Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Mądrości 18 Bible Online

Księga Mądrości 18 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Mądrości 18

¹Twoich świętych, przeciwnie, otaczał wspaniały blask. Tamci więc – choć słyszeli, nie mogąc rozróżniać kształtów – uznali ich za szczęśliwych, ponieważ nie cierpieli jak oni sami.

²Dziękowali im za to, że nie mścili się za doznane krzywdy, i prosili ich, by odtąd zechcieli traktować ich inaczej.

³Zamiast tych wszystkich nieszczęść dałeś im słup ognia, by prowadził ich po nieznanych drogach i opromieniał łagodnie jak słońce w ich chwalebnym wędrowaniu.

⁴Tamci zaś zasłużyli na to, by bez światła uwięziono ich w ciemnościach, gdyż oni sami trzymali w niewoli Twych synów, którymi Ty zechciałeś się posłużyć, by dać światu niegasnące światło Prawa.

⁵Gdy postanowili wymordować niemowlęta, potomstwo świętych, – jedno tylko dziecko, potraktowane jak podrzutek, ocalało – za karę zabrałeś im mnóstwo dzieci, razem unicestwiłeś w wodnych topielach.

⁶Zawczasu ogłosiłeś naszym ojcom nadejście tej nocy, by radowali się pewnością spełnienia obietnic, w które uwierzyli.

⁷Twój lud z wdzięcznością przyjął zbawienie prawych i zagładę wrogów,

⁸w ten sam bowiem sposób, w jaki ukarałeś nieprzyjaciół, nas powołałeś i okryłeś chwałą.

⁹Święci synowie błogosławieństw potajemnie składali ofiary i jednomyślnie ustanowili Boskie Prawo, na mocy którego zarówno w szczęściu, jak i w niebezpieczeństwach święci będą uczestniczyli. Skoro tylko zaintonowali pieśni ojców,

¹⁰jak echo odpowiedziały im pomieszane krzyki nieprzyjaciół, wokół podnosił się rozdzierający serca lament nad śmiercią synów.

¹¹Ta sama kara dotknęła niewolnika i jego właściciela, jednakowo cierpiał poddany i król.

¹²Wszyscy razem wpadli w objęcia tej samej śmierci. Zmarłych nie dało się nawet policzyć, a żywych zabrakło, by ich grzebać, gdyż w jednej chwili wyginęło ich najcenniejsze potomstwo.

¹³Choć zwodzeni magią przestali już w cokolwiek wierzyć, jednak po śmierci pierworodnych uznali, że ten lud jest synem Boga.

¹⁴Gdy bowiem wszędzie zalegała niczym niezmącona cisza, a noc dosięgła połowy swej wędrówki;

¹⁵gdy z niebios, sprzed królewskiego tronu, Twoje wszechpotężne słowo runęło na ziemię jak krwawy wojownik, który siejąc zagładę, miał w dłoni ostry miecz Twoich słusznych rozkazów;

¹⁶gdy zatrzymało się, wszystko wokół napełniło śmiercią, dotykało nieba i kroczyło po ziemi;

¹⁷wtedy nagle upiorne majaki przejęły ich trwogą, niespodziewanie ogarnęło ich przerażenie.

¹⁸Na wpół martwi ze strachu miotali się we wszystkie strony, ogłaszając przyczynę swej śmierci.

¹⁹W tym celu bowiem nawiedziły ich koszmary, by nie ginęli nieświadomi powodów swego straszliwego cierpienia.

²⁰Także prawych dotknęła próba śmierci, gdy na pustyni dokonała się rzeź wielu, lecz tam czas gniewu nie trwał długo.

²¹Tu bowiem znalazł się człowiek bez skazy, który pospieszył do boju, chwycił za oręż powierzonej mu posługi: modlitwy i ofiary kadzielnej. Wystąpił, by powstrzymać gniew i położyć kres nieszczęściu, tym samym udowodnił, że jest godny Twojej służby.

²²Przezwyciężył gniew nie siłą mięśni ani orężem w ręku, ale słowem zmusił do odwrotu Anioła Zagłady, przypomniał mu obietnice i przymierza zawarte z ojcami.

²³Gdy bowiem wokół piętrzyły się stosy poległych, stanął pośrodku i obronił przed ciosem, zastąpił mu drogę do tych, którzy jeszcze żyli.

²⁴Na jego sięgającej stóp szacie widniał cały świat, chwała ojców spoczęła na czterech rzędach rzeźbionych kamieni, a Twój majestat na diademie na jego głowie.

²⁵Na ten widok Niszczyciel cofnął się z lękiem; wystarczyła bowiem ta jedna próba gniewu.