Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Mądrości 8 Bible Online

Księga Mądrości 8 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Mądrości 8

¹Ona z mocą sięga najdalszych krańców i wszystkim zarządza wspaniale.

²Gdy byłem młody, polubiłem ją i pragnąłem jej, szukałem sposobu, by pojąć ją za żonę, gdyż zakochałem się w jej pięknie.

³Ona chlubi się szlachetnym pochodzeniem i obcuje z Bogiem, sam zaś Władca wszystkiego otacza ją miłością.

⁴Bóg powierza jej sekrety swojej wiedzy, a ona służy Mu radą w Jego poczynaniach.

⁵Jeśli bogactwo jest w życiu czymś upragnionym, to któż jest bogatszy od mądrości, która wszystkiego może dokonać?

⁶Jeśli roztropność powoduje skuteczne działanie, to któż lepiej od niej potrafi urządzić wszystko po mistrzowsku?

⁷Jeśli ktoś kocha sprawiedliwość, to niech wie, że cnoty są owocem trudów mądrości, ona bowiem uczy umiarkowania i roztropności, sprawiedliwości i męstwa, ponad które nie ma nic bardziej pożytecznego w życiu.

⁸Jeśli ktoś pragnie zdobyć wszechstronne doświadczenie, to niech wie, że mądrość zna przeszłość i odgadnie przyszłość, umie układać przysłowia i rozwiązywać zagadki, wie zawczasu, jak odczytać znaki i cuda oraz dokąd zmierza każda pora i czas.

⁹Postanowiłem więc pojąć ją za towarzyszkę życia, przekonany, że doradzi mi, jak osiągnąć szczęście, że pocieszy w chwilach zgryzoty i smutku.

¹⁰Dzięki niej zdobędę sławę wśród tłumów i mimo młodego wieku zyskam szacunek u starszych.

¹¹W sądzie zabłysnę swą przenikliwością, nawet władcy będą spoglądać na mnie z podziwem.

¹²Gdy zamilknę, będą czekać w napięciu; gdy zabiorę głos, zamienią się w słuch, jeśli zaś przedłużę swoją mowę, to położą dłonie na swych ustach.

¹³Dzięki niej zyskam nieśmiertelność i pozostawię wieczną pamięć po sobie wśród potomnych,

¹⁴rządzić będę ludami, ujarzmię narody.

¹⁵Wieści o mnie przejmą strachem okrutnych tyranów. Wobec poddanych okażę się życzliwy, a niezłomny w boju.

¹⁶Gdy wejdę do domu, przy niej znajdę ukojenie, gdyż jej towarzystwo łagodzi wszelką gorycz, obcowanie z nią oddala ból, napełnia otuchą i radością.

¹⁷Tak sobie rozmyślałem i rozważałem w sercu: nieśmiertelność pozostaje w zażyłości z mądrością,

¹⁸w jej przyjaźni jest szlachetna rozkosz, trud jej rąk jest bogactwem niezgłębionym, podjęte z nią wysiłki uczą rozwagi, wspólny z nią język jest kluczem do sławy. Zabiegałem więc nade wszystko, by zabrać ją do siebie.

¹⁹Byłem dorodnym chłopcem o dobrym usposobieniu,

²⁰lub raczej ze wspaniałą duszą, która wstąpiła w doskonałe ciało.

²¹Gdy przekonałem się, że jej nie zdobędę, jeśli Bóg mi jej nie udzieli – świadomość, że od Niego pochodzi dar łaski, jest roztropnością – zwróciłem się do Pana w modlitwie i prosiłem Go całym sercem: