Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Tobita 1 Bible Online

Księga Tobita 1 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Tobita 1

¹Księga dziejów Tobita, syna Tobiela, syna Ananiela, syna Aduela, syna Gabaela, syna Rafaela, syna Raguela z potomstwa Asjela z plemienia Neftalego,

²który za czasów króla asyryjskiego Salmanassara został uprowadzony do niewoli z Tisbe, miejscowości położonej na prawo od Kadesz-Neftali w Górnej Galilei, powyżej Chasor, za drogą na zachód, z lewej strony Fogor.

³Ja, Tobit, postępowałem drogami prawdy i sprawiedliwości przez wszystkie dni mego życia. Rozdawałem liczne jałmużny moim braciom i rodakom, którzy zostali ze mną uprowadzeni do kraju Asyryjczyków, do Niniwy.

⁴Gdy byłem jeszcze młodzieńcem w mojej ojczyźnie, w ziemi Izraela, wówczas całe plemię mego ojca Neftalego odłączyło się od domu mojego przodka Dawida i od Jeruzalem, miasta, wybranego spośród wszystkich plemion Izraela dla składania ofiar przez wszystkie plemiona izraelskie. W nim też została zbudowana i poświęcona świątynia jako mieszkanie Boga przez wszystkie pokolenia na wieki.

⁵Wszyscy moi bracia i dom mego przodka Neftalego składali ofiary cielcowi, którego sporządził Jeroboam, król Izraela, w Dan, na wszystkich wzgórzach Galilei.

⁶Ja zaś jako jedyny udawałem się często do Jerozolimy na święta, zgodnie z tym, co zostało napisane dla całego Izraela w wiecznym przykazaniu: Zabierając ze sobą pierwociny plonów i zwierząt oraz dziesięcinę z dobytku i z wełny z pierwszego strzyżenia, udawajcie się do Jerozolimy.

⁷Oddawałem to więc kapłanom, synom Aarona, na ołtarz. Synom zaś Lewiego, pełniącym służbę w Jeruzalem, oddawałem dziesięcinę ze zboża, wina, oliwy, owoców granatu, fig i pozostałych drzew owocowych. Natomiast drugą dziesięcinę sprzedawałem, a uzyskane pieniądze przynosiłem do Jeruzalem rokrocznie przez sześć lat.

⁸Trzecia dziesięcina była dla sierot, wdów i prozelitów, żyjących wśród synów Izraela. Przynosiłem ją i dawałem co trzy lata, i spożywaliśmy ją, zgodnie z dotyczącym jej nakazem, zawartym w Prawie Mojżeszowym oraz zgodnie z zaleceniami Debory, matki Ananiela, naszego ojca. Zostałem bowiem osierocony przez mego ojca, który zmarł.

⁹Gdy dorosłem, wziąłem za żonę Annę z naszego rodu. Ona urodziła mi syna, którego nazwałem imieniem Tobiasz.

¹⁰Kiedy uprowadzono mnie do Asyryjczyków i znalazłem się na wygnaniu, udałem się do Niniwy. Tam wszyscy moi bracia i rodacy żywili się pokarmem pogan.

¹¹Ja jednak wystrzegałem się jedzenia pogańskich pokarmów.

¹²Ponieważ z całej duszy pamiętałem o moim Bogu,

¹³Najwyższy zapewnił mi łaskę i życzliwość Salmanassara i zostałem jego nadwornym dostawcą.

¹⁴Jeździłem do Medii, dokonując tam dla niego zakupów aż do jego śmierci. Wtedy to zdeponowałem sakiewki z dziesięcioma talentami srebra u Gabaela, krewnego Gabriego, w Medii.

¹⁵Gdy umarł Salmanassar, królem został jego syn Sennacheryb. Wtedy drogi w Medii stały się niebezpieczne i nie mogłem już tam jeździć.

¹⁶Za dni Salmanassara rozdawałem liczne jałmużny dla braci z mojego rodu.

¹⁷Dzieliłem się chlebem z głodnymi, a odzieniem z nagimi. Kiedy zaś zobaczyłem rodaka zabitego i wyrzuconego poza mury Niniwy, to go grzebałem.

¹⁸Grzebałem także tych, których zabił Sennacheryb po swym pospiesznym odstąpieniu od Judei w dniach sądu, jakiego dokonał nad nim Król Nieba za jego bluźnierstwa. Zabił on bowiem w swym gniewie wielu synów Izraela. Ja zaś wykradałem ciała zabitych i je grzebałem. Sennacheryb ich szukał, lecz nie mógł znaleźć.

¹⁹Jednak ktoś z mieszkańców Niniwy doniósł królowi, że to ja ich grzebię i musiałem się ukryć. Gdy się dowiedziałem, że król wie o mnie i chce mnie zabić, przeląkłem się i uciekłem.

²⁰Wówczas skonfiskowano cały mój majątek i nie pozostało mi nic, czego by nie przekazano do królewskiego skarbca. Została mi tylko żona Anna i syn Tobiasz.

²¹Nie minęło czterdzieści dni, a król został zabity przez swoich dwóch synów, którzy zbiegli potem w góry Ararat . Królem został po nim jego syn Asarhaddon. On też ustanowił Achikara, syna mojego brata Anaela, skarbnikiem królestwa i powierzył mu całą administrację.

²²Wówczas Achikar wstawił się za mną i mogłem wrócić do Niniwy. Achikar bowiem był głównym podczaszym i stróżem pieczęci, administratorem i skarbnikiem za Sennacheryba, króla Asyryjczyków. Jego to ustanowił Asarhaddon ponownie, a był on moim bratankiem i krewnym.