Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Królewska 17 Bible Online

Druga Księga Królewska 17 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Królewska 17

¹W dwunastym roku panowania Achaza, króla Judy, królem Izraela został Ozeasz, syn Eli, i panował w Samarii dziewięć lat.

²Czynił to, co złe w oczach PANA, ale nie tak, jak królowie izraelscy, którzy byli przed nim.

³Przeciwko niemu wyprawił się król asyryjski, Salmanassar. Ozeasz stał się jego sługą i składał mu daninę.

⁴Gdy jednak król asyryjski odkrył spisek Ozeasza – ponieważ ten wysłał posłów do króla egipskiego, So, i nie złożył mu dorocznej daniny – pojmał go i zamknął w więzieniu.

⁵Potem król asyryjski wyruszył przeciw całemu krajowi, przybył pod Samarię i oblegał ją przez trzy lata.

⁶W dziewiątym roku panowania Ozeasza król asyryjski zdobył Samarię, uprowadził Izraelitów do Asyrii i osiedlił ich w Chalach, nad Chabor, rzeką Gozanu i w miastach medyjskich.

⁷Stało się tak, ponieważ Izraelici zgrzeszyli przeciwko PANU, swemu Bogu, który ich wyprowadził z ziemi egipskiej, spod ręki faraona, króla Egiptu, i czcili innych bogów.

⁸Postępowali według zwyczajów ludów, które PAN wypędził przed Izraelitami, oraz królów izraelskich, którzy tak samo czynili.

⁹Izraelici skrycie dopuszczali się nieprawości wobec PANA, swego Boga: zbudowali sobie wyżyny we wszystkich swoich miastach, od wieży strażniczej aż do warownego miasta.

¹⁰Ustawiali sobie stele i aszery na każdym wysokim pagórku i pod każdym zielonym drzewem.

¹¹Tam, na wszystkich wyżynach, palili kadzidła, jak narody, które PAN uprowadził przed nimi, i popełniali złe czyny, pobudzając PANA do gniewu.

¹²Służyli bożkom, o których powiedział im PAN: Nie będziecie robić tych rzeczy!

¹³PAN ostrzegał Izraela i Judę przez wszystkich swoich proroków i wszystkich widzących: Zawróćcie z waszych złych dróg, przestrzegajcie Moich przykazań i ustaw, zgodnie z całym Prawem, które nadałem waszym ojcom, i które wam przekazałem przez Moje sługi, proroków.

¹⁴Nie posłuchali jednak. I sprawili, że ich kark stał się twardy, jak kark ich ojców, którzy nie uwierzyli w PANA, swego Boga.

¹⁵Odrzucili Jego ustawy i Jego przymierze, które zawarł z ich ojcami, i przestrogi, których im udzielał. Poszli za nicością i w nicość się obrócili, poszli za ludami, które ich otaczały, co do których PAN im rozkazał, aby nie postępowali tak jak one.

¹⁶Porzucili wszystkie przykazania PANA, swojego Boga, i sporządzili sobie dwa odlane cielce. Zrobili również aszerę, oddawali pokłon całemu wojsku niebios i służyli Baalowi.

¹⁷Swoich synów i swoje córki przeprowadzali przez ogień i uprawiali wróżbiarstwo i czary. Zaprzedali się, aby czynić to, co złe w oczach PANA, i aby pobudzić Go do gniewu.

¹⁸Dlatego PAN rozgniewał się bardzo na Izraela i odrzucił go sprzed swego oblicza. Pozostał tylko sam szczep Judy.

¹⁹Jednak Juda też nie przestrzegał przykazań PANA, swego Boga, i postępował według zwyczajów, które wprowadzili Izraelici.

²⁰PAN odrzucił więc całe potomstwo Izraela, upokorzył je i wydał w ręce grabieżców, aż wreszcie odrzucił sprzed swojego oblicza.

²¹Kiedy oderwał Izraela od domu Dawida, wtedy obwołano królem Jeroboama, syna Nebata. Jeroboam zaś odwiódł Izraela od PANA i przywiódł go do wielkiego grzechu.

