Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Judyty 5 Bible Online

Księga Judyty 5 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Judyty 5

¹Doniesiono Holofernesowi, wodzowi wojsk asyryjskich, że Izraelici przygotowują się do wojny, że zamknęli górskie przejścia i otoczyli murami wszystkie szczyty wysokich gór, a w dolinach zastawili zasadzki.

²Wtedy on zapłonął wielkim gniewem i zgromadził wszystkich książąt Moabu, wodzów Ammonu oraz wszystkich satrapów wybrzeża.

³I powiedział do nich: Powiedzcie mi zatem, synowie Kanaanu, co za naród mieszka w tych górach? Jakie miasta on zajmuje i jak liczne ma wojska? Na czym polega ich siła i potęga? Jaki król stanął na czele ich wojska?

⁴Dlaczego ze wszystkich mieszkańców zachodu tylko oni mnie zlekceważyli i nie wyszli mi naprzeciw?

⁵Odpowiedział mu Achior, wódz wszystkich Ammonitów: Niech mój pan posłucha tego, co powie jego sługa. Oznajmię ci prawdę o tym ludzie, zamieszkującym pośród tych gór, nieopodal ciebie. Żadne kłamstwo nie wyjdzie z ust twego sługi.

⁶Ten lud to potomkowie Chaldejczyków.

⁷Pierwotnie byli oni przybyszami w Mezopotamii. Ponieważ nie chcieli iść za bogami swych ojców, którzy byli w ziemi chaldejskiej,

⁸więc porzucili drogi swoich przodków i zaczęli oddawać cześć Bogu nieba, Bogu, którego poznali. Gdy wypędzono ich sprzed oblicza bogów chaldejskich, uciekli do Mezopotamii i jako przybysze mieszkali tam przez długi czas.

⁹Ich Bóg kazał im opuścić miejsce dotychczasowego przebywania i udać się do ziemi Kanaan. Osiedlili się tam i stali się bardzo bogaci w złoto i srebro, a także w bardzo liczne trzody.

¹⁰Potem udali się do Egiptu, gdyż ziemię Kanaan ogarnął głód. Przebywali tam, dopóki znajdowali środki do życia. Stali się bardzo liczni i niezliczony był ich ród.

¹¹Lecz król Egiptu powstał przeciw nim, aby podstępnie ich dręczyć pracą przy wyrobie cegły; upokorzył ich i uczynił ich niewolnikami.

¹²Wtedy wołali do swego Boga, a On dotknął całą ziemię egipską nieuleczalnymi plagami, aż Egipcjanie wypędzili ich od siebie.

¹³Bóg osuszył przed nimi Morze Czerwone

¹⁴i poprowadził ich drogą w kierunku Synaju i Kadesz-Barnea. Oni zaś wypędzili wszystkich mieszkańców pustyni

¹⁵i zamieszkali w ziemi Amorytów. Wszystkich zaś mieszkańców Cheszbonu wytracili własnymi siłami. Potem przekroczyli Jordan i objęli w posiadanie wszystkie tereny górzyste.

¹⁶Wypędzili przed sobą Kananejczyków, Peryzzytów, Jebusytów i Sychemitów oraz wszystkich Girgaszytów. Mieszkali tam przez długi czas

¹⁷i – dopóki nie zgrzeszyli przeciw swemu Bogu – dobrze im się powodziło, ponieważ był z nimi Bóg, który nienawidzi nieprawości.

¹⁸Gdy jednak zeszli z drogi, jaką im wyznaczył, bardzo wielu z nich zginęło w licznych wojnach, zostali wzięci do niewoli do obcej ziemi. Świątynię ich Boga zrównano z ziemią, a ich miasta zdobyli wrogowie.

¹⁹A teraz, nawróciwszy się do swego Boga, powrócili z diaspory, gdzie byli rozproszeni, i odzyskali Jeruzalem, i tam jest ich sanktuarium. Zajęli także tereny górzyste, gdyż te były zupełnie opustoszałe.

²⁰Teraz zaś, władco i panie, jeśli jest jakaś wina w tym ludzie, jeśli grzeszą przeciw swemu Bogu, to przekonajmy się, czy rzeczywiście jest w nich ta przyczyna upadku. Potem wkroczymy i będziemy z nimi walczyć.

²¹Jeśli jednak nie ma nieprawości w ich narodzie, to niech mój pan odstąpi od nich, aby przypadkiem ich Pan i Bóg nie stanął w ich obronie, my zaś stalibyśmy się pośmiewiskiem dla całej ziemi.

²²Gdy Achior zakończył tę mowę, cały lud, który stał dokoła namiotu, zaszemrał. Dostojnicy Holofernesa oraz wszyscy mieszkańcy wybrzeża i Moabu powiedzieli, że należy go poćwiartować.

²³− My przecież nie będziemy się bali synów Izraela! Oto bowiem ten lud nie ma ani siły, ani mocy, aby stanąć do poważnej bitwy!

²⁴Dlatego więc wkroczmy, a oni zostaną wydani na pastwę twego wojska, o władco Holofernesie!