Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Królewska 13 Bible Online

Pierwsza Księga Królewska 13 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Królewska 13

¹Właśnie w czasie, gdy Jeroboam stał przy ołtarzu, by palić kadzidło, z polecenia PANA przyszedł z Judy do Betel mąż Boży

²i zawołał z rozkazu PANA do ołtarza: Ołtarzu, ołtarzu! Tak mówi PAN: Oto domowi Dawida narodzi się syn o imieniu Jozjasz. On ofiaruje na tobie kapłanów z wyżyn, którzy spalają na tobie ofiary kadzielne. Będą na tobie palić ludzkie kości.

³Tego samego dnia uczynił też znak. Powiedział: Taki jest znak, że PAN to oznajmił. Oto ten ołtarz rozpadnie się, a popiół, który jest na nim, się rozsypie.

⁴Gdy król Jeroboam usłyszał słowa męża Bożego, które wypowiedział przeciw ołtarzowi w Betel, wyciągnął rękę znad ołtarza i rozkazał: Pochwyćcie go! Ale ręka, którą wyciągnął ku niemu, uschła i nie mógł jej cofnąć.

⁵Ołtarz zaś rozpadł się, a popiół z ołtarza się rozsypał zgodnie ze znakiem, który mąż Boży uczynił z rozkazu PANA.

⁶Wtedy król zwrócił się do męża Bożego: Przebłagaj, proszę, PANA, twego Boga, i módl się za mną, abym mógł cofnąć rękę. Mąż Boży przebłagał PANA i ręka króla odzyskała sprawność i stała się taka jak przedtem.

⁷Następnie król przemówił do męża Bożego: Pójdź ze mną do domu i się posil. Dam ci upominek.

⁸Lecz mąż Boży odpowiedział królowi: Choćbyś mi dał połowę twojego domu, nie pójdę z tobą i nie będę jadł chleba ani pił wody w tym miejscu.

⁹Tak bowiem nakazał mi PAN: Nie będziesz jadł chleba ani pił wody i nie powrócisz drogą, którą przyszedłeś.

¹⁰Poszedł więc inną drogą i nie wracał tą, którą przybył do Betel.

¹¹W Betel mieszkał pewien stary prorok. Jego synowie przyszli do niego i opowiedzieli mu wszystko, co tego dnia uczynił mąż Boży w Betel. Przekazali też swojemu ojcu słowa, które tamten wypowiedział do króla.

¹²Wtedy ich ojciec zapytał: Którą drogą poszedł? Gdy jego synowie pokazali mu drogę, którą poszedł przybyły z Judy mąż Boży,

¹³powiedział do nich: Osiodłajcie mi osła! Osiodłali mu więc osła, a on wsiadł na niego

¹⁴i udał się za mężem Bożym. Znalazł go siedzącego pod dębem i powiedział do niego: Czy ty jesteś mężem Bożym, który przybył z Judy? On odpowiedział: To ja.

¹⁵Wtedy zwrócił się do niego: Pójdź ze mną do domu i posil się chlebem.

¹⁶On jednak oznajmił: Nie mogę wrócić z tobą ani z tobą iść. Nie będę też z tobą jeść chleba ani pić wody na tym miejscu,

¹⁷bo PAN mi polecił: Nie będziesz tam jadł chleba ani pił wody i nie zawrócisz, aby pójść tą samą drogą, którą przyszedłeś.

¹⁸Wtedy powiedział mu: Ja także, podobnie jak ty, jestem prorokiem, ale mnie anioł przekazał takie słowo PANA: Zabierz go ze sobą do swojego domu, by zjadł chleb i napił się wody. Stary prorok go jednak okłamał.

¹⁹Wówczas mąż Boży zawrócił z nim i posilił się chlebem i napił wody w jego domu.

²⁰Gdy siedzieli przy stole, PAN skierował słowo do proroka, który go zawrócił,

²¹i ten zawołał do męża Bożego, który przyszedł z Judy: Tak mówi PAN: Ponieważ byłeś nieposłuszny nakazowi PANA i nie spełniłeś polecenia, które dał ci PAN, twój Bóg,

²²ale zawróciłeś i jadłeś chleb, i piłeś wodę w miejscu, o którym ci powiedział: Nie jedz chleba i nie pij wody, więc twoje zwłoki nie spoczną w grobie twoich przodków.

²³Po zjedzeniu chleba i wypiciu wody stary prorok osiodłał osła dla proroka, którego zawrócił z drogi.

²⁴Gdy ten odjechał, na drodze spotkał go lew i zabił. Jego zwłoki leżały porzucone na drodze, a obok nich stał osioł. Również lew stał obok zwłok.

²⁵Jacyś ludzie, którzy przechodzili, zobaczyli zwłoki porzucone na drodze i lwa stojącego obok zwłok. Poszli więc i opowiedzieli o tym w mieście, w którym mieszkał stary prorok.

²⁶Gdy prorok, który go zawrócił z drogi, usłyszał o tym, powiedział: To jest mąż Boży, który nie był posłuszny nakazowi PANA. Dlatego PAN wydał go lwu, który go rozszarpał i zabił zgodnie ze słowem przekazanym mu przez PANA.

²⁷Następnie powiedział do swoich synów: Osiodłajcie mi osła! Ci więc osiodłali.

²⁸Pojechał i znalazł jego zwłoki porzucone na drodze oraz osła i lwa, stojących obok zwłok. Lew nie pożarł zwłok ani też nie rozszarpał osła.

²⁹Prorok podniósł zwłoki męża Bożego i włożył je na osła i przywiózł. Stary prorok wrócił do miasta, aby go opłakiwać i pogrzebać.

³⁰Następnie złożył jego zwłoki w swoim grobie. Opłakiwano go: Ach, bracie mój!

³¹A gdy go pogrzebał, powiedział do swoich synów: Po mojej śmierci pochowajcie mnie w grobie, w którym został pochowany mąż Boży. Moje kości złóżcie obok jego kości.

³²Z pewnością bowiem spełni się słowo, które wypowiedział z rozkazu PANA przeciw ołtarzowi w Betel i przeciw wszystkim świątyniom na wyżynach w miastach Samarii.

³³Jednak nawet po tym wydarzeniu Jeroboam nie zszedł ze złej drogi. Przeciwnie, ustanowił kapłanów wyżyn spośród zwykłych ludzi. Wprowadzał w czynności kapłańskie każdego, kto chciał, i ten stawał się kapłanem wyżyn.

³⁴Była to przyczyna grzechu domu Jeroboama, a także powód jego wymazania i wyniszczenia z powierzchni ziemi.