Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Druga Księga Kronik 32 Bible Online

Druga Księga Kronik 32 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Druga Księga Kronik 32

¹Po tych wydarzeniach i po okazaniu przez Ezechiasza takiej wierności, przybył Sennacheryb, król Asyrii, i najechał Judę. Oblegał warowne miasta i zamierzał je dla siebie zagarnąć.

²Gdy Ezechiasz zobaczył, że przybył Sennacheryb z zamiarem zaatakowania Jerozolimy,

³postanowił ze swymi książętami i wojownikami zasypać źródła wody, które były na zewnątrz miasta, a oni mu pomogli.

⁴Zebrało się wielu ludzi, zasypali wszystkie źródła oraz potok płynący pośrodku ziemi i powiedzieli: Dlaczego królowie Asyrii mieliby przyjść i znaleźć dużo wody?

⁵Król wzmocnił się i odbudował wszystkie uszkodzone mury, wzniósł na nich wieże i drugi mur zewnętrzny, wzmocnił Millo Miasta Dawida i przygotował wielką liczbę broni i tarcz.

⁶Ustanowił dowódców wojskowych nad ludem i zgromadził ich przy sobie na dziedzińcu bramy miejskiej i przemówił do ich serc:

⁷Bądźcie mocni i dzielni, nie bójcie się i nie bądźcie przerażeni zamiarami króla Asyrii i zamiarami całego tłumu, który jest z nim, ponieważ moc z nami jest większa niż z nim.

⁸Z nim jest siła fizyczna, a z nami PAN, nasz Bóg, aby nam pomagać i walczyć w naszej wojnie. I po słowach Ezechiasza, króla Judy, lud nabrał odwagi.

⁹Potem Sennacheryb, król Asyrii, który był wówczas w Lakisz, a z nim całe jego wojsko, posłał swoje sługi do Jerozolimy, do Ezechiasza, króla Judy, i do wszystkich Judejczyków, którzy byli w Jerozolimie, z wiadomością:

¹⁰Tak mówi Sennacheryb, król Asyrii: Na czym opieracie swoją ufność, że pozostajecie w Jerozolimie podczas oblężenia?

¹¹Czyż Ezechiasz nie zwodzi was, aby wydać was na śmierć z głodu i pragnienia, mówiąc: PAN, nasz Bóg, wybawi nas z ręki króla Asyrii?

¹²Czy to nie sam Ezechiasz usunął Jego wyżyny i ołtarze, i powiedział do Judy i Jerozolimy: Przed jednym ołtarzem będziecie się kłaniali i na nim będziecie składać ofiary kadzielne?

¹³Czy nie wiecie, co uczyniłem ja i moi ojcowie wszystkim ludom tych ziem? Czy rzeczywiście bogowie narodów tych ziem byli zdolni wyzwolić ich ziemie z mojej ręki?

¹⁴Który ze wszystkich bogów tych narodów, które zniszczyli moi ojcowie, mógł wybawić swój lud z mojej ręki? Jakże więc mógłby wasz Bóg wybawić was z mojej ręki?

¹⁵A teraz niech was Ezechiasz nie oszukuje i niech was nie zwodzi w ten sposób. Nie wierzcie mu, ponieważ żaden bóg żadnego narodu czy królestwa nie jest w stanie wybawić swego ludu z mojej ręki i z ręki moich ojców. Tym bardziej wasz Bóg nie wybawi was z mojej ręki.

¹⁶I jego słudzy mówili jeszcze więcej przeciwko PANU, Bogu, i przeciwko Ezechiaszowi, Jego słudze.

¹⁷Sennacheryb napisał listy, by znieważyć PANA, Boga Izraela, mówiąc przeciwko Niemu: Jak bogowie narodów tych ziem nie wybawili swych ludów z mojej ręki, tak też Bóg Ezechiasza nie wybawi swego ludu z mojej ręki.

¹⁸A jego słudzy wykrzykiwali donośnie po judzku do ludu Jerozolimy, który był na murach, aby ich wystraszyć i przerazić, i zdobyć miasto.

¹⁹Mówili o Bogu Jerozolimy jak o bogach ludów tej ziemi, o dziele ludzkich rąk.

²⁰W tej sytuacji król Ezechiasz oraz prorok Izajasz, syn Amosa, modlili się i wołali do niebios.

²¹I PAN posłał anioła i wytracił wszystkich dzielnych wojowników, księcia i dowódcę w obozie króla Asyrii. Sennacheryb powrócił okryty wstydem do swego kraju. A gdy wchodził do domu swego boga, jego rodzeni synowie zabili go mieczem.

²²PAN ocalił Ezechiasza i mieszkańców Jerozolimy przed Sennacherybem, królem Asyrii, i przed każdym innym. I obdarzył ich zewsząd pokojem.

²³Wielu przyniosło do Jerozolimy ofiary dla PANA i wyborne dary dla Ezechiasza, króla Judy, który odtąd był wysoko ceniony przez wszystkie narody.

²⁴W tych dniach Ezechiasz śmiertelnie zachorował i modlił się do PANA, który przemówił do niego i dał mu znak.

²⁵Lecz Ezechiasz Mu się nie odwdzięczył, ponieważ jego serce było przepełnione pychą. Dlatego wybuchł gniew przeciwko niemu i przeciwko Judzie i Jerozolimie.

²⁶Wtedy ukorzył się Ezechiasz za pychę swego serca, zarówno on jak i mieszkańcy Jerozolimy, i nie spadł na nich gniew PANA za dni Ezechiasza.

²⁷A Ezechiasz cieszył się bogactwem i bardzo wielką sławą. Zbudował sobie skarbce na srebro i złoto, drogie kamienie, balsamy, tarcze i wszelkie cenne przedmioty

²⁸i składy na zboże, moszcz i świeżą oliwę, obory dla bydła i zagrody dla trzód.

²⁹Zbudował dla siebie miasta i miał wiele owiec i wołów, ponieważ Bóg dał mu ogromny majątek.

³⁰To on, Ezechiasz, zatrzymał górny odpływ wód Gichonu i skierował je w dół ku zachodniej stronie Miasta Dawida. Ezechiaszowi dobrze się powodziło we wszystkim, co robił.

³¹Gdy wysłani zostali do niego posłańcy książąt Babilonii, aby zapytać o cud, który dokonał się w tym kraju, Bóg go opuścił, aby go wypróbować i poznać wszystko, co było w jego sercu.

³²A pozostałe dzieje Ezechiasza, jego pobożność – są oto opisane w wizji Izajasza, syna Amosa, w Księdze Królów Judy i Izraela.

³³Ezechiasz spoczął przy swoich przodkach i pochowano go w górnych grobach potomków Dawida. A gdy umierał, wszyscy Judejczycy i mieszkańcy Jerozolimy oddali mu cześć. Królem po nim został jego syn Manasses.