Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Mądrości 16 Bible Online

Księga Mądrości 16 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Mądrości 16

¹Słusznie więc zostali ukarani podobnymi stworzeniami, mnóstwem potwornych zwierząt udręczeni.

²Ludowi Twemu, zamiast kary, okazałeś dobroć, zaspokoiłeś jego głód niespotykanym pokarmem: przyrządziłeś dla nich ucztę z przepiórek.

³Podczas gdy jedni skręcali się z głodu, gdyż obrzydliwe stwory, które na nich zesłałeś, odebrały im wszelki apetyt, drudzy, po chwilowym niedostatku, dzielili między siebie niespotykany pokarm.

⁴Słusznie więc na ciemięzców spadł nieodwołalny wyrok, Izraelici zaś tylko widzieli cierpienia, które dotknęły ich wrogów.

⁵Gdy jednak złowrogie bestie rzuciły się również na nich i ginęli od ukąszeń węży pełzających zygzakiem, Twój gniew nie trwał do końca.

⁶Przeżyli chwilę trwogi ku przestrodze, lecz mieli zbawczy znak na wspomnienie przykazań Twego Prawa.

⁷Ale to nie widok znaku ratował tego, kto na niego spojrzał, lecz Ty sam, który jesteś Zbawcą wszystkich ludzi.

⁸W ten sposób dowiodłeś naszym wrogom, że to Ty wybawiasz z wszelkiego nieszczęścia.

⁹Zabijały ich bowiem ukąszenia szarańczy i much, a nie było lekarstwa ratującego życie, gdyż zasłużyli na to, żeby przez nie zostali ukarani.

¹⁰Twoich zaś synów nie pokonały zęby jadowitych gadów, gdyż Twoje miłosierdzie pospieszyło im z uzdrowieniem.

¹¹Ukąszenia służyły temu, by przypominali sobie Twoje słowa i natychmiast powracali do zdrowia, oraz temu, by nie popadli w głębokie zapomnienie ani nie byli pozbawieni Twojej dobroci.

¹²Nie uleczyły ich żadne zioła ani okłady, lecz Twoje słowo, Panie, które uzdrawia wszystkich.

¹³Ty sprawujesz władzę nad życiem i śmiercią, prowadzisz pod wrota Hadesu i zawracasz.

¹⁴Człowiek może wprawdzie zabić w złości, lecz nie przywróci tchnienia życia, które uszło, ani duszy raz zabranej nie przywoła z powrotem.

¹⁵Jest rzeczą niemożliwą uciec przed Twoją ręką:

¹⁶Gdy w swoim sprzeciwie bezbożni znać Cię nie chcieli, mocą Twego ramienia zostali wychłostani, byli prześladowani bez litości przez niespotykane ulewy, grad i nawałnicę. W końcu pożarł ich ogień.

¹⁷Największym zaskoczeniem była woda, która zwykle wszystko gasi, tym razem wzmagała siłę ognia, a to dlatego, że cała natura staje w obronie prawych.

¹⁸Płomień raz przygasał, by nie spalić zwierząt posłanych przeciw bezbożnym, aby patrząc, zrozumieli, że dosięga ich kara Boża,

¹⁹to znowu buchał pośród wód, przerastając zwykłą moc ognia, by wyniszczyć plony grzesznej krainy.

²⁰Ty zaś włożyłeś w usta swego ludu pokarm aniołów, nie musieli się trudzić, gdyż zesłałeś im gotowy chleb z nieba, który zapewniał wszystkim przyjemność i dogadzał każdemu podniebieniu.

²¹Dając taką pomoc, doprawdy rozpieszczałeś swoje dzieci, gdyż zależnie od życzenia tego, kto go spożywał, pokarm stawał się tym, na co właśnie miał ochotę.

²²Śnieg i lód nie topił się pod wpływem ognia, by nikt nie wątpił, że tylko owoce pracy wrogów pożarł płomień, który bucha pośród gradobicia i błyska pośród ulewy.

²³Ten sam ogień – by mogli spożyć posiłek – zapominał następnie o swojej mocy.

²⁴Całe stworzenie posłuszne Tobie jako Stwórcy wytęża siły, by ukarać nieprawych, po czym łagodnieje, sprzyjając tym, którzy Tobie zaufali.

²⁵Dlatego i wówczas, gdy zmieniało swoje prawa, starało się ułatwić Ci udzielanie darów żywiących wszystkich, zgodnie z wolą tych, którzy są w potrzebie,

²⁶by Twoi synowie, których ukochałeś, Panie, przyjęli naukę, iż nie z obfitości zebranych plonów żyje człowiek, ale Twoje słowo czuwa nad tymi, którzy Ci ufają.

²⁷Czego ogień nie zdołał strawić, słaby promyk słońca po prostu roztapiał swoim ciepłem,

²⁸aby poznano, że już przed wschodem słońca należy Ci dziękować i modlić się do Ciebie, zanim zacznie świtać.

²⁹Nadzieja bowiem człowieka niewdzięcznego roztopi się jak szron, popłynie jak woda, która do niczego się nie nadaje.