Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Królewska 19 Bible Online

Druga Księga Królewska 19 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Królewska 19

¹Gdy to usłyszał król Ezechiasz, rozdarł swoje szaty, oblekł się w wór i wszedł do domu PANA.

²Posłał zarządzającego domem, Eliakima, i pisarza Szebnę oraz najważniejszych kapłanów ubranych w wory do proroka Izajasza, syna Amosa,

³by mu powiedzieli: Tak powiedział Ezechiasz: Ten dzień jest dniem utrapienia, kary i upokorzenia, bo dojrzały dzieci do przyjścia na świat, a nie ma siły, aby je urodzić.

⁴Chyba że PAN, twój Bóg, usłyszy wszystkie słowa rab-szaka, którego posłał król asyryjski, jego pan, aby znieważał Boga żywego, i ukarze go za słowa, które usłyszał PAN, twój Bóg. Zanieś więc modlitwę za resztę, która pozostała.

⁵Przyszli więc słudzy króla Ezechiasza do Izajasza.

⁶Izajasz zaś im oznajmił: Tak powiedzcie waszemu panu: Tak mówi PAN: Nie obawiaj się słów, które usłyszałeś, a którymi znieważali Mnie słudzy króla asyryjskiego.

⁷Oto Ja natchnę go duchem, że gdy usłyszy wiadomość, powróci do swego kraju, i sprawię, że w swoim kraju padnie od miecza.

⁸Kiedy rab-szak powrócił, znalazł króla asyryjskiego walczącego przeciwko Libnie, słyszał bowiem, że wycofał się spod Lakisz.

⁹Sennacheryb zaś otrzymał taką wiadomość o królu Kusz, Tirhace: Oto wyruszył, by z tobą walczyć. Wysłał więc ponownie posłów do Ezechiasza ze słowami:

¹⁰Tak powiedzcie Ezechiaszowi, królowi Judy: Niechaj nie zwodzi cię twój Bóg, któremu ufasz, mówiąc: Jerozolima nie zostanie wydana w ręce króla asyryjskiego.

¹¹Słyszałeś przecież, co zrobili królowie asyryjscy ze wszystkimi krajami, skazując je na zagładę, a ty miałbyś zostać ocalony?

¹²Czy ocalili je bogowie narodów, które zniszczyli moi ojcowie: Gozan, Charan, Resef, synów Edenu, którzy mieszkali w Telassar?

¹³Gdzie jest król Chamatu, król Arpadu i król miasta Sefarwaim, Heny i Iwwy?

¹⁴Ezechiasz wziął list z rąk posłów, przeczytał go, poszedł do domu PANA i rozwinął go przed PANEM.

¹⁵Potem Ezechiasz tak pomodlił się przed PANEM: PANIE, Boże Izraela, który zasiadasz na cherubach. Tylko Ty jesteś Bogiem wszystkich królestw ziemi. Ty uczyniłeś niebo i ziemię.

¹⁶PANIE, nadstaw ucha i wysłuchaj, PANIE, otwórz oczy i zobacz. Usłysz słowa Sennacheryba, które przesłał, aby znieważać Boga żywego.

¹⁷To prawda, PANIE, że królowie asyryjscy wyniszczyli narody i ich ziemie.

¹⁸Powrzucali ich bogów do ognia, gdyż nie byli bogami, tylko dziełem rąk ludzkich, drewnem i kamieniem, dlatego ich zniszczyli.

¹⁹Teraz więc, PANIE, Boże nasz, wybaw nas, proszę, z jego ręki! Niech poznają wszystkie królestwa ziemi, że tylko Ty, PANIE, jesteś Bogiem.

²⁰Wtedy Izajasz, syn Amosa, posłał do Ezechiasza taką wiadomość: Tak mówi PAN, Bóg Izraela: Usłyszałem, jak modliłeś się do Mnie w sprawie Sennacheryba, króla Asyrii.

²¹To jest słowo, które PAN o nim wypowiedział: Gardzi tobą, szydzi z ciebie dziewica, Córa Syjonu. Kpi z ciebie Córa Jerozolimska.

²²Kogo wyśmiewałeś i znieważałeś? Przeciwko komu podnosiłeś głos i wznosiłeś wysoko oczy? Przeciw Świętemu Izraela!

²³Przez swoich posłańców urągałeś Panu i mówiłeś: Z mnóstwem moich rydwanów dotarłem na wysokie góry, do krańców Libanu. Wyciąłem jego najwyższe cedry i najwspanialsze cyprysy. Wszedłem w jego ostatnie schronienie, w jego leśną gęstwinę.

²⁴Kopałem studnię i piłem obce wody. Wysuszyłem stopami wszystkie kanały Egiptu.

²⁵Czy nie słyszałeś? Ja już dawno to uczyniłem. Od pradawnych czasów to przygotowałem, teraz wprowadzam to w czyn, abyś zamienił w ruiny miasta warowne.

²⁶Ich bezsilni mieszkańcy przestraszyli się i okryli wstydem. Stali się jak polne chwasty, jak zielona roślinność, jak trawa na dachach, spalona zanim się wykłosi.

²⁷Wiem, kiedy siadasz, kiedy wychodzisz i przychodzisz, i kiedy złościsz się na Mnie.

²⁸Ponieważ złościsz się na Mnie i twoja pycha doszła do Moich uszu, więc włożę ci w nozdrza Moje kółko, a w usta wędzidło i zawrócę cię na drogę, którą przyszedłeś.

²⁹Niech to będzie dla ciebie znakiem: W tym roku będziecie jeść zboże pozostałe po zbiorach, w następnym roku – zboże dziko wyrosłe, a w trzecim roku siejcie, zbierajcie, sadźcie winnice i jedzcie ich owoce.

³⁰Poza tym reszta ocalona z domu Judy zapuści głęboko korzeń i wyda w górze owoc.

³¹Bo z Jerozolimy wyjdzie Reszta, a Ocaleni z góry Syjon. Dokona tego żarliwość PANA Zastępów.

³²Dlatego tak mówi PAN o królu asyryjskim: Nie wejdzie on do tego miasta, nie wypuści tam strzały ani nie wystąpi przeciwko niemu z tarczą. Nie usypie też przeciwko niemu wału.

³³Zawróci drogą, którą przyszedł, i nie wejdzie do tego miasta – wyrocznia PANA.

³⁴Osłonię to miasto, aby je ocalić ze względu na Mnie i ze względu na Mojego sługę, Dawida.

³⁵Tej samej nocy anioł PANA wyszedł i poraził sto osiemdziesiąt pięć tysięcy ludzi w obozie asyryjskim, a gdy inni wstali rano, ujrzeli ich martwe ciała.

³⁶Wówczas Sennacheryb, król asyryjski, zwinął obóz, zawrócił i pozostał w Niniwie.

³⁷Gdy po jakimś czasie oddawał pokłon w domu swego boga, Nisroka, jego synowie, Adramelek i Sareser, zabili go mieczem, a sami uciekli do kraju Ararat. Po nim zaś królem został jego syn Asarhaddon.