Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Ijoba 30 Bible Online

Księga Ijoba 30 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Ijoba 30

¹Teraz wyśmiewają mnie młodsi ode mnie wiekiem, których ojcowie nie byliby godni leżeć z psami mojej trzody.

²Po co mi siła ich rąk, skoro pełnia mocy ich opuściła?

³Wyczerpani niedostatkiem i głodem, szukali pokarmu na pustyni, na ziemi od dawna jałowej.

⁴Zrywali chwasty i liście krzewu, jedli korzenie jałowca.

⁵Wypędzano ich spośród ludzi, wołano za nimi jak za złodziejem.

⁶Mieszkają w pustych dolinach potoków, w podziemnych rozpadlinach i skałach.

⁷Nawołują się wśród krzaków i gromadzą się pod cierniami.

⁸Synowie głupoty, ludzie bez imienia, biczem wygnani ze swej ziemi.

⁹A teraz śpiewają o mnie piosenki, stałem się dla nich pośmiewiskiem.

¹⁰Brzydzą się mną i stronią ode mnie, i nie wstydzą się pluć przede mną.

¹¹Bóg rozluźnił moją cięciwę i mnie upokorzył, a oni znęcają się nade mną.

¹²Po mej prawicy stanęła zgraja, usiłują zwalić mnie z nóg i zepchnąć na drogi zguby.

¹³Zniszczyli moje ścieżki, szukają mego upadku, a nikt mi nie pomaga.

¹⁴Wdzierają się jak przez wyłom w murze, jak nawałnica nacierają.

¹⁵Ogarnęło mnie nagłe przerażenie, jak wiatr uleciała moja godność i jak chmura przeminęło moje szczęście.

¹⁶A teraz gaśnie moje życie i zawładnęły mną dni pełne boleści,

¹⁷która nawet nocą przenika moje kości, by nie ustały moje zgryzoty.

¹⁸Bóg sponiewierał moją szatę, uciska mnie jak kołnierz.

¹⁹Wrzucił mnie w błoto i stałem się jak proch i popiół.

²⁰Wołam do Ciebie, ale mi nie odpowiadasz, stoję przed Tobą, ale na mnie nie zważasz.

²¹Jesteś dla mnie okrutny, mocną ręką mnie prześladujesz.

²²Porywasz mnie na wietrze jak na rydwanie, przerażasz mnie grzmotami burzy.

²³Wiem, że prowadzisz mnie ku śmierci, w miejsce przeznaczone dla wszystkich żyjących.

²⁴Czy upadający nie wyciąga ręki a w swym nieszczęściu nie woła o pomoc?

²⁵Czy nie płakałem nad życiem utrapionego, czy moja dusza nie bolała nad ubogim?

²⁶Spodziewałem się dobra, a przyszło zło, czekałem na światło, a nastała ciemność.

²⁷Moje wnętrze nieustannie się burzy, czekają mnie dni utrapienia.

²⁸Chodzę spalony, lecz nie słońcem, na zgromadzeniu wstaję i wzywam pomocy.

²⁹Stałem się bratem szakali i towarzyszem strusi.

³⁰Skóra moja sczerniała, a moje kości spalone od żaru.

³¹Tak moja harfa zabrzmiała pieśnią żałobną, a mój flet głosem płaczących.