Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Kronik 20 Bible Online

Druga Księga Kronik 20 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Kronik 20

¹Następnie Moabici i Ammonici wraz z niektórymi Meunitami wyruszyli przeciwko Jehoszafatowi na wojnę.

²Gdy oni przyszli i donieśli Jehoszafatowi: Idzie przeciw tobie wielki tłum z drugiej strony morza, z Aramu, i oto są już w Chaseson-Tamar, to jest w En-Gedi;

³wtedy Jehoszafat przeraził się. Zwrócił się, aby szukać PANA i ogłosił post w całej ziemi Judy.

⁴Zebrali się Judejczycy, aby szukać PANA. Przybyli także z miast Judy, aby błagać PANA.

⁵Jehoszafat stanął pośród zgromadzenia Judy i Jerozolimy, w domu PANA, naprzeciw nowego dziedzińca,

⁶i powiedział: PANIE, Boże naszych ojców, czy to nie Ty jesteś Bogiem w niebiosach? I nie Ty rządzisz wszystkimi królestwami ludów? A w Twej ręce moc i potęga, i nie ma nikogo, kto by się Tobie oparł.

⁷Czyż to nie Ty, Boże nasz, usunąłeś mieszkańców tej ziemi sprzed oblicza Twego ludu, Izraela, i dałeś ją potomstwu Abrahama, który Cię pokochał na wieki?

⁸Zamieszkali w niej i wybudowali w niej dla Ciebie świątynię, dla Twego imienia, mówiąc:

⁹Jeśli przyjdzie na nas zło, miecz, sąd albo zaraza lub głód, to staniemy przed tym domem i przed Tobą, ponieważ Twe imię jest w tym domu. Będziemy wołać do Ciebie w naszym nieszczęściu, a Ty usłyszysz nas i wybawisz.

¹⁰A teraz Ammonici i Moabici oraz mieszkańcy góry Seir – do których nie dałeś wejść Izraelowi, gdy przyszedł z ziemi egipskiej i ominął ich i nie zniszczył –

¹¹teraz oni odpłacają się nam, wkraczając, aby nas wypędzić z Twojej posiadłości, którą oddałeś nam w dziedzictwo.

¹²Boże nasz, czy ich nie osądzisz? Nie ma w nas bowiem mocy w obliczu tak licznego tłumu, który idzie przeciwko nam. A my nie wiemy, co robić, lecz nasze oczy są zwrócone ku Tobie.

¹³Wszyscy Judejczycy zaś stali przed obliczem PANA, nawet ich małe dzieci, ich żony i ich synowie.

¹⁴A na Jachazjela, syna Zachariasza, syna Benajasza, syna Jejela, syna Mattaniasza, lewitę z potomków Asafa, zstąpił duch PANA pośrodku zgromadzenia.

¹⁵I powiedział: Słuchajcie, wszyscy Judejczycy, mieszkańcy Jerozolimy i ty, królu Jozafacie: Tak mówi do was PAN: Nie bójcie się i nie przerażajcie w obliczu tego licznego tłumu, ponieważ nie wasza to walka, lecz Boga.

¹⁶Zstąpcie jutro przeciwko nim. Oto oni będą się wspinać stokiem Sis. I znajdziecie ich na końcu doliny, przed pustynią Jeruel.

¹⁷Nie wasza to walka. Zajmijcie miejsce, stójcie i patrzcie na wybawienie, którego dokona PAN. Judo i Jerozolimo, nie bójcie się i nie przerażajcie! Wyjdźcie jutro na spotkanie z nimi, a PAN będzie z wami.

¹⁸Jehoszafat skłonił głowę do ziemi, a wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jerozolimy padli przed obliczem PANA, aby oddać PANU pokłon.

¹⁹A lewici spośród potomków Kehatytów i z potomków Koracha, powstali, by potężnym i doniosłym głosem chwalić PANA, Boga Izraela.

²⁰Rano wstali i wyszli na pustynię Tekoa. A gdy wychodzili, Jehoszafat zatrzymał się i powiedział: Słuchajcie mnie, Judejczycy i mieszkańcy Jerozolimy, zaufajcie PANU, waszemu Bogu, a zostaniecie umocnieni. Zaufajcie Jego prorokom, a wam się powiedzie.

²¹Radził się ludu i ustanowił śpiewaków dla PANA, którzy, występując przed wojskiem, chwalili święty majestat: Wysławiajcie PANA, bo Jego łaska trwa na wieki.

²²W czasie, gdy zaczęli śpiewać i chwalić, PAN urządził zasadzkę na Ammonitów, Moabitów i mieszkańców góry Seir, którzy wystąpili przeciwko Judzie. I zostali pobici.

²³Ammonici i Moabici powstali przeciwko mieszkańcom góry Seir, aby ich zniszczyć i wytracić. Gdy skończyli z mieszkańcami Seiru, to wzajemnie się pozabijali.

²⁴A Judejczycy przyszli do wieży strażniczej na pustyni i spojrzeli: a oto na ziemi leżało mnóstwo trupów i nie było ucieczki.

²⁵Jehoszafat przybył ze swoim ludem, aby zgarnąć łupy. I znaleźli wśród nich wiele dóbr, szaty, cenne naczynia, i wzięli tyle, że nie mogli unieść. Przez trzy dni zbierali łupy, ponieważ było tego tak wiele.

²⁶W czwartym dniu zgromadzili się w Dolinie Beraka, ponieważ tam błogosławili PANA. Dlatego to miejsce jest nazywane Doliną Beraka aż do dziś.

²⁷Potem wszyscy mieszkańcy Judy i Jerozolimy, a na ich czele Jehoszafat, powrócili, aby udać się do Jerozolimy w radości, ponieważ PAN sprawił im radość zwycięstwem nad wrogami.

²⁸Weszli do Jerozolimy, do domu Pana, z harfami, lirami i trąbami.

²⁹I strach przed Bogiem padł na wszystkie królestwa ziemskie, gdy usłyszano, że PAN walczył z wrogami Izraela.

³⁰Królestwo Jehoszafata doznawało spokoju, a jego Bóg dał mu odpocząć od wszystkich wrogów.

³¹Jehoszafat królował nad Judą. Miał trzydzieści pięć lat, gdy został królem, i królował w Jerozolimie dwadzieścia pięć lat. A jego matka, córka Szilchiego, miała na imię Azuba.

³²Kroczył drogą swego ojca, Asy, i nie odstąpił od niej, czyniąc to, co słuszne w oczach PANA.

³³Nie usunięto jednak wyżyn, a lud nie miał jeszcze utwierdzonego w sercu Boga swych ojców.

³⁴Pozostałe dzieje Jehoszafata od początku do końca, są oto opisane w dziejach Jehu, syna Channaniego, i włączone do Księgi Królów Izraela.

³⁵Potem Jehoszafat, król Judy, sprzymierzył się z Achazjaszem, królem Izraela, który postępował bezbożnie.

³⁶Sprzymierzył się z nim, aby budować okręty i pływać do Tarszisz. Budowali okręty w Esjon-Geber.

³⁷Eliezer zaś, syn Dodawiasza z Mareszy, prorokował przeciwko Jehoszafatowi: Ponieważ sprzymierzyłeś się z Achazjaszem, PAN zniszczy twoje dzieło. I rozbiły się okręty i nie zdołały dopłynąć do Tarszisz.