Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Ijoba 9 Bible Online

Księga Ijoba 9 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Ijoba 9

¹Hiob na to odpowiedział:

²Jestem przekonany, że tak jest. Czy człowiek jest sprawiedliwy przed Bogiem?

³Gdyby zechciał się z Nim spierać, nie odpowie nawet raz na tysiąc.

⁴On jest mądry i potężny. Czy ktoś, sprzeciwiając się Mu, będzie szczęśliwy?

⁵Przenosi góry, a one nie wiedzą, że wywraca je w swoim gniewie.

⁶On porusza ziemię w posadach tak, że chwieją się jej kolumny.

⁷Rozkazuje słońcu i ono nie wschodzi, a na gwiazdy nakłada pieczęć.

⁸On sam rozpościera niebiosa i kroczy po morskich falach.

⁹On uczynił Niedźwiedzicę i Oriona, Plejady i Gwiazdy Południa.

¹⁰On czyni rzeczy wielkie, niezbadane, i cuda, których nie da się zliczyć.

¹¹Gdy przechodzi obok mnie, nie widzę Go, mija mnie, a ja Go nie rozpoznaję.

¹²Kiedy porywa, któż Go powstrzyma? Kto Mu powie: Co czynisz?

¹³Bóg nie cofa swego gniewu, przed Nim upadli pomocnicy Rahaba.

¹⁴Jak więc miałbym Mu odpowiedzieć i jakie dobrać słowa?

¹⁵Chociaż miałbym rację, nie odpowiem, tylko będę błagał o litość mojego Sędziego.

¹⁶A gdybym nawet prosił, i mi odpowiedział, nie wierzę, że wysłucha mojego głosu.

¹⁷On jak burza uderzył na mnie i bez powodu pomnożył moje rany,

¹⁸nie pozwala mi zaczerpnąć oddechu, lecz nasyca mnie goryczą.

¹⁹Jeśli chodzi o siłę – to On jest najmocniejszy, a jeśli chodzi o sąd – to kto mnie pozwie?

²⁰Chociaż jestem sprawiedliwy, potępią mnie moje usta, choć będę niewinny – On ukaże moją winę.

²¹Czy jestem niewinny? Nie znam mej duszy, pogardzam swoim życiem.

²²Jedno z tego wynika, dlatego to mówię: On winnego i niewinnego zniszczy.

²³Gdy plaga nagle uśmierci, On szydzi z rozpaczy niewinnego.

²⁴Ziemię wydał w ręce bezbożnika, sędziom zakrywa oczy. Jeśli nie On, to kto?

²⁵Moje dni są szybsze od biegacza, uciekły i nie widziały szczęścia;

²⁶przepływają jak łodzie z trzciny, jak orzeł, który na żer spada.

²⁷A gdy mówię: Zapomnę o mojej skardze, porzucę mój gniew i będę wesoły,

²⁸wówczas lękam się wszystkich moich cierpień, gdyż wiem, że mnie od nich nie uwolnisz.

²⁹Jeśli muszę być winny, to po co mam się daremnie trudzić?

³⁰Choćbym się umył wodą ze śniegu i ługiem oczyścił moje ręce,

³¹i tak zanurzysz mnie w błotnistym dole, i będą się mną brzydzić moje szaty.

³²On nie jest jak ja człowiekiem, by Mu powiedzieć: Chodźmy razem do sądu.

³³I nie ma między nami rozjemcy, który położyłby na nas obu swą rękę.

³⁴Niech On tylko nie trzyma nade mną swej rózgi i strachem mnie nie poraża,

³⁵bo chcę mówić i nie bać się Go – inaczej nie będę sobą.