Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Nehemiasza 2 Bible Online

Księga Nehemiasza 2 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Nehemiasza 2

¹W miesiącu Nisan, dwudziestego roku panowania króla Artakserksesa, stało przed nim wino. Wziąłem to wino i podałem królowi, nie okazując przed nim smutku.

²Król jednak zapytał mnie: Dlaczego jesteś smutny? Przecież nie jesteś chory. To nie to, lecz smutek przepełnia twe serce! Bardzo mnie to przeraziło.

³Powiedziałem więc królowi: Niech król żyje na wieki! Jakże nie mam być smutny, skoro miasto, gdzie są groby mych ojców, leży w gruzach, a jego bramy zostały strawione ogniem!

⁴Król mnie zapytał: O co chcesz prosić? Pomodliłem się wtedy do Boga niebios

⁵i odpowiedziałem królowi: Jeśli król uzna to za słuszne i jeśli twój sługa ma względy u ciebie, to wyślij mnie do Judei, do miasta, gdzie są groby mych ojców, abym je odbudował!

⁶Król, u którego boku zasiadała królowa, zapytał mnie: Jak długo potrwa twoja podróż? Kiedy wrócisz? Gdy podałem mu termin, król łaskawie zgodził się mnie wysłać.

⁷Powiedziałem też królowi: Jeśli król uzna to za słuszne, to niech zostaną wydane mi listy do namiestników za Rzeką, aby mi pozwolili przedostać się i dotrzeć do Judei.

⁸A także list do Asafa, zarządcy lasów królewskich, aby mi dostarczył drewna na budowę bram twierdzy przy świątyni, muru miejskiego i domu, do którego się wprowadzę. Król dał mi te listy, gdyż czuwała nade mną dobra ręka mego Boga.

⁹Przybyłem więc do namiestników za Rzeką i wręczyłem im listy królewskie. Ponadto król wysłał ze mną dowódców wojskowych i jazdę.

¹⁰Gdy to usłyszeli Sanballat Choronita oraz Tobiasz, ammonicki sługa, byli bardzo niezadowoleni, że przybywa człowiek, który ma się zatroszczyć o dobro Izraelitów.

¹¹Przybyłem do Jerozolimy i byłem tam przez trzy dni.

¹²Nocą zaś wyruszyłem z kilkoma ludźmi, nie wyjawiając nikomu, co mój Bóg nakazał mi uczynić dla Jerozolimy. Nie było też ze mną żadnego zwierzęcia, oprócz tego, na którym jechałem.

¹³Wyruszyłem więc nocą przez Bramę Doliny i udałem się obok Źródła Smoczego ku Bramie Śmietników. Badałem mury Jerozolimy, które miały wyłomy, a ich bramy były strawione ogniem.

¹⁴Dalej przejechałem do Bramy Źródlanej i do Sadzawki Królewskiej, ale nie było tam już miejsca, aby zwierzę, na którym jechałem, mogło się przecisnąć.

¹⁵Wspinałem się więc w nocy wąwozem i badałem mur. Następnie zawróciłem, przechodząc ponownie przez Bramę Doliny, i wróciłem.

¹⁶Nikt z władz nie wiedział, dokąd się udałem ani co robiłem. Nie wyjawiłem bowiem dotychczas niczego Żydom: ani kapłanom, ani możnym, ani władzom, ani nikomu z wykonujących prace.

¹⁷Dopiero teraz im powiedziałem: Sami widzicie nędzę, w jakiej się znajdujemy. Jerozolima jest spustoszona a jej bramy spalone ogniem. Chodźcie więc, odbudujmy mury Jerozolimy, abyśmy już nie byli pośmiewiskiem!

¹⁸Wyjawiłem im też, jak czuwała nade mną dobra ręka Boga, i to wszystko, co mi powiedział król. Oni zaś powiedzieli: Przystąpmy do odbudowy! I tak przyłożyli rękę do dobrej sprawy.

¹⁹Gdy zaś usłyszeli o tym Sanballat Choronita, Tobiasz – ammonicki sługa, oraz Geszem z Arabii, zaczęli z nas szydzić i mówili z drwiną: Co wy robicie? Buntujecie się przeciw królowi?

²⁰Odpowiedziałem im: Sam Bóg niebios nam poszczęści! My, Jego słudzy, przystąpimy do odbudowy. Wy natomiast nie macie udziału ani prawa, ani pamiątki w Jerozolimie!