecz nigdy nie odstąpi od twego domu, bo Mną wzgardziłeś, a żonę Uriasza Chetyty wziąłeś sobie za żonę.

¹¹Tak mówi PAN: Oto Ja sprawię, że zło wyjdzie przeciw tobie z twego domu. Zabiorę twoje żony sprzed twoich oczu i dam twemu bliźniemu. On będzie jawnie sypiał z twoimi żonami.

¹²Ty postępowałeś w ukryciu, ale Ja dokonam tego jawnie przed całym Izraelem!

¹³Na to powiedział Dawid do Natana: Zgrzeszyłem wobec PANA! Natan odpowiedział Dawidowi: PAN odpuszcza ci twój grzech! Nie umrzesz!

¹⁴Ponieważ jednak przez ten czyn odrzuciłeś PANA, więc syn, który się ci się urodzi, z pewnością umrze!

¹⁵Potem Natan poszedł do swego domu. PAN poraził dziecko, które żona Uriasza urodziła Dawidowi, i ono zachorowało.

¹⁶Dawid błagał Boga za chłopcem, pościł surowo i spędził noc, leżąc na ziemi.

¹⁷Gdy dostojnicy jego domu stanęli nad nim, aby go podnieść z ziemi, to się nie zgadzał. Nie zjadł też z nimi posiłku.

¹⁸Siódmego dnia dziecko zmarło, lecz słudzy Dawida obawiali się powiadomić Dawida o śmierci dziecka. Mówili bowiem: Gdy dziecko żyło, tłumaczyliśmy mu, a on nie słuchał naszego głosu, jakże więc mamy mu oznajmić, że dziecko nie żyje? Mógłby jeszcze zrobić sobie coś złego.

¹⁹Dawid zauważył, że jego słudzy rozmawiają między sobą szeptem i zrozumiał, że dziecko umarło. Zapytał więc Dawid swoje sługi: Czy dziecko zmarło? Odpowiedzieli: Umarło!

²⁰Wtedy Dawid podniósł się z ziemi, umył się, namaścił i zmienił ubranie. Następnie poszedł do domu PANA i Mu się pokłonił. Gdy powrócił do swego domu, zażądał, aby mu podano posiłek, i zjadł.

²¹Wówczas jego słudzy zapytali: Cóż to uczyniłeś? Dopóki dziecko żyło, pościłeś i płakałeś, lecz kiedy zmarło, podniosłeś się i zjadłeś posiłek?

²²On odpowiedział: Dopóki dziecko żyło, pościłem i płakałem, gdyż mówiłem sobie: Kto wie? Może PAN ulituje się nade mną i dziecko przeżyje?

²³Teraz zaś, gdy zmarło, po cóż miałbym pościć? Czy mogę je jeszcze wskrzesić? Ja pójdę do niego, ale ono do mnie nie wróci.

²⁴Dawid pocieszał swoją żonę, Batszebę. Przyszedł do niej i z nią spał. Potem ona urodziła syna i dała mu na imię Salomon. A PAN go miłował.

²⁵Przez proroka Natana przekazał, by ze względu na PANA nazwano go Jedidiasz.

²⁶Tymczasem Joab walczył przeciw Rabbie Ammonitów i zdobył stolicę królestwa.

²⁷Potem Joab wyprawił posłańców do Dawida z wiadomością: Walczyłem przeciw Rabbie i zająłem Miasto Wód.

²⁸Teraz zbierz resztę ludu, przeprowadź oblężenie miasta i zdobądź je, abym to nie ja je zajął i aby nie nazwano go moim imieniem.

²⁹Dawid zebrał więc cały lud i udał się do Rabby. Gdy po walce zdobył miasto,

³⁰wziął koronę z głowy Milkoma i włożył sobie na głowę. Jej ciężar wynosił talent złota i miała drogocenny kamień, który również znalazł się na głowie Dawida. Dawid wyniósł też z miasta bardzo wielki łup.

³¹Uprowadził mieszkający w nim lud i zmusił do pracy przy piłach, żelaznych kilofach i siekierach, a także zapędził ich do wyrobu cegieł. Tak postąpił ze wszystkimi miastami Ammonitów. Potem Dawid z całym ludem powrócił do Jerozolimy.