Read Biblia Ekumeniczna, 2018 Księga Izajasza 51 Bible Online

Księga Izajasza 51 - Biblia Ekumeniczna, 2018 bible

Księga Izajasza 51

¹Słuchajcie Mnie, wy, którzy podążacie za sprawiedliwością, którzy szukacie PANA: Spójrzcie na skałę, z której zostaliście odłupani, i na otwór kamieniołomów, z którego was wyciosano!

²Spójrzcie na Abrahama, waszego ojca i na Sarę, która was urodziła! Powołałem bowiem jego jednego, pobłogosławiłem go i rozmnożyłem.

³Tak, PAN pocieszy Syjon, napełni pociechą wszystkie jego ruiny. Jego pustynię zamieni w Eden, jego pustkowie w ogród PANA. Znajdą się w nim radość i wesele, pieśń dziękczynna i dźwięk muzyki.

⁴Słuchajcie Mnie uważnie, Moje ludy! Moi ludzie, nadstawcie ku Mnie uszu! Ode Mnie bowiem wyjdzie Prawo, a Moje wyroki uczynię światłością ludów.

⁵Bliska jest Moja sprawiedliwość, wschodzi Moje zbawienie, Moje ramiona będą sądzić ludy. We Mnie wyspy pokładają ufność, w Moim ramieniu pokładają nadzieję.

⁶Wznieście oczy ku niebu, spójrzcie na ziemię w dole! Niebiosa bowiem jak dym się rozwieją, ziemia jak odzież ulegnie zniszczeniu i jej mieszkańcy poginą jak komary. Moje zbawienie jednak będzie trwać na wieki, Moja sprawiedliwość nie będzie miała końca.

⁷Słuchajcie Mnie, wy, którzy znacie sprawiedliwość, ludu, który w swoim sercu masz Moje prawo! Nie lękajcie się znieważania przez ludzi, nie przerażajcie się ich obelg!

⁸Albowiem mól zje ich jak odzież, owad pożre jak wełnę, lecz Moja sprawiedliwość będzie trwać na wieki, Moje zbawienie przez wszystkie pokolenia.

⁹Obudź się, obudź, oblecz się w moc, o ramię PANA! Obudź się jak za dni pradawnych, jak w wiekach zamierzchłych! Czy to nie ty poćwiartowałeś Rahaba, przebiłeś morskiego potwora?

¹⁰Czy to nie ty wysuszyłeś morze, Wody wielkiej głębiny, i morską głębię zamieniło w drogę, aby mogli przejść odkupieni?

¹¹Wybawieni przez PANA powrócą, przyjdą na Syjon z radosnym wołaniem, i będą się wiecznie weselić. Doznają radości i wesela a troska i wzdychanie ustąpią.

¹²Ja, Ja jestem tym, który was pociesza! Kim jesteś, skoro lękasz się człowieka śmiertelnego i syna ludzkiego, z którym będzie jak z trawą?

¹³Zapomniałeś o PANU, który cię uczynił, który rozciągnął niebiosa i utwierdził ziemię? Lękasz się nieustannie, całymi dniami, gniewu ciemięzcy, który szykuje zniszczenie. Lecz gdzie jest gniew gnębiciela?

¹⁴Więzień zostanie wkrótce uwolniony, nie umrze w lochu, nie zabraknie mu chleba.

¹⁵Ja jestem PAN, twój Bóg, który wzburza morze, by huczały jego fale. PAN Zastępów – Moje imię.

¹⁶Włożyłem Moje słowa w twe usta i w cieniu Mej ręki cię skryłem, aby rozciągnąć niebiosa i utwierdzić ziemię, by powiedzieć Syjonowi: Jesteś Moim ludem!

¹⁷Przebudź się, przebudź, powstań, o Jerozolimo, która z ręki PANA wypiłaś kielich Jego gniewu, puchar, kielich odurzenia wypiłaś do końca.

¹⁸Ze wszystkich synów, których urodziła, nie ma nikogo, kto by ją prowadził. Ze wszystkich synów, których wychowała, nie ma nikogo, kto by ją trzymał za rękę.

¹⁹Spotkały cię te dwa nieszczęścia – kto się użali nad tobą? – spustoszenie i zniszczenie, głód i miecz – kto cię pocieszy?

²⁰Twoi synowie leżą bezwładni na rogach wszystkich ulic, jak antylopa w sieci, powaleni gniewem PANA, groźbą twojego Boga.

²¹Dlatego posłuchaj, o nieszczęsna, oszołomiona, lecz nie winem!

²²Tak mówi twój Pan, Bóg, twój Bóg, który broni swojego ludu: Oto zabieram z twej ręki kielich odurzenia, puchar, kielich Mojego gniewu. Nie będziesz go już więcej piła!

²³Włożę go w ręce twoich dręczycieli, którzy mówili do ciebie: Pochyl się, abyśmy przeszli! – i uczyniłaś z pleców jakby pomost, jakby drogę dla przechodzących.