Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Samuela 3 Bible Online

Druga Księga Samuela 3 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Samuela 3

¹Wojna między domem Saula a domem Dawida przedłużała się, lecz Dawid stawał się coraz mocniejszy. Natomiast dom Saula był coraz słabszy.

²W Hebronie urodzili się Dawidowi synowie. Pierworodnym był Amnon, którego matką była Achinoam, Jizreelitka.

³Drugim był Kilab, którego matką była Abigail, wcześniej żona Nabala z Karmelu. Trzecim – Absalom, syn Maaki, córki Talmaja, króla Geszur.

⁴Czwartym – Adoniasz, syn Chaggity, piątym zaś Szefatiasz, syn Abitali.

⁵Szóstym natomiast był Jitream, którego matką była Egla, żona Dawida. Oni urodzili się Dawidowi w Hebronie.

⁶Podczas wojny między domem Saula a domem Dawida Abner zyskiwał coraz większą władzę w domu Saula.

⁷Saul miał nałożnicę o imieniu Rispa, córkę Ajji. Iszboszet zapytał Abnera: Dlaczego poszedłeś do nałożnicy mojego ojca?

⁸Abner rozgniewał się bardzo z powodu słów Iszboszeta i powiedział: Czy jestem głową psa z Judy? Do dziś byłem wierny domowi twojego ojca, Saula, jego braciom i jego przyjaciołom, i nie pozwoliłem, byś wpadł w ręce Dawida, a ty doszukujesz się teraz we mnie winy z powodu tej kobiety!

⁹To niech uczyni Bóg Abnerowi, a nawet coś jeszcze dorzuci, jeśli nie uczynię Dawidowi tego, co PAN mu poprzysiągł,

¹⁰że odbierze królestwo domowi Saula i wzniesie tron Dawida nad Izraelem i nad Judą, od Dan aż do Beer-Szeby.

¹¹Iszboszet nie mógł odpowiedzieć ani słowa ze strachu przed Abnerem.

¹²Abner wyprawił posłańców do Dawida z pytaniem: Czyja jest ta ziemia? Powiedział też: Zawrzyj ze mną przymierze! Będę ci pomocą, by cały Izrael zwrócił się ku tobie.

¹³Dawid odpowiedział: Dobrze! Zawrę z tobą przymierze. Żądam od ciebie tylko jednej rzeczy. Nie spotkasz się ze mną, jeśli nie sprowadzisz córki Saula, Mikal, gdy przybędziesz, by się ze mną spotkać.

¹⁴Potem Dawid wyprawił posłańców do Iszboszeta, syna Saula, z żądaniem: Oddaj moją żonę, Mikal, którą zdobyłem za sto napletków filistyńskich.

¹⁵Iszboszet posłał więc ludzi z poleceniem, by odebrano ją jej mężowi, Paltielowi, synowi Lajisza.

¹⁶Jej mąż, płacząc, szedł za nią aż do Bachurim. Lecz Abner rozkazał mu: Odejdź! Wracaj! I tamten wrócił.

¹⁷Abner układał się również ze starszymi Izraela, mówiąc: Już od dawna pragnęliście, by Dawid był waszym królem.

¹⁸Teraz więc do dzieła! PAN bowiem złożył Dawidowi taką obietnicę: Przez Mojego sługę, Dawida, dokona się wyzwolenie Mego ludu izraelskiego z ręki Filistynów i z ręki wszystkich wrogów.

¹⁹Abner przekonywał także Beniaminitów. Potem poszedł, aby pomówić z Dawidem w Hebronie o wszystkim, co Izrael i dom Beniamina uznali za słuszne.

²⁰Gdy Abner z dwudziestoma ludźmi przybył do Dawida do Hebronu, Dawid przygotował ucztę dla Abnera i ludzi, którzy z nim byli.

²¹Wtedy powiedział Abner do Dawida: Pozwól, że się wyprawię i zgromadzę przy moim panu, królu, wszystkich Izraelitów. Oni zawrą z tobą przymierze, a ty będziesz królem nad wszystkimi, tak jak tego pragniesz. Potem Dawid odesłał Abnera, a on odszedł w pokoju.

²²Tymczasem Joab i słudzy Dawida wracali z wyprawy i nieśli wielki łup. Abnera nie było już u Dawida w Hebronie, ponieważ Dawid go odesłał, a on odszedł w pokoju.

²³Gdy Joab i całe wojsko, które mu towarzyszyło, przybyli, doniesiono mu: Abner, syn Nera, przybył do króla, król go odesłał, a on odszedł w pokoju.

²⁴Wówczas Joab udał się do króla i powiedział: Co zrobiłeś? Abner przybył do ciebie! Dlaczego odesłałeś go i pozwoliłeś, by odszedł w pokoju?

²⁵Znasz przecież Abnera, syna Nera! Przyszedł cię oszukać, zorientować się w twoich posunięciach i wywiedzieć się o wszystkim, co robisz!

²⁶Skoro tylko Joab wyszedł od Dawida, wysłał posłańców za Abnerem, a oni zawrócili go od cysterny Sira. Dawid jednak o niczym nie wiedział.

²⁷Gdy Abner powrócił do Hebronu, Joab odprowadził go do środka bramy, aby rzekomo pomówić z nim w tajemnicy. Tam jednak ugodził go w brzuch. I tak Abner umarł za krew brata Joaba, Asahela.

²⁸Gdy potem Dawid usłyszał o tym, oświadczył: Ja i moje królestwo na zawsze jesteśmy wolni przed PANEM od winy za krew Abnera, syna Nera.

²⁹Niechaj spadnie ona na głowę Joaba i na cały dom jego ojca. Niech w rodzinie Joaba nigdy nie zniknie chory na upławy, trędowaty, kulawy ani ten, który ginie od miecza, ani ten, co nie ma chleba!

³⁰Tak to Joab i Abiszaj, jego brat, zamordowali Abnera za to, że uśmiercił Asahela, ich brata, w bitwie pod Gibeonem.

³¹Potem Dawid rozkazał Joabowi i całemu ludowi, który mu towarzyszył: Rozerwijcie wasze ubrania, włóżcie na siebie wory i lamentujcie nad Abnerem! I sam król Dawid szedł za marami.

³²Gdy grzebano Abnera w Hebronie, król głośno płakał nad grobem Abnera i płakał cały lud.

³³Król zaśpiewał też o Abnerze taką pieśń żałobną: Czy Abner musiał umrzeć tak, jak umiera głupiec?

³⁴Twoje ręce nie były związane, twoje nogi nie były skute kajdanami. Padłeś jak ktoś, kto ginie za sprawą ludzi nikczemnych. A cały lud jeszcze bardziej go opłakiwał.

³⁵Jeszcze tego samego dnia cały lud przybył, aby sprawić, by Dawid zjadł choć kawałek chleba. Dawid jednak złożył następującą przysięgę: To niech mi Bóg uczyni, a nawet coś jeszcze dorzuci, jeżeli przed zachodem słońca skosztuję chleba lub czegokolwiek innego.

³⁶Cały lud dowiedział się o tym, i uznał to za dobre. Podobnie wszystko, co uczynił król, lud uznał za dobre.

³⁷Tego dnia cały lud i cały Izrael przekonał się, że król nie przyczynił się do zabicia Abnera, syna Nera.

³⁸Król powiedział także do swoich sług: Czyż nie wiecie, że dziś zginął w Izraelu książę i wielki człowiek?

³⁹Chociaż namaszczono mnie na króla, jestem dziś słaby i ci ludzie, synowie Serui, są ode mnie silniejsi. Niech PAN odpłaci czyniącemu zło odpowiednio do jego zła.