²²Izraelici poszli w ślad za wszystkimi grzechami Jeroboama, które popełniał, i od nich nie odstąpili.

²³Aż w końcu PAN odrzucił Izraela sprzed swojego oblicza, jak zapowiedział przez wszystkie swoje sługi, proroków. I uprowadził Izraela z jego ziemi do Asyrii, gdzie jest aż do dziś.

²⁴Król asyryjski sprowadził narody z Babilonu, z Kuty, z Awwy, z Chamatu i z Sefarwaim i osiedlił je w miastach Samarii zamiast Izraelitów. Wzięli oni Samarię w posiadanie i zamieszkali w jej miastach.

²⁵Kiedy jednak zaczęli się tam osiedlać, nie okazywali czci PANU, dlatego PAN nasyłał na nich lwy, które ich rozszarpywały.

²⁶Powiedziano więc królowi asyryjskiemu: Narody, które uprowadziłeś i osiedliłeś w miastach Samarii, nie wiedzą, jak należy oddawać cześć Bogu tego kraju, dlatego On nasłał na nie lwy. I oto one je zabijają, ponieważ te narody nie znają sposobu oddawania czci Bogu tego kraju.

²⁷Wówczas król asyryjski rozkazał: Sprowadźcie tam jednego z kapłanów, których uprowadziliście stamtąd. Niech idzie, osiedli się tam i niech uczy, jak należy oddawać cześć Bogu tego kraju.

²⁸Jeden z kapłanów, których uprowadzono z Samarii, przybył więc i zamieszkał w Betel, gdzie nauczał, jak mają oddawać cześć PANU.

²⁹Jednak każdy naród sporządzał sobie własnych bogów i ustawiał ich w świątyniach wyżynnych, które zbudowali Samarytanie; każdy naród w tych miastach, w których się osiedlił.

³⁰Babilończycy zrobili sobie Sukkot-Benota, Kutyci zrobili Nergala, a ludzie z Chamat zrobili Aszimę.

³¹Awwici zrobili sobie Nibchaza i Tartaka, Sefarwaici zaś palili swoich synów w ogniu na cześć Adrammeleka i Anammeleka, bogów Sefarwaim.

³²Czcili także PANA, ale dla siebie ustanawiali kapłanów na wyżynach spośród swoich, a oni sprawowali im kult w świątyniach wyżyn.

³³Czcili PANA, a jednocześnie służyli swoim bogom według zwyczaju narodów, spośród których ich uprowadzono.

³⁴Do dziś postępują według swoich dawnych zwyczajów. Nie ma wśród nich bojaźni PANA i nie postępują według Jego ustaw i nakazów, według Prawa i przykazania, według tego, co PAN nakazał synom Jakuba, któremu nadał imię Izrael.

³⁵PAN zawarł z nimi przymierze i nakazał im: Nie będziecie czcić innych bogów, nie będziecie oddawać im pokłonu, nie będziecie im służyć i nie będziecie składać im ofiar.

³⁶Tylko PANA, który wyprowadził was z ziemi egipskiej wielką mocą i wyciągniętym ramieniem, Jego będziecie czcić, Jemu oddawać pokłon i Jemu składać ofiary.

³⁷Będziecie przestrzegać ustaw i nakazów, prawa i przykazania, które dla was napisał, i wypełniać je przez wszystkie dni. Nie będziecie czcić innych bogów!

³⁸Nie będziecie zapominać o przymierzu, które zawarłem z wami, i nie będziecie czcić innych bogów!

³⁹Jeżeli jednak będziecie czcić PANA, waszego Boga, to On wybawi was z ręki wszystkich waszych nieprzyjaciół.

⁴⁰Oni jednak nie słuchali, tylko postępowali według swoich dawnych zwyczajów.

⁴¹Narody te czciły więc PANA, a jednocześnie były one sługami swoich bożków. Również ich synowie i synowie synów postępują tak, jak czynili ich ojcowie, aż po dzień dzisiejszy.