Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Wyjścia 16 Bible Online

Księga Wyjścia 16 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Wyjścia 16

¹Potem wyruszyli z Elim i piętnastego dnia drugiego miesiąca od wyjścia z ziemi egipskiej całe zgromadzenie Izraelitów przybyło na pustynię Sin, która leży między Elim a Synajem.

²A całe zgromadzenie Izraelitów szemrało na pustyni przeciw Mojżeszowi i Aaronowi.

³Mówili do nich Izraelici: Szkoda, że nie pomarliśmy z ręki PANA w ziemi egipskiej, gdy zasiadaliśmy przed garnkami mięsa i jedliśmy chleb do syta! Wyprowadziliście nas na tę pustynię, aby to zgromadzenie pomarło z głodu.

⁴PAN oznajmił więc Mojżeszowi: Spuszczę wam chleb z nieba jak deszcz. Lud wyjdzie i codziennie będzie zbierał dzienną porcję, chcę go bowiem wypróbować, czy będzie postępował według Mojego prawa, czy też nie.

⁵Szóstego zaś dnia, gdy przygotują, co przynieśli, będzie tego dwa razy więcej niż tego, co zbierają każdego dnia.

⁶Wtedy Mojżesz i Aaron zwrócili się do wszystkich Izraelitów: Wieczorem poznacie, że to PAN wyprowadził was z ziemi egipskiej.

⁷A rano zobaczycie chwałę PANA, usłyszał On bowiem wasze szemranie przeciw PANU. A czym my jesteśmy, że szemrzecie przeciwko nam?

⁸Mojżesz mówił: Wieczorem PAN da wam mięso do jedzenia, a rano chleb, abyście się nasycili, ponieważ PAN usłyszał wasze szemranie przeciwko Niemu. A czym my jesteśmy? Nie przeciwko nam jest to szemranie, lecz przeciwko PANU!

⁹I Mojżesz zwrócił się do Aarona: Powiedz całemu zgromadzeniu Izraela: Zbliżcie się do PANA, bo usłyszał wasze szemranie.

¹⁰A gdy Aaron mówił do całego zgromadzenia Izraelitów, odwrócili się ku pustyni, a wtedy chwała PANA ukazała się w obłoku.

¹¹PAN powiedział do Mojżesza:

¹²Słyszałem szemranie Izraelitów. Oznajmij im: Pomiędzy wieczorami będziecie jedli mięso, a rano nasycicie się chlebem i poznacie, że Ja, PAN, jestem waszym Bogiem.

¹³Rzeczywiście wieczorem przyleciały przepiórki i pokryły obóz, a rano warstwa rosy leżała na pustyni dookoła obozu.

¹⁴Gdy warstwa rosy uniosła się, na powierzchni pustyni leżało coś drobnego, ziarnistego jak szron na ziemi.

¹⁵A gdy Izraelici to zobaczyli, pytali jeden drugiego: Co to? – ponieważ nie wiedzieli, co to jest. Wówczas Mojżesz im wytłumaczył: To jest chleb, który PAN dał wam do jedzenia.

¹⁶To zaś PAN wam nakazał: Zbierajcie z tego, każdy tyle, ile potrzebuje, omer na głowę, zgodnie z liczbą osób w namiocie.

¹⁷I Izraelici tak zrobili: jedni zbierali więcej, drudzy mniej.

¹⁸Kiedy mierzyli na omery, ten, kto zebrał więcej, nie miał w nadmiarze, a temu, kto miał mniej, nie zabrakło. Każdy zebrał według swoich potrzeb.

¹⁹Wtedy Mojżesz powiedział do nich: Niech nikt z tego co pozostało, nie zostawia nic do rana.

²⁰Ale niektórzy nie usłuchali Mojżesza i to, co pozostało, przetrzymali do rana. Wówczas to pokryło się robactwem i cuchnęło. I Mojżesz rozgniewał się na nich.

²¹Zbierali codziennie rano, każdy według swych potrzeb. A gdy słońce przygrzewało, wtedy reszta topniała.

²²Szóstego zaś dnia zbierali chleb podwójnie, po dwa omery na każdego. Wszyscy przełożeni zgromadzenia przyszli więc i donieśli o tym Mojżeszowi.

²³A on im oznajmił: Tak powiedział PAN: Nadchodzący dzień jest dniem odpoczynku, świętym szabatem PANA. Upieczcie, co macie upiec, i ugotujcie, co macie ugotować. A wszystko, czego macie w nadmiarze, przechowajcie do rana.

²⁴Pozostawili więc to do rana, tak jak nakazał Mojżesz, i nie psuło się ani nie było w tym robactwa.

²⁵Mojżesz powiedział: Zjedzcie to dziś, ponieważ dzisiaj jest szabat, dzień dla PANA. Dziś nie znajdziecie tego na polu.

²⁶Będziecie zbierać przez sześć dni, ale siódmego dnia jest szabat, więc w tym dniu tego nie będzie.

²⁷Ale siódmego dnia niektórzy z ludu wyszli, aby zbierać, jednak nic nie znaleźli.

²⁸PAN powiedział do Mojżesza: Jak długo jeszcze nie będziecie chcieli przestrzegać Moich przykazań i praw?

²⁹Patrzcie! Przecież PAN ustanowił wam szabat, dlatego On daje wam w szóstym dniu chleb na dwa dni. Niech każdy zostanie na swoim miejscu i siódmego dnia niech nikt nie opuszcza swego miejsca zamieszkania.

³⁰Lud więc odpoczywał siódmego dnia.

³¹Dom Izraela nazwał ten pokarm manną, a ona była biała jak ziarno kolendry i smakowała jak ciasto z miodem.

³²Mojżesz powiedział: Tak nakazał PAN: Napełnijcie nią omer i przechowajcie dla przyszłych pokoleń, aby zobaczyły chleb, którym karmiłem was na pustyni po wyprowadzeniu z ziemi egipskiej.

³³Następnie Mojżesz powiedział do Aarona: Weź jeden dzban, napełnij go omerem manny, postaw go przed PANEM, aby został przechowany dla przyszłych pokoleń.

³⁴Zatem, tak jak PAN nakazał Mojżeszowi, Aaron postawił to przed Świadectwem na przechowanie.

³⁵Izraelici zaś jedli mannę przez czterdzieści lat, aż przyszli do zamieszkałej ziemi. Jedli mannę aż do przybycia do granicy ziemi Kanaan.

³⁶Omer jest dziesiątą częścią efy.