Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Pierwsza Księga Królewska 18 Bible Online

Pierwsza Księga Królewska 18 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Pierwsza Księga Królewska 18

¹Wiele dni później, w trzecim roku suszy, PAN skierował słowo do Eliasza: Idź, pokaż się Achabowi, bo ześlę deszcz na ziemię!

²Poszedł więc Eliasz, aby pokazać się Achabowi, a w Samarii panował wtedy wielki głód.

³Achab wezwał Obadiasza, zarządcę pałacu, który okazywał wielką bojaźń wobec PANA.

⁴Obadiasz bowiem, gdy Izebel zabijała proroków PANA, wziął stu proroków, ukrył ich po pięćdziesięciu w jaskini i żywił tam chlebem i wodą.

⁵Achab więc zwrócił się do Obadiasza: Chodź, obejdziemy wszystkie źródła w kraju i wszystkie potoki. Może znajdziemy trawę i zachowamy przy życiu konie oraz muły, i nie będziemy musieli wybijać bydła.

⁶Aby obejść kraj podzielili go między siebie: Achab poszedł jedną drogą, a Obadiasz – drugą.

⁷Gdy Obadiasz był w drodze, wyszedł mu naprzeciw Eliasz. Obadiasz poznał go, upadł na twarz i powiedział: Czy to ty, mój panie, Eliaszu?

⁸Odpowiedział mu: To ja! Idź, powiedz swojemu panu: Eliasz jest tutaj!

⁹On jednak powiedział: Jaki grzech popełniłem, że wydajesz swego sługę w ręce Achaba, aby mnie zabił?

¹⁰Na życie PANA, twojego Boga, czy istnieje naród albo królestwo, do którego nie posłał mój pan, aby cię szukano? A gdy odpowiadano, że ciebie nie ma, kazał przysięgać królestwom i narodom, że nie można cię znaleźć.

¹¹Teraz zaś ty mówisz: Idź, powiedz swojemu panu, że Eliasz jest tutaj.

¹²Przecież może się zdarzyć, że gdy odejdę od ciebie, duch PANA zaniesie cię w nieznane mi miejsce i wówczas, gdy pójdę, aby zanieść Achabowi wiadomość, a on ciebie nie znajdzie, zabije mnie. A przecież twój sługa boi się PANA od swej młodości.

¹³Czy nie powiedziano mojemu panu, co zrobiłem, gdy Izebel zabijała proroków PANA? Jak ukryłem stu ludzi spośród proroków PANA, po pięćdziesięciu w jaskini, i żywiłem ich chlebem i wodą?

¹⁴A teraz ty mówisz: Idź, powiedz swojemu panu: Eliasz jest tutaj! Przecież mnie zabije!

¹⁵Eliasz odpowiedział: Na życie PANA Zastępów, któremu służę, jeszcze dziś mu się pokażę.

¹⁶Obadiasz poszedł więc, by spotkać się z Achabem, i opowiedział mu o tym. Wtedy Achab wyruszył na spotkanie z Eliaszem.

¹⁷Gdy Achab zobaczył Eliasza, zapytał go: Czy to ty, sprawco nieszczęść Izraela?

¹⁸On mu odpowiedział: Nie ja jestem sprawcą nieszczęść Izraela, tylko ty i dom twojego ojca, ponieważ porzuciliście przykazania PANA i poszedłeś za baalami.

¹⁹Teraz więc wydaj rozkaz, by na górze Karmel zgromadzono przy mnie całego Izraela, a także czterystu pięćdziesięciu proroków Baala i czterystu proroków Aszery, którzy jadają przy stole Izebel.

²⁰Achab posłał po wszystkich Izraelitów i zgromadził proroków na górze Karmel.

²¹Wówczas Eliasz zbliżył się do całego ludu i powiedział: Jak długo będziecie chwiać się na obie strony? Jeżeli PAN jest Bogiem, to idźcie za Nim, a jeżeli Baal – to za nim idźcie! Ale lud nie odpowiedział mu ani słowem.

²²Wtedy Eliasz powiedział do ludu: Jestem jedynym prorokiem PANA, który pozostał, a proroków Baala jest czterystu pięćdziesięciu.

²³Niech więc dadzą nam dwa młode byki. Oni wezmą sobie jednego i go porąbią. Potem położą na drwach, ale niech nie podkładają ognia. Ja przygotuję drugiego, położę go na drwach i ognia też nie podłożę.

²⁴Będziecie wzywać imienia waszego boga, a ja będę wzywał imienia PANA. I będzie tak: Który z nich odpowie ogniem, ten jest Bogiem! Na to cały lud odpowiedział: Dobrze mówisz!

²⁵Wówczas Eliasz zwrócił się do proroków Baala: Wybierzcie sobie jednego młodego byka i przygotujcie pierwsi, bo jest was wielu. Wzywajcie imienia waszego boga, ale ognia nie podkładajcie.

²⁶Wzięli więc młodego byka, którego im dał, przygotowali go, a potem wzywali imienia Baala od rana aż do południa: Baalu, odpowiedz nam! Nie było głosu ani odpowiedzi. Podskakiwali też wokół ołtarza, który zrobili.

²⁷W południe Eliasz zaczął się z nich wyśmiewać: Wołajcie głośniej, bo to przecież bóg! Może się zamyślił albo wyszedł, a może jest w drodze lub też śpi? Niech więc się obudzi!

²⁸Wołali zatem głośno i swoim zwyczajem kaleczyli się mieczami i włóczniami, aż spływała po nich krew.

²⁹Nawet gdy minęło południe, oni jeszcze prorokowali aż do czasu składania ofiary z pokarmów. Nie było jednak żadnego głosu ani odpowiedzi, ani jakiegokolwiek znaku zainteresowania.

³⁰Wtedy Eliasz powiedział do całego ludu: Zbliżcie się do mnie! I cały lud zbliżył się do niego. Następnie naprawił zniszczony ołtarz PANA.

³¹Wziął dwanaście kamieni, według liczby plemion synów Jakuba, kiedy to PAN skierował do niego słowo: Twoje imię będzie brzmiało Izrael,

³²i z tych kamieni zbudował ołtarz dla Imienia Pana. Dookoła zaś ołtarza wykopał rów o pojemności dwóch miar ziarna.

³³Następnie ułożył drwa, porąbał cielca na kawałki, położył go na drwach

³⁴i polecił: Napełnijcie wodą cztery dzbany i wylejcie na ofiarę i na drwa! Potem powiedział: Powtórzcie to jeszcze raz! I powtórzyli. Następnie znowu polecił: Zróbcie to po raz trzeci! I zrobili to po raz trzeci.

³⁵Woda spłynęła dookoła ołtarza i rów także napełnił się wodą.

³⁶A gdy nadeszła pora składania ofiary z pokarmów, prorok Eliasz zbliżył się i zawołał: PANIE, Boże Abrahama, Izaaka i Izraela! Niech dziś będzie wiadomo, że Ty jesteś Bogiem w Izraelu, a ja Twoim sługą, i że zgodnie z Twoim nakazem uczyniłem to wszystko!

³⁷Odpowiedz mi, PANIE, odpowiedz mi! Niech ten lud pozna, że Ty, PANIE, jesteś Bogiem, i Ty odmienisz ich serca!

³⁸Wówczas spadł ogień PANA, pochłonął ofiarę całopalną, drwa wraz z kamieniami i pyłem. Wysuszył też wodę, która była w rowie.

³⁹Gdy cały lud to zobaczył, upadł na twarz i zawołał: PAN jest Bogiem! PAN jest Bogiem!

⁴⁰Wtedy Eliasz rozkazał im: Pochwyćcie proroków Baala! Niech nikt z nich nie ucieknie! I schwytano ich. Eliasz zaś sprowadził ich do potoku Kiszon i tam pozabijał.

⁴¹Potem Eliasz zwrócił się do Achaba: Idź! Jedz i pij, bo słychać szum deszczu!

⁴²Poszedł więc Achab, żeby jeść i pić, a Eliasz wszedł na szczyt Karmelu, pochylił się ku ziemi i wtulił twarz między kolana.

⁴³Potem powiedział do swego sługi: Wejdź, proszę, i spójrz w kierunku morza! Wszedł więc, spojrzał i powiedział: Nic nie ma! Eliasz nakazał mu: Wracaj siedem razy!

⁴⁴Za siódmym razem sługa powiedział: Mała chmurka, jak dłoń człowieka, właśnie podnosi się z morza. Wtedy powiedział: Idź, powiedz Achabowi. Zaprzęgaj i odjeżdżaj, aby cię deszcz nie zatrzymał!

⁴⁵Niebawem chmury i wiatr zaciemniły niebo i spadł wielki deszcz. Achab zaś wsiadł i pojechał do Jizreel.

⁴⁶A ręka PANA była nad Eliaszem. Przepasał swoje biodra i pobiegł przed Achabem aż dotarł do Jizreel.