Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Nehemiasza 9 Bible Online

Księga Nehemiasza 9 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Nehemiasza 9

¹W dwudziestym czwartym dniu tego samego miesiąca zgromadzili się Izraelici, odziani w wory, aby pościć i posypać ziemią głowy.

²Potomstwo Izraela oddzieliło się od wszystkich cudzoziemców. Stojąc, wyznawali swe grzechy oraz przestępstwa swych ojców.

³Stali więc na swoich miejscach, podczas gdy czytano z księgi Prawa PANA, ich Boga, przez czwartą część dnia; a przez kolejną czwartą część dnia wyznawali swe grzechy, oddając pokłon PANU, swemu Bogu.

⁴Na podwyższeniu lewitów stanęli: Jozue, Bani, Kadmiel, Szebaniasz, Bunni, Szerebiasz, Bani, Kenani – i głośno wołali do PANA, swego Boga.

⁵Potem lewici: Jozue, Kadmiel, Bani, Chaszabnejasz, Szerebiasz, Hodiasz, Szebaniasz i Petachiasz powiedzieli: Powstańcie, aby błogosławić PANA, swego Boga od wieków i na wieki! Niech będzie błogosławione Twoje chwalebne imię, które przewyższa wszelkie błogosławieństwo i pochwałę.

⁶Ty, o PANIE, jesteś jedyny! Ty uczyniłeś niebiosa, najwyższe niebiosa wraz z całym ich wojskiem; ziemię ze wszystkim, co się na niej znajduje, i morza ze wszystkim, co się w nich znajduje. Ty ożywiasz to wszystko, a wojsko niebios oddaje Ci pokłon.

⁷Ty jesteś PANEM, Bogiem, który wybrał Abrama; wyprowadziłeś go z Ur Chaldejskiego i nadałeś mu imię Abraham.

⁸Uznałeś, że jego serce jest Ci wierne, i zawarłeś z nim przymierze, aby dać jemu i jego potomstwu ziemię Kananejczyka, Chetyty, Amoryty, Peryzzyty, Jebusyty i Girgaszyty. I dotrzymałeś swoich obietnic, bo jesteś sprawiedliwy!

⁹Widziałeś ucisk naszych ojców w Egipcie, słyszałeś ich wołanie nad Morzem Sitowia.

¹⁰Dokonałeś znaków i cudów wobec faraona, wobec wszystkich jego sług i całego ludu jego ziemi. Wiedząc bowiem, jak zuchwale ich traktowali, okryłeś się chwałą, która trwa do dziś.

¹¹Morze rozdzieliłeś przed nimi, a oni przeszli środkiem morza jak po lądzie. Tych, którzy ich ścigali, wrzuciłeś w głębinę jak kamień w wody potężne.

¹²W słupie obłoku prowadziłeś ich we dnie, a nocą – w słupie ognia, aby rozjaśniać im drogę, po której mieli wędrować.

¹³Na górę Synaj zstąpiłeś, i przemawiałeś do nich z nieba. Dałeś im sprawiedliwe zasady, niezawodne prawa, dobre ustawy i przykazania.

¹⁴Ogłosiłeś im swój święty szabat, przykazania i ustawy. Nadałeś im Prawo za pośrednictwem Mojżesza, swego sługi.

¹⁵Dałeś im chleb z nieba, gdy byli głodni, wyprowadziłeś im wodę ze skały, gdy byli spragnieni. Powiedziałeś im, by przybyli i posiedli ziemię, którą przysiągłeś im dać.

¹⁶Lecz oni i nasi ojcowie postępowali zuchwale, byli ludźmi twardego karku, nie słuchali Twoich przykazań.

¹⁷Odmawiali Ci posłuszeństwa, nie pamiętali o Twoich cudach, któreś im uczynił. Byli ludźmi twardego karku, stawili opór, chcąc w buncie powrócić do swej niewoli. Lecz Ty jesteś Bogiem przebaczenia, łaskawym i miłosiernym, cierpliwym i pełnym dobroci, więc ich nie opuściłeś.

¹⁸Nawet wtedy, gdy sobie zrobili cielca odlanego z metalu i powiedzieli: Oto twój bóg, który cię wyprowadził z Egiptu. I dopuścili się wielkiego bluźnierstwa.

¹⁹Ty jednak, w swoim wielkim miłosierdziu, nie porzuciłeś ich na pustyni. Słup obłoku nie opuszczał ich we dnie, aby ich prowadzić drogą; a słup ognia w nocy, aby rozjaśniać im drogę, po której mieli wędrować.

²⁰Dałeś im swego dobrego ducha ku pouczeniu, nie zabrałeś im swojej manny, i dałeś im wodę, gdy byli spragnieni.

²¹Czterdzieści lat troszczyłeś się o nich na pustyni: nie odczuwali żadnego braku, ich ubrania się nie zużyły, a nogi im nie spuchły.

²²Dałeś im królestwa i narody, przydzieliłeś im ziemie graniczne. Objęli w posiadanie ziemię Sichona, króla Cheszbonu, oraz ziemię Oga, króla Baszanu.

²³Sprawiłeś, że ich synowie stali się liczni jak gwiazdy na niebie, wprowadziłeś ich do ziemi, o której powiedziałeś im ojcom, by weszli objąć ją w posiadanie.

²⁴Weszli więc synowie i posiedli tę ziemię, a Ty upokorzyłeś przed nimi mieszkańców tej ziemi – Kananejczyków, których wydałeś w ich ręce. Także ich królów i narody tej ziemi, aby postąpili z nimi według swej woli.

²⁵Zajęli warowne miasta i żyzną ziemię. Posiedli domy pełne wszelkiego bogactwa, wydrążone cysterny, winnice, gaje oliwne, obfitość drzew owocowych. Jedli do sytości, obrośli tłuszczem, rozkoszowali się dzięki Twej wielkiej dobroci.

²⁶A jednak byli wciąż niepokorni, zbuntowali się przeciw Tobie, odrzucili za siebie Twe Prawo. Zabijali Twoich proroków, którzy ich ostrzegali i nawracali do Ciebie; dopuścili się wielkiego bluźnierstwa.

²⁷Wydałeś więc ich w ręce ciemiężycieli, aby ich uciskali. W czasie ucisku wołali jednak do Ciebie, a Ty z nieba ich wysłuchałeś. W swym wielkim miłosierdziu dałeś im wybawców, aby ich wybawili z rąk ciemiężycieli.

²⁸Lecz w czasie wytchnienia znów powracali, do czynienia zła wobec Ciebie. Wtedy zostawiałeś ich w ręku nieprzyjaciół, by panowali nad nimi. I znowu wzywali Ciebie, a Ty z nieba ich wysłuchiwałeś i wielokrotnie ich ratowałeś w swoim miłosierdziu.

²⁹Upominałeś ich, aby ich nawrócić ku Twemu Prawu. Lecz oni w swej zuchwałości nie chcieli słuchać Twoich przykazań. Grzeszyli przeciwko Twym przepisom, których przestrzeganie jest dla człowieka życiodajne. Ze wzgardą odwracali się od Ciebie, byli ludźmi twardego karku i nieposłuszni.

³⁰Cierpliwie ich znosiłeś przez wiele lat i ostrzegałeś ich przez swego ducha za pośrednictwem swoich proroków. Skoro jednak nie chcieli słuchać, wydałeś ich w ręce ludów tej ziemi.

³¹Jednak w ogromie swego miłosierdzia nie wyniszczyłeś ich i nie opuściłeś, bo jesteś Bogiem łaskawym i miłosiernym.

³²Teraz więc, Boże nasz, Boże wielki, potężny i przerażający, z wiernością dotrzymujący przymierza, nie lekceważ całego tego ucisku, który nas spotkał: naszych królów i książąt, naszych kapłanów i proroków, naszych ojców i cały Twój naród, od czasów królów Asyrii aż do dzisiaj.

³³Ty jesteś sprawiedliwy we wszystkim, co nas spotkało, albowiem postąpiłeś słusznie, lecz to myśmy zawinili!

³⁴A nasi królowie i książęta, nasi kapłani i ojcowie, nie zachowali Twego Prawa, nie zważali na Twe przykazania i przestrogi, które im zostawiłeś.

³⁵Oni bowiem, gdy żyli w swoim królestwie, w wielkim dobrobycie, który im dałeś, w ziemi rozległej i żyznej, którą im przekazałeś, nie służyli Ci i nie porzucili swoich złych czynów.

³⁶Oto my jesteśmy dziś niewolnikami, na ziemi, którą dałeś naszym ojcom, aby się żywili jej owocami i dobrami; oto na tej ziemi jesteśmy niewolnikami!

³⁷Z jej obfitego plonu korzystają królowie, których postawiłeś nad nami za nasze grzechy! Oni władają nad naszymi ciałami i nad naszym bydłem według własnego upodobania, a my jesteśmy w wielkim ucisku!