Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Ijoba 31 Bible Online

Księga Ijoba 31 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Ijoba 31

¹Zawarłem przymierze z moimi oczami, że nie będę wpatrywał się w dziewicę.

²Bo jaki miałbym udział u Boga w górze i jakie dziedzictwo u Wszechmocnego na wysokościach?

³Czy złoczyńców nie czeka zguba, a tych, którzy czynią nieprawość, klęska?

⁴Czy On nie widzi moich dróg i nie liczy wszystkich moich kroków?

⁵Czy chodziłem w zakłamaniu, a nogi niosły mnie ku obłudzie?

⁶Niech mnie Bóg położy na wadze sprawiedliwej i niech pozna moją niewinność.

⁷Jeśli moje nogi zboczyły z drogi, serce poszło za moimi oczami, a do rąk przylgnęła nieczystość,

⁸to niech inny spożyje, co ja posieję, i niech wyrwą z korzeniami moje latorośle.

⁹Jeśli moje serce uwiodła kobieta i czaiłem się u drzwi mego sąsiada,

¹⁰to niech moja żona miele dla innego i niech inni nad nią się pochylają.

¹¹Jest to bowiem czyn niecny, wykroczenie podlegające sędziom.

¹²Bo jest to ogień, który doszczętnie pożera, i mógłby strawić wszystko, co zebrałem.

¹³Jeślibym lekceważył prawa sługi lub służebnicy mojej, gdy spór ze mną wiedli,

¹⁴to co bym uczynił, gdyby Bóg powstał, i co bym powiedział, gdyby spytał?

¹⁵Czy Ten, który mnie uczynił we wnętrzu matki, nie uczynił także mojego sługi, czy On sam nie ukształtował nas przed narodzeniem?

¹⁶Czy odmawiałem prośbie ubogich i pozwoliłem słabnąć oczom wdowy?

¹⁷Czy sam jadłem swoją kromkę i nie podzieliłem się z sierotą?

¹⁸Od mojej młodości chowałem go jak ojciec i od urodzenia wspomagałem wdowę.

¹⁹Jeśli widziałem ginącego z braku ubrania, ubogiego bez okrycia,

²⁰to czy nie błogosławiły mi jego biodra, gdy ogrzewał się wełną moich owiec?

²¹Jeśli podniosłem rękę na sierotę, bo widziałem w bramie poparcie dla siebie,

²²to niech moje barki odpadną od karku i niech moje ramię wyłamią ze stawu.

²³Bałbym się bowiem kary Boga i nie mógłbym znieść Jego majestatu.

²⁴Czy w złocie pokładałem nadzieję i uważałem ją za moje zabezpieczenie?

²⁵Czy radowałem się, że mam wielkie bogactwo i że moja ręka tak wiele zdobyła?

²⁶Czy patrzyłem na słońce, gdy jaśniało, i na księżyc, gdy wschodził w swej okazałości,

²⁷tak aby moje serce potajemnie uległo i posyłałbym ręką pocałunki?

²⁸To także byłoby grzechem godnym sądu, zaparciem się Boga na wysokości.

²⁹Czy cieszyłem się z upadku mego wroga i radowałem się, gdy spotkało go nieszczęście?

³⁰Nie pozwalałem grzeszyć moim ustom, nie rzucałem przekleństwa na jego życie.

³¹Czy nie mówili mieszkańcy mojego namiotu: Kto się nie najadł mięsem u niego?

³²Przybysz nigdy nie nocował na dworze, moje drzwi otwierałem podróżnemu.

³³Czy ukrywałem moje grzechy jak Adam, głęboko chowając moją winę?

³⁴Czy lękając się wielkiego tłumu, bojąc się wzgardy poszczególnych rodzin, milczałem i nie wychodziłem z domu?

³⁵O, gdyby mnie wysłuchał! Oto moje życzenie: Niech mi Wszechmocny odpowie. Niech napisze pismo mój Przeciwnik.

³⁶Z pewnością nosiłbym ją na ramionach, założyłbym je jak koronę.

³⁷Mogę się rozliczyć ze wszystkich moich kroków i zbliżyć się do Niego jak książę.

³⁸Jeśli przeciwko mnie wołała moja ziemia, a z nią płakały jej zagony,

³⁹jeśli jej plony jadłem bez zapłaty, a jej właścicieli pozbawiałem życia,

⁴⁰to niech wzejdzie oset zamiast pszenicy i chwasty zamiast jęczmienia. Tu się kończą słowa Hioba.