Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Samuela 16 Bible Online

Druga Księga Samuela 16 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Samuela 16

¹Kiedy Dawid zszedł nieco ze szczytu góry, sługa Mefiboszeta, Siba, wyszedł mu na spotkanie z parą objuczonych osłów, a na nich znajdowało się dwieście chlebów, sto gron rodzynek, sto świeżych owoców i bukłak wina.

²Król zapytał Sibę: Do czego ci to potrzebne? Siba odpowiedział: Osły są przeznaczone dla domu królewskiego do jazdy, chleb zaś i świeże owoce na posiłek dla służby, wreszcie wino do picia dla znużonych na pustyni.

³Król zapytał: Gdzie jest syn twojego pana? Siba odpowiedział królowi: Został w Jerozolimie, ponieważ powiedział: Dziś dom Izraela zwróci mi królestwo mego ojca.

⁴Król powiedział do Siby: Odtąd wszystko, co należało do Mefiboszeta, jest twoje! Odpowiedział Siba: Oddaję ci pokłon, mój panie, królu! Obym znalazł łaskę w twoich oczach!

⁵Gdy król Dawid przybył do Bachurim, wyszedł stamtąd mężczyzna z rodziny należącej do domu Saula. Nazywał się Szimei i był synem Gery. Szedł szybko i przeklinał.

⁶Obrzucał kamieniami Dawida i wszystkie sługi króla Dawida, chociaż cały lud i wszyscy wojownicy byli po jego prawej i lewej stronie.

⁷Szimei przeklinając, tak wołał: Precz, precz człowieku z krwią na rękach, człowieku Beliala!

⁸Na ciebie PAN sprowadził całą krew domu Saula, zamiast którego zostałeś królem. PAN oddał królestwo w ręce twojego syna, Absaloma, teraz więc sam doświadczasz nieszczęścia, bo jesteś człowiekiem z krwią na rękach!

⁹Wtedy Abiszaj, syn Serui, zapytał króla: Dlaczego ten zdechły pies przeklina mojego pana, króla? Pozwól, że podejdę i utnę mu głowę.

¹⁰Lecz król odpowiedział: Czego ode mnie chcecie, synowie Serui? Jeżeli on złorzeczy, to dlatego że PAN mu nakazał: Przeklinaj Dawida! Komu więc wolno powiedzieć: Dlaczego tak czynisz?

¹¹Potem Dawid zwrócił się do Abiszaja i do wszystkich swoich sług: Skoro mój własny syn, który wyszedł z moich wnętrzności, nastaje na moje życie, to o ileż bardziej ten Beniaminita. Zostawcie go! Niech przeklina, bo PAN mu nakazał!

¹²Może PAN wejrzy na moją nędzę i przywróci mi PAN szczęście w zamian za to dzisiejsze przekleństwo!

¹³Dawid ze swymi ludźmi szedł dalej drogą. Szimei zaś szedł zboczem góry obok niego. Szedł i przeklinał, rzucając za nim kamieniami i piachem.

¹⁴Wreszcie król z całym ludem, który był z nim, dotarł znużony i tam odpoczął.

¹⁵W tym samym czasie Absalom i cały lud – wszyscy Izraelici – przybyli do Jerozolimy. Towarzyszył mu także Achitofel.

¹⁶Chuszaj Arkita, przyjaciel Dawida, przyszedł do Absaloma i zawołał do niego: Niech żyje król! Niech żyje król!

¹⁷Absalom zapytał Chuszaja: To jest twoja lojalność wobec przyjaciela? Dlaczego nie poszedłeś ze swym przyjacielem?

¹⁸Chuszaj odpowiedział Absalomowi: Nie! Należę do tego, kogo wybrał PAN, ten lud i wszyscy Izraelici. Przy nim pozostanę.

¹⁹Po drugie: Komu będę służył? Czyż nie jego synowi? Jak służyłem twojemu ojcu, tak będę służył tobie.

²⁰Potem Absalom powiedział do Achitofela: Doradźcie nam, co mamy robić?

²¹Achitofel odpowiedział Absalomowi: Idź do nałożnic twojego ojca, które pozostawił, aby pilnowały domu. Gdy cały Izrael usłyszy, że jesteś odrażający dla swego ojca, wzmocnią się wszyscy, którzy są po twojej stronie.

²²Rozpięto więc namiot dla Absaloma na tarasie i wszedł Absalom do nałożnic swego ojca na oczach całego Izraela.

²³W tych dniach radę udzieloną przez Achitofela poważano na równi ze słowem od Boga. Każda rada Achitofela znaczyła tyle samo zarówno dla Dawida, jak i dla Absaloma